Ο τζόγος…
Στις 27 Αυγούστου εφέτος, στον ιστότοπο capital.gr, διάβασα ένα κείμενο με τον τίτλο «Eurojackpot: Απόψε στις 21:15 η κλήρωση για τα 77 εκατ. ευρώ – Μέχρι τις 19:00 η κατάθεση δελτίων αποκλειστικά στα καταστήματα ΟΠΑΠ».
Αυτό το κείμενο με οδήγησε να γράψω το παρόν και μέσω της φιλόξενης εφημερίδος «Πρωϊνός Λόγος», να θέσω τις δικές μου απόψεις και θέσεις στην κρίση των αναγνωστών της και συμπολιτών μου σχετικά με τον τζόγο.
Βασική τοποθέτησή μου είναι ότι η Χριστιανική πίστη περιέχει την ολοκληρωμένη και ταυτόχρονα σωτήρια πρόταση και για την ατομική και για την συλλογική μας ζωή. Η πίστη μου αυτή με οδηγεί στη θέση ότι χρέος του κάθε χριστιανού είναι ο αγώνας και μέσα του απέναντι σε αμαρτωλές έξεις και πάθη του και έξω του, στην κοινωνία, απέναντι σε αντιχριστιανικούς θεσμούς και σε εκείνους που συνειδητά ή ασυνείδητα τους υπηρετούν ή τους ανέχονται.
Ως χρέος μου λοιπόν καταθέτω τις κατωτέρω σκέψεις μου για τον «τζόγο», όπου αυτός γίνεται. Είτε σε λέσχες χαρτοπαικτικές, είτε στα καζίνα, είτε στα οργανωμένα στοιχήματα, είτε σε χρηματιστηριακά παιχνίδια, είτε με τις πωλήσεις λαχειοφόρων αγορών και άλλων τέτοιων πράξεων.
Με επίσημα στοιχεία του 2023, από το ΑΕΠ (ακαθάριστο εγχώριο των Ελλήνων που ανήρχετο σε 210 δις ευρώ, οι Έλληνες τζόγαραν 36 δισ. ευρώ! Αξιολογήστε το γεγονός αυτό προσθέτοντας μάλιστα και το επίσης επίσημο στοιχείο ότι το ανωτέρω ποσό είναι αυξημένο κατά 23% έναντι του 2022. Ένας στους τετρακόσιους ενήλικες Έλληνες περίπου έχουν εθισμό στον τζόγο και με τάση αύξησης του ποσού που διαθέτει για το πάθος τους!
Ο «τζόγος», που δυστυχώς είναι νόμιμος με ευθύνη των πολιτικών μας, καλλιεργεί στον άνθρωπο την απληστία η οποία οδηγεί στην απάνθρωπη μετάλλαξή του, στον homo economicus. Ένα πλάσμα που να προσπαθεί να εξισορροπήσει το εσωτερικό του κενό με μια συνεχή κι αυξανόμενη κατοχή χρήματος και κατανάλωσης υλικών αγαθών και υπηρεσιών. Ένα πλάσμα που στην ψυχή του φωλιάζουν δύο μόνο συναισθήματα ο φόβος και η απληστία.
Το γεγονός αυτό είναι και από πλευράς οικονομικής ανάπτυξης της χώρας μας αρνητικότατο. Οι βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου ούτε καν σκέφτονται να κινήσουν θεσμικές διαδικασίες σταδιακής κατάργησής του σε όλες του της μορφές. Ευεξήγητο, εάν σκεφθούμε ότι δεν πιστεύουν πως αυτό που έχει ανάγκη η σημερινή κοινωνία είναι από αγωνιστές πολίτες, πιστούς στην εντολή «με τον ιδρώτα του προσώπου σου να τρως το ψωμί σου». (Επιστ. Β΄Απ. Παύλου προς Θεσσαλονικείς Κεφ. Γ' στ.10). Πολίτες δημιουργούς ανθρωπίνων σχέσεων αλληλεγγύης!!! Δυστυχώς πιστεύουν ότι οι άνθρωποι είναι και θα είναι πάντα υπηρέτες του Μαμωνά. Δεν τους αγγίζουν καθόλου τα λόγια του Χριστού μας «Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει. οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ…» (Κατά Ματθαίον Κεφ. 6 στ. 24 έως &28).
Ο Μεγάλος Πατέρας της Εκκλησίας Γρηγόριος Νήσσης από την εποχή του 4ου μ.Χ. αιώνα μας νουθετεί (σε ελεύθερη μετάφραση): «Ποιόν ελέησες κι επικαλείσαι τον ελεήμονα (βλέπε σήμερα την προβολή κοινωνικής προσφοράς ως αίσθηση κοινωνικής ευθύνης από νομικά πρόσωπα, όπως π.χ. ο ΟΠΑΠ). Αν γνώριζε ο φτωχός από που προσφέρεις την ελεημοσύνη, δεν θα την δεχόταν, γιατί θα αισθανόταν σα να έμελλε να γευθεί σάρκες αδελφικές και αίμα συγγενών του. Θα σου πετούσε δε κατάμουτρα τούτα τα λόγια. Μη με θρέψεις άνθρωπε, από τα δάκρυα των αδελφών μου. Μη δώσεις στο φτωχό ψωμί βγαλμένο από τους στεναγμούς των άλλων φτωχών. Μοίρασε στους συνανθρώπους σου όσα με αδικίες μάζεψες»!
Πόσο αγνοούνται αυτές οι αλήθειες από όλους μας που αυτοπροσδιοριζόμαστε σήμερα ως χριστιανοί! Από όλους μας τους λαϊκούς, τους «κυρ Παντελίδες» (του τραγουδιού του Πάνου Τζαβέλα), αλλά δυστυχώς ακόμη και τους κληρικούς μας.
Και λέω αυτό ως διαπίστωση και για τον κλήρο μας, γιατί στο χώρο ανακοινώσεων του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου στην πλατεία Πάργης και του Ιερού Ναού Περιβλέπτου με ανακοινώσεις της Ιεράς Μητροπόλεως Ιωαννίνων, που τις διάβασα, μας κάνει γνωστό το εξής: Η Ιερά Μητρόπολη Ιωαννίνων στοχεύει να ανεγείρει νέο κτήριο Γηροκομείου σε ακίνητο τεσσάρων στεμμάτων. Πέραν όμως από τις δωρεές πιστών προβαίνει μέσω των Ιερέων των Ιερών Ναών στην πώληση λαχνών λαχειοφόρου αγοράς αξίας 10 ευρώ εκάστου έως τα τέλη Δεκεμβρίου με το πρώτο τυχερό λαχείο να παίρνει ως δώρο συμμετοχής ένα αυτοκίνητο!
Δηλαδή, κίνητρο για την συμμετοχή του κάθε πιστού στο αγαθοεργό έργο δεν προτείνεται το χρέος της πίστης του, σύμφωνα με την ευαγγελική ρήση «πίστης άνευ έργων νεκρά εστί», αλλά η πιθανότητα να είναι ο τυχερός.
Το να καταφεύγει η Ιερά Μητρόπολη Ιωαννίνων στον τζόγο για να καταστήσει εφικτή την δυνατότητα της συλλογής του απαιτούμενου χρηματικού ποσού για το ανωτέρω έργο, ενώ το ποίμνιό της είναι πάνω από 100.000 πιστοί, δείχνει ότι η άλλη διακονία, που οφείλει να προσφέρει στην κοινωνία, η «διακονία του λόγου», δεν είναι εκείνη που πρέπει να είναι. Δυστυχώς!
*Ο Νικήτας Αποστόλου είναι πρώην Τμηματάρχης του πρώην Υπουργείου Γεωργίας,
