Ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε…

Οι τελευταίες φωτιές στην Αττική δεν αφήνουν άλλα περιθώρια για άσκοπες δικαιολογίες σχετικές με την προέλευση τέτοιων οδυνηρών περιστατικών στη χώρα μας, και να μιλάμε, «δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα»: για ακραία καιρικά φαινόμενα, για στρατηγό άνεμο, για κλιματική αλλαγή, για εμπρηστές, για εκμεταλλευτές και καταπατητές της εθνικής γης, για ημεδαπούς και αλλοδαπούς που μετέχουν σε κυκλώματα, κλέβουν, αρπάζουν ό,τι βρουν στα κέντρα των πόλεων, και άλλα ηχηρά παρόμοια, που ακούμε, κάθε τόσο από τους πολιτικούς μας άρχοντες· κάθε λίγο και λιγάκι, μας διαβεβαιώνουν ότι θα παρθούν όλα τα μέτρα για να μην εμφανιστούν ξανά στη χώρα μας, τα ίδια φαινόμενα. Όλα αυτά είναι γνωστά και το κράτος δείχνει ότι δεν μπορεί να τα αντιμετωπίσει και να προστατεύσει τους πολίτες. Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι το κράτος, το οποίο ταυτίζεται με το κόμμα που ανέρχεται στην εξουσία. Με δεδομένη δε τη μορφή του πολιτεύματος το οποίο από το 1986: με την αναθεώρηση του Συντάγματος, το μετέτρεψαν -και το διατηρούν- από προεδρευόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία, σε πρωθυπουργική μονοκρατορία, με όλα τα συμπαρομαρτούντα στοιχεία που χαρακτηρίζουν μια ανεξέλεγκτη εξουσία, τον εγωισμό, την αλαζονεία, τον αυταρχισμό, όλα όσα συμβαίνουν σε τούτο το δύσμοιρο τόπο εξηγούνται, αν μάλιστα λάβουμε υπόψη ότι πίσω από το επίσημο κράτος, υπάρχει και το ανεπίσημο, αλλά ισχυρότατο, παρακράτος.

Τα ίδια ζήσαμε το καλοκαίρι του 2007, μετά τις καταστρεπτικές πυρκαγιές στην Ηλεία, κατά τις οποίες έχασαν τη ζωή τους 84 άνθρωποι, κάηκαν 1500 σπίτια, περισσότερα από 2700 τετραγωνικά χιλιόμετρα γης, 4,5 εκατομμύρια ελαιόδεντρα και πάνω από 60000 ζώα.

Τα ίδια ζήσαμε το καλοκαίρι του 2018, μετά τις καταστρεπτικές πυρκαγιές στο Μάτι και στη γύρω περιοχή, κατά τις οποίες έχασαν τη ζωή τους 104 άνθρωποι και η περιοχή ολόκληρη μετατράπηκε σε κάρβουνο.

Τα ίδια ζήσαμε πέρυσι με τις καταστρεπτικές πλημμύρες στη Θεσσαλία, με αποτέλεσμα πολλές περιοχές σε όλη τη Θεσσαλία να παραμένουν σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, με κατεστραμμένες υποδομές, χωρίς νερό, ρεύμα και πρόσβαση σε βασικά αγαθά υγιεινής, τρόφιμα και ρούχα.

Τα ίδια ακριβώς ζήσαμε και τούτες τις μέρες, μετά τις τελευταίες πυρκαγιές στην Αττική με την ανυπολόγιστη-δίπλα στις τεράστιες ζημιές-οικολογική καταστροφή μιας από τις πιο όμορφες περιοχές της πατρίδας μας.

Αν ρωτήσετε τους πολιτικούς για τα συμβαίνοντα αυτά ίσως επαναλάβουν τη φράση του Σημίτη: όταν κατηγορήθηκε η κυβέρνησή του για τα γνωστά σκάνδαλα, απάντησε: «αυτή είναι η Ελλάδα».

Αν ρωτήσετε τους πολίτες για τα συμβαίνοντα στη χώρα μας, όλα σχεδόν τα χρόνια της μεταπολίτευσης-οι λίγες εξαιρέσεις δεν αναιρούν τον κανόνα-ίσως σας απαντήσουν με τη χαρακτηριστική ελληνική παροιμία: «ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε»· τη χρησιμοποιούμε, όταν διαπιστώνουμε ότι κάτι πάει στραβά, χωρίς όμως να εντοπίζουμε την αιτία, ή, από σκοπιμότητα, επιδιώκουμε να την αποκρύψουμε.

