Στρατιωτικές αναμνήσεις...

Αυτή  η κουβέντα, περασμένων δεκαετιών, σχετικά με τη στρατιωτική θητεία, είναι σχεδόν ίδια κι απαράλλαχτη, για όλους όσους υπηρέτησαν τη μητέρα-πατρίδα! Οι αναμνήσεις αυτές δύσκολα ξεχνιούνται και ο καθένας θα δει εκεί μέσα, κομμάτια του εαυτού του!

Ο Μήτσος και ο Θύμιος, από το ίδιο χωριό χωριάτες, έχοντας την ίδια ηλικία, ήταν φυσικό να ανήκουν και στην ίδια... κλάση! Μαζί φόρεσαν το χακί και μάλιστα στην ίδια μονάδα!

Τις πρώτες μέρες της εκπαίδευσης... δεινοπάθησαν, αλλά μετά από δύο μήνες, που ήρθε η καινούρια σειρά… ξεψάρωσαν! Φώναζαν στους νέους, «που πάτε ρε στραβάδια» γιατί οι ίδιοι ήταν δυο μήνες παλιότεροι! (ήθελαν ακόμη 28 μήνες, μέχρι να απολυθούν!)

Θυμάσαι Μήτσο, του είπε ο Θύμιος, που μια φορά στη σκοπιά, σε πήρε ο ύπνος και σε… ξύπνησε η έφοδος; 

Αν θυμάμαι, λέει, ήταν τότε που πήρα ένα μήνα φυλακή και απολύθηκα αργότερα από σένα, που ήσουν υπόδειγμα στρατιώτη! 

Σε θυμάμαι επίσης... στα μαγειρεία να καθαρίζεις συνεχώς πατάτες αλλά… και στην «Καλλιόπη» που πήγαινες συχνά !

Και εσένα σε θυμάμαι Θύμιο, να... κρατάς ένα μπαλτά και να χτυπάς με μανία ένα... κατεψυγμένο βόδι, να το τεμαχίσεις, να φάμε το μεσημέρι! (ήταν τα κρέατα Αργεντινής που έφερνε επί χούντας, ο υπουργός Μπαλόπουλος!) 

Αλλά θυμάμαι και την πονηριά που είχες, για να καλοπεράσεις το υπόλοιπο της θητείας σου! Σαν τώρα θυμάμαι που έπαιζες λίγο κιθάρα και... χώθηκες στη μπάντα της μονάδας και την έβγαλες… ζάχαρη! Ούτε σκοπιά, ούτε μαγειρεία και άδειες… τιμητικές! 

Αλλά θυμάμαι Μήτσο και το τελευταίο... Θέλαμε ένα μήνα να απολυθούμε και μας «έπιασε μέσα η επιστράτευση» για το κυπριακό και υπηρετήσετε άλλους έξι μήνες. Κάναμε σχεδόν τρία χρόνια στο στρατό!

Μας πήγαιναν κατ' ευθείαν για την Κύπρο, αλλά το καράβι σταμάτησε στην Κρήτη! Δεν πήγαμε στη Μεγαλόνησο! Είχαν πάει... νωρίτερα οι Τούρκοι! Και ύστερα Θύμιο, πήραμε το απολυτήριο και άρχισε αμέσως... το καθημερινό μας μαρτύριο! 

Την υγειά μας να έχουμε... 

* Ο Γιάννης Μπούγιας είναι Καθηγητής Φυσικής Αγωγής.