Οι… «μικροί και οι μεγάλοι»!
Όταν ήμασταν μικροί, (θα πρέπει να… αφαιρέσουμε αρκετές δεκάδες χρόνων, για να φτάσουμε στην παιδική ηλικία), όλοι θέλαμε να ήμασταν μεγάλοι! Χωρίς να… υπολογίσουμε, τι μας περιμένει!
Όταν όμως μεγαλώσαμε, διερωτηθήκαμε: πότε πέρασε τόσο γρήγορα η ζωή; Κι ήθελα να κάνω τόσα πράγματα ακόμη!
Είναι αυτή η περίεργη άποψη του ανθρώπου, που δεν ζει την κάθε στιγμή και όλα τα αναβάλλει για αργότερα και δεν προλαβαίνει…
Στα παιδικά μας χρόνια, υπήρχε μεγάλη αυστηρότητα, στο σπίτι και στο Σχολείο!
Υπήρχαν τότε, κάτι… κατακόκκινα αυτιά, που ήθελαν μια εβδομάδα, για να… επανέλθουν στο φυσικό τους χρώμα! (γονείς και δάσκαλοι οι… δράστες! Λίγο το κακό, περισσότερο το καλό, της υπόθεσης…).
Ας υποθέσουμε, πως αυτό «πλήγωνε τα παιδιά»!
Αλλά σήμερα φτάσαμε στο άλλο άκρο! Τιμώρησες λιγάκι το παιδί, την… έβαψες! Πρέπει να έχεις ακόμη και… τηλεοπτική απολογία, για το γεγονός!
Ξεχνάμε όμως, πως υπάρχει και η μέση οδός! Αυτή που εμπεριέχει το σεβασμό όλων, και κυρίως την επιβράβευση «κάθε καλού»!
Διαφορετικά φτάνουμε στο σημείο, να δημιουργείται μία… μικρή ζούγκλα!
Και έχουμε το «φαινόμενο» να πέφτουν «χαστούκια» από μικρούς και μεγάλους, άλλοτε με τιμωρία και άλλοτε… χωρίς!
Έχουμε πράξεις βίας παντού, καθώς η έλλειψη παιδείας… θριαμβεύει!
Αλλά… από κοντά και το κράτος, με την ίδια πρακτική! Και το ίδιο το κράτος «δέρνει» και πληγώνει τους πολίτες, με διάφορες μεθόδους…
«Δαγκώνει» τον πολίτη, με την φτώχεια, την ακρίβεια, τη φορολογία, με τις ανεξέλεγκτες τιμές, σε προϊόντα και υπηρεσίες!
Η κερδοσκοπία βρίσκεται πολύ ψηλά και ο καταναλωτής… στα χαμηλά!
Και το τελικό συμπέρασμα είναι, πως στην ελληνική κοινωνία και στην αγορά, τα πράγματα δύσκολα αλλάζουν! Οι «μικροί» παραμένουν πάντα… μικροί και οι «μεγάλοι» συνεχώς… μεγαλώνουν!
* Ο Γιάννης Μπούγιας είναι καθηγητής Φυσικής Αγωγής.