Σε ό,τι μας αφορά ως χώρα και ως λαό, στην προκειμένη περίπτωση, ισχύουν και τα δυο: Και ο γιαλός είναι στραβός και στραβά αρμενίζουμε, όλα αυτά τα χρόνια της μεταπολίτευσης- για να μείνουμε σ’ αυτά. Όλα αυτά τα στραβά τα γνωρίζουμε, τόσο οι πολιτικοί, όσο και οι πολίτες: Κύρια γνωρίσματα η άναρχη δόμηση, τα αυθαίρετα που υδροδοτούνταν και ηλεκτροδοτούνταν παράνομα και που νομιμοποιούνται σε κάθε προεκλογική περίοδο για άγρα ψηφοφόρων και εσόδων· η έλλειψη κάθε ελέγχου από τα αρμόδια όργανα με συνέπεια οικόπεδα σε πόλεις και σε χωριά να μένουν ακαθάριστα και να γίνονται, μαζί με τους όγκους των συγκεντρωμένων ξερόκλάδων και σκουπιδιών, εστίες πυρκαγιάς, η αδυναμία συγκρότησης ενός συνταγματικά οργανωμένου κράτους. Τα όργανά του αρνούνταν -και αρνούνται- να εφαρμόσουν το Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό, μολονότι ψηφίζονταν από τα ίδια όργανα. Αυτό γίνεται, όπως δημόσια κατάγγειλε το 2013, ο επί οκτώ χρόνια πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων Απόστολος Κακλαμάνης, «σκανδαλωδώς, κατόπιν αδιαφανών παρασκηνιακών παρεμβάσεων». Αυτό το κράτος φτιάξαμε, κατά τη μεταπολίτευση, ή αν θέλετε μας έφτιαξαν, αφού αυτοί που μας έφεραν τη χούντα -όπως παραδέχτηκε στην Αθήνα ο Αμερικανός πρόεδρος Μπιλ Κλίντον- αυτοί και την απέσυραν, προφανώς, κάτω από όρους και προϋποθέσεις. «Το ψάρι», λέει ο λαός, «βρωμάει από το κεφάλι». Το πρόβλημα, λοιπόν, είναι, κατά βάση, πολιτικό. Σκεφθείτε, λίγο, αρχίζοντας από την πρώτη φωτιά στην Ηλεία, με την οποία ξεκινήσαμε, ποιοι μας κυβέρνησαν από το 2007 μέχρι σήμερα, και θα τα εξηγήσετε όλα, όσα συνέβησαν μέχρι τώρα και όσα, αν δεν αλλάξουμε πορεία, θα ξανασυμβούν. Θυμάμαι, για έναν από αυτούς, όταν έγινε αρχηγός κόμματος και δημοσκοπικά προαλειφόταν για πρωθυπουργός, ρωτήθηκε ένας πνευματώδης πράγματι πολιτικός, και εκείνος απάντησε: «Μα αυτός δεν διηύθυνε ούτε ένα περίπτερο· πώς θα γίνει πρωθυπουργός και θα κυβερνήσει μια ολόκληρη χώρα»»; Και όμως: Και πρωθυπουργός έγινε και τη χώρα την κυβέρνησε. Τι συνέβησαν λοιπόν από τότε και τι συμβαίνει μέχρι σήμερα; Μας το είπε ξεκάθαρα ο Δημήτρης Τσάτσος: «Τα πάντα, μα τα πάντα παραλειτουργούν. Δεν λέω υπολειτουργούν, λέω παραλειτουργούν. (Για να βρείτε τι διαφέρει, ως προς τη σημασία, το πρώτο ρήμα από το δεύτερο, συσχετίστε τα με αυτά που κατάγγειλε ο Κακλαμάνης) «Μιλάμε - συνεχίζει ο Τσάτσος- για μια μη Πολιτεία (εννοεί πολιτικούς και πολίτες), ζούμε ένα θέατρο παραλόγου, στο οποίο, έστω και παθητικά, παίζουμε όλοι μας, ακόμα και ως κομπάρσοι».

Πιο παραστατικά ο Παναγιώτης Κονδύλης, αναφερόμενος στα χρόνια της μεταπολίτευσης, θα μας υπενθυμίσει: «Δημιουργήθηκε μια ψυχολογική κατάσταση που διέπει πολιτικά κόμματα και πολίτες, που εκποιούν τον κρατικό μηχανισμό και το κράτος γενικότερα, για να εκθρέψουν αυτό το σπάταλο και ατελέσφορο κομματικό κράτος και να ικανοποιήσουν καταναλωτικές ανάγκες ανθρώπων συνήθως που δεν έχουν καμία σχέση με την παραγωγή».

Και τι θα συμβεί από εδώ και πέρα, αν συνεχίσουμε την ίδια πορεία;

Σε ό,τι αφορά την εθνική περιουσία, αν κάτι από αυτή έχει απομείνει, θα ξεπουληθεί, όσο-όσο, και δεν θα μείνει τίποτε. Σε ό,τι τώρα αφορά εμάς και την ελληνική γη, θα πρέπει να είμαστε Προετοιμασμένοι, ώστε: με τους πρώτους καλοκαιρινούς ανέμους να καιγόμαστε, με τις πρώτες βροχές να πνιγόμαστε, και με τα πρώτα χιόνια να μην περνάμε από την Αττική οδό, γιατί εκεί θα μείνουμε αποκλεισμένοι καναδυό μέρες και θα παγώσουμε. Σε ό,τι, τέλος αφορά το εθνικό μας χρέος, το οποίο ήδη ανέρχεται στα 500 δισεκατομμύρια, αυτό θα καλπάζει, γιατί οι υψηλοί προστάτες και οι φίλοι μας ευρωπαίοι (στα πλαίσια της παραλειτουργίας των πάντων, για την οποία μας μιλάει ο Δημήτρης Τσάτσος), θα μας συμβουλεύουν να δανειζόμαστε συνεχώς, όχι βέβαια για να δημιουργούμε παραγωγικά έργα, ούτε να αγοράζουμε τα απαραίτητα μηχανήματα για να αντιμετωπίζουμε αποτελεσματικά τα «ακραία καιρικά φαινόμενα»- γι’ αυτά αρκούν κάποιες ιπτάμενες σακαράκες -αλλά για να προμηθευόμαστε υπερσύγχρονα πολεμικά-εναέρια, θαλάσσια και χερσαία- όπλα τα οποία θα χρησιμοποιήσουμε, όταν με δική τους αδιαφορία, ή ένοχη σιωπή -όπως συνέβη με την Κύπρο- μας επιτεθούν οι γείτονές μας, φίλοι μας, συνομιλητές μας, και σύμμαχοί μας στο ΝΑΤΟ, και μάλιστα με οπλισμό τον οποίο αυτοί τους έχουν εφοδιάσει και εξακολουθούν να τους εφοδιάζουν. Πρόκειται δηλαδή για καθαρή -σε διεθνές και ευρωπαϊκοί επίπεδο-σχιζοφρένεια! Αυτή τη σχιζοφρένεια δεν νομίζω πως τη ζει κάποιο άλλο ευρωπαϊκό κράτος-μέλος της ευρωπαϊκής ένωσης. Και το «πάντων δεινότατον», κατά το Δημοσθένη: τη στιγμή που το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας βρίσκεται σε τραγική κατάσταση-μη αναστρέψιμη, όπως μας λένε οι ειδικοί -οι Έλληνες, και προπαντός οι νέοι με προσόντα, θα έχουν χάσει την εμπιστοσύνη στο κράτος, θα πάρουν το γνωστό από την αρχαιότητα δρόμο και θα γίνουν μετανάστες, η δε χώρα μας θα έχει γίνει χώρα ξένων μεταναστών· και αν πιστέψουμε στα όσα υποστηρίζει στο βιβλίο του «Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΩΝ ΚΡΙΣΕΩΝ» ο διεθνούς φήμης Έλληνας επιστήμονας Βασίλειος Μαρκεζίνης, αυτό είναι και το σχέδιο Νταβούτογλου. Αδήριτη, λοιπόν, η ανάγκη να αλλάξουμε πορεία, και μάλιστα άμεσα. Τα αποτελέσματα των πρόσφατων ευρωεκλογών μας δίνουν αυτή τη δυνατότητα. Και καταλαβαίνετε γιατί!