Η αμφισβήτηση των πολιτικών…

Στις Ευρωεκλογές ο λαός είτε με την ψήφο του είτε με την αποχή αμφισβήτησε κατά τρόπο τρανταχτό τις πολιτικές και τους πολιτικούς που τις εκφράζουν. Έδειξε ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί η ίδια κατάσταση τόσο εκ μέρους της κυβέρνησης όσο και από το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό αποτελεί σήμερα το μείζον πρόβλημα για το όλο πολιτικό μας σύστημα και οφείλουν να δώσουν λύση τα κόμματα και μάλιστα σε σύντομο χρόνο, γιατί, αν εδραιωθεί η αμφισβήτηση, τότε διαμορφώνονται συνθήκες απειλητικές για τη δημοκρατία μας.

Είναι σήμερα ορατό από όλους τους πολιτικούς ότι η πλειοψηφία του κόσμου δοκιμάζεται, η αβεβαιότητα κυριαρχεί και η ανέχεια βασιλεύει στις περισσότερες οικογένειες. Αυτή η πραγματικότητα για να αλλάξει χρειάζεται να αλλάξουν πολλά πράγματα και στην κυβέρνηση και στα λοιπά κόμματα. Υποσχέσεις, συνθήματα και δεσμεύσεις μοιάζουν με λόγια πτερόεντα και δεν πείθουν τον κόσμο. Άρα ήρθε η ώρα σοβαρών μεταβολών στο πολιτικό μας σύστημα πριν είναι αργά.

Και τονίζω τον χρονικό ορίζοντα, γιατί σύννεφα σκοτεινά έχουν σκεπάσει την Ευρώπη και μπορεί να προκαλέσουν σεισμικές και πλημμυρικές μπόρες με οδυνηρά αποτελέσματα. Ήδη στη Γαλλία και στη Γερμανία το φάντασμα του νεοναζισμού γεννήθηκε και υπάρχει κίνδυνος να ανατρέψει το δημοκρατικό κεκτημένο. Και αν συμβεί αυτό, τότε όλα θα αλλάξουν προς το δραματικότερο, αφού Γερμανία και Γαλλία είναι οι βραχίονες της Ευρώπης, του ΝΑΤΟ και της δημοκρατίας.

Βεβαίως τα δικά μας προβλήματα έχουν άλλο περιεχόμενο. Όμως οι πολίτες θεωρούν υπεύθυνους τους κυβερνώντες και την αντιπολίτευση που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να προστατέψουν τους πολλούς από τα δεινά της ακρίβειας, της αβεβαιότητας και γενικά της φτώχειας. Βιώνει ο κόσμος την κοινωνική ανισότητα, τον παράνομο πλουτισμό των ολίγων και την αυθαιρεσία κρατικών παραγόντων. Γι’ αυτό και έστειλε το ηχηρό μήνυμα με τις εκλογές.

Και να ανησυχούμε μήπως αυτή η απόρριψη οδηγήσει ένα μέρος των πολιτών σε επιλογές ακροδεξιού φάσματος, οπότε θα αναρωτιόμαστε για το πώς εξελίχτηκαν τα πράγματα «ανεπαισθήτως».

Έχω τη γνώμη ότι τούτων δοθέντων κυβέρνηση και αντιπολίτευση οφείλουν να αλλάξουν πρακτικές, προγράμματα και σχέση με την κοινωνία. Η κυβέρνηση ειδικά ας μην επιχαίρει γιατί έχει δεκατρείς μονάδες διαφορά από τον Κασσελάκη, γιατί αυτό συνέβη και με άλλα κυβερνητικά κόμματα της Ευρώπης και σήμερα βρίσκονται στο ναδίρ, όπως για παράδειγμα το σοσιαλιστικό κόμμα της Γερμανίας. Ο Μητσοτάκης είναι αλήθεια είχε πείσει τον κόσμο με το ήθος του, με τον λόγο, με το πρόγραμμά του ότι είναι παρασάγγας καλύτερος από τον Τσίπρα και γι’ αυτό ο λαός τον εμπιστεύτηκε δύο φορές.

Αλλά σήμερα η κυβερνητική πολιτική δεν πείθει, αφού παράγεται κρατικός πλούτος, αλλά μοιράζεται με κριτήρια ανισότητας. Η κοινωνία δεν ζητάει πολλούς Υπουργούς, αλλά την επίλυση πολλών προβλημάτων και σε χρόνο όχι μεγάλο.

Το ΠΑΣΟΚ, ύστερα από την αποτυχία στις εκλογές, θα πρέπει να εκλέξει νέο ηγέτη, ο οποίος με το ήθος του, με τον πολιτικό του λόγο, με τις γνώσεις του και προπαντός με ένα πρόγραμμα ενίσχυσης του κοινωνικού κράτους θα μπορέσει να συσπειρώσει κόσμο και να λειτουργεί ως μια σοβαρή αντιπολίτευση με κυβερνητική προοπτική.

Όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, εκτιμώ ότι το παρελθόν του και ιδιαιτέρως ο ουρανοκατέβατος αρχηγός μάλλον πρέπει να αλλάξει τα πάντα, δηλαδή όνομα, ηγέτη, λόγο για να μπορεί να αισθάνεται την αναγκαιότητα της ύπαρξής του.

Αυτή είναι σήμερα η κοινωνική πραγματικότητα και τα τρία κόμματα μπορούν να δώσουν ελπίδα στον κόσμο για σταθερότητα πολιτική και γενικά για καλύτερες μέρες, με τον όρο να αλλάξουν συνολικά την ταυτότητά τους.