Καλάθια τέλος…

Βρέθηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο, στο χωριό, ο εγγονός του Μήτσου. Γέμισε τα πνευμόνια του, με καθαρό αέρα, στην Άνω Ραχούλα, λίγο πριν ξεκινήσει για το Σχολείο και μάλιστα… χωρίς κινητό! (αν αυτή η ενέργεια, δεν δημιουργήσει… παρενέργεια, θα πρόκειται για μεγάλη επιτυχία του Υπουργείου!)

Πήγε λοιπόν ο εγγονός του Μήτσου στο χωριό και ο παππούς θέλησε να τον γεμίσει με ένα καλάθι φρούτα και λαχανικά!

- Φέρε εγγονέ μου ένα… «καλάθι», του είπε, να στο γεμίσω ζαρζαβατικά από τον κήπο μου!

- Που να το βρω το καλάθι βρε παππού, μας… τελείωσαν!

- Ξέρεις πόσα «καλάθια»… ζήσαμε αυτή τη χρονιά;

Το «μεγάλο καλάθι» του νοικοκυριού το πήρε η μάνα μου, τάχα μου – τάχα μου πως ήταν φτηνό και αφού πλήρωσε στο σούπερ – μάρκετ, δεν… φτάσανε τα λεφτά… και της κράτησαν και το καλάθι!

Χάσαμε λοιπόν το καλάθι της νοικοκυράς…

Αργότερα ήρθε το καλάθι των Χριστουγέννων! Και αυτό την ίδια τύχη!

Ακολούθησε το καλάθι του Πάσχα και το καλάθι του νονού!

Ακολούθησαν και άλλα «καλάθια» μικρότερου… βεληνεκούς!

- Τώρα μου ζητάς να βρω καλάθι να μου το γεμίσεις με ντομάτες!

- Δεν υπάρχουν άλλα καλάθια! Αλλά βλέπω παππού, και οι ντομάτες που έχεις στον κήπο σου, δεν φαίνονται και… για πρώτη ποιότητα!

- Τις επηρέασε ο καιρός και είναι παραγινομένες!

- Αλλά, ίσως χρειαστούν το φθινόπωρο, όπου έχουμε πολλές πολιτικές… και κομματικές εκδηλώσεις!

- Διαφορετικά, τι να σου πω!

Ας τις πετάξουμε… στον κάλαθο των αχρήστων! 

* Ο Γιάννης Μπούγιας είναι Καθηγητής Φυσικής Αγωγής.