Τι δεν είπαν οι πρώην πρωθυπουργοί…
Το πολιτικό μας περιβάλλον και προπαντός η κυβέρνηση δοκίμασε δονήσεις από τις ομιλίες δύο πρ. πρωθυπουργών, οι οποίες δύσκολα θεραπεύονται και στα σίγουρα έχουν προκαλέσει σοβαρά ρήγματα στην διακυβέρνηση της Ν.Δ. Ο Καραμανλής και ο Σαμαράς λειτούργησαν ως μια ενιαία αντιπολίτευση και καυτηρίασαν τα αδύνατα σημεία της κυβέρνησης και μάλιστα δεν λογάριασαν τις συνέπειες των λόγων τους σε βάρος του κόμματός τους. Και να μην ξεχνάμε ότι και οι δύο υπήρξαν πρωθυπουργοί και ηγετικά στελέχη της Ν.Δ.
Ίσως να ακολούθησαν το δρόμο της σκληρής κριτικής επειδή βλέπουν ότι ως τώρα ο Μητσοτάκης δεν αντιμετωπίζει την αναγκαία αντίδραση από την αντιπολίτευση και γι’ αυτό έκριναν ότι το κοινοβουλευτικό μας σύστημα έχει ανάγκη από λόγο και αντίλογο, από θέση και αντίθεση. Βεβαίως ο χρόνος θα αποκαλύψει τις προθέσεις και τις στοχεύσεις και των δύο πρ. πρωθυπουργών. Αλλά οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι κανείς δεν περίμενε να δηλωθεί κατά τρόπο σαφή και απόλυτο η καταδικαστική απόρριψη της κυβερνητικής πολιτικής.
Και είναι γεγονός ότι από τις ομιλίες και ύστερα η θέση της κυβέρνησης βρίσκεται σε δυσμενέστερη κατάσταση σε συνδυασμό και με το χαμηλό ποσοστό που έλαβε κατά τις ευρωεκλογές. Τώρα όλα τα δεδομένα δείχνουν ότι η πολιτική κατάσταση της χώρας χάνει τη σταθερή της γραμμή και διαρκώς θα έχουμε εξελίξεις που δεν μπορούν σήμερα να προσδιοριστούν με βεβαιότητα.
Θεωρώ χρήσιμο να σχολιάσουμε ως πολίτες τα όσα ανάδειξαν οι δύο πρωθυπουργοί, για να μπορέσουμε να εκτιμήσουμε την προσέγγισή τους σε σοβαρά ζητήματα που απασχολούν τη χώρα και τα οποία απειλούν σταθερά την μελλοντική μας πορεία. Αναμφίβολα κάθε σκεπτόμενος πολίτης δύσκολα θα διαφωνούσε με τις ερμηνείες των δύο πολιτικών της εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης. Γιατί είναι πράγματι δυσερμήνευτο το γεγονός ότι η κυβέρνηση ως τώρα δείχνει μια «υποχωρητικότητα» στις ακραίες εθνικιστικές τάσεις της Αλβανίας και των Σκοπίων. Η πρόκλησή τους έχει ξεπεράσει κάθε όριο ανοχής και οφείλει η κυβέρνηση να κινηθεί με πρακτικές που θα δείξουν στους γείτονες ότι δεν πρόκειται να συμβιβαστούμε και να ανεχτούμε άλλο τους μεγαλοϊδεατισμούς και τα ανιστόρητα δόγματά τους. Ως τώρα δεν έχουμε θέσει ενώπιον των ευθυνών τους ούτε το ΝΑΤΟ ούτε την Ε.Ε., ενώ παραβιάζεται το διεθνές δίκαιο. Αλλά και οι επισημάνσεις του Καραμανλή για τον διάλογο με την Τουρκία έχουν σοβαρή χρησιμότητα και δείχνουν πώς πρέπει να κινείται η Ελλάδα.
Όσον αφορά τους προβληματισμούς τους για την αλλοίωση και μετάλλαξη της ιδεολογικής ταυτότητας της Ν.Δ. από τον Μητσοτάκη, δύσκολα ένας μη κομματικός μπορεί να συμφωνήσει. Διάγουμε μια περίοδο όπου γενικά στην Ευρώπη οι ιδεολογίες έχουν υποχωρήσει και στη θέση τους βρίσκεται η λογική για συνεργασίες και αποτελεσματικότερη διακυβέρνηση κάθε χώρας. Και καλοπροαίρετα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι ο Μητσοτάκης έχει θέσει σύνορα ευδιάκριτα ανάμεσα στη Ν.Δ. και την Ακροδεξιά, η οποία σήμερα αποτελεί τον μεγάλο κίνδυνο για τη δημοκρατία σε ολόκληρη της Ευρώπη.
Για μένα το πιο παράδοξο από τις ομιλίες των δύο πρ. πρωθυπουργών είναι το ότι δεν έκαναν καμιά απολύτως αναφορά στην οικονομική πολιτική της κυβέρνησης και στην οικονομική κατάσταση της κοινωνίας. Αλήθεια και οι δύο δεν γνωρίζουν ότι σήμερα ο ελληνικός λαός στη μεγάλη του πλειοψηφία υποφέρει, στερείται και δοκιμάζεται οικονομικά; Δεν είναι γι’ αυτούς πρόβλημα η ακρίβεια, τα χαμηλά εισοδήματα, η φυγή των νέων, η ιδιωτικοποίηση της υγείας, η πληρωμένη παιδεία και τόσα άλλα;
Χωρίς αμφιβολία και οι δύο έδειξαν περίτρανα ότι είναι οπαδοί του δόγματος που λέει ότι οι αγορές μπορούν να ρυθμίζουν τα πάντα και ότι το κοινωνικό κράτος δεν αγγίζει τις ιδεολογικές τους καταβολές.
Γι’ αυτό και η παρέμβασή τους γρήγορα θα ξεχαστεί, αφού ο λαός έχει ανάγκη από πολιτικές οι οποίες θα δίνουν λύσεις στα μεγάλα κοινωνικά και εθνικά ζητήματα και ταυτόχρονα θα απαντούν στις ανάγκες και απαιτήσεις των πολιτών.
