Τα υποκειμενικά

- Ας… γνωριστούμε καλύτερα. Δεν έχω τις απαιτούμενες γνώσεις για να μιλήσω για τα έργα του Μ. Καραγάτση, αλλά τα διάβαζα από φοιτητής στην μεταπολίτευση και μου ΑΡΕΣΑΝ.

Και ήταν από την ΜΕΓΑΛΗ ΧΙΜΑΙΡΑ, για παράδειγμα, η αφορμή από εδάφια που αφορούσαν τους ψυχολογικούς προβληματισμούς του Μηνά, του κουνιάδου της Μαρίνας και εραστή της, και της Μαρίνας, να ψάξω να μάθω για όσα άγνωστα σε μένα θέματα αναδεικνύονταν στις  σελίδες  του βιβλίου. Και μου ΑΡΕΣΟΥΝ και σήμερα. Και για  παράδειγμα, μου άρεσε και μου αρέσει ο ΦΡΑΝΚ ΣΙΝΑΤΡΑ, έχω κασετίνα με τρεις δίσκους βινυλίου και άλλους στην δισκοθήκη μου. Και ας είχε όποιες σχέσεις με την Μαφία, όπως γράφεται. Δεν θα υποδείξω σε ουδένα, ουδεμία, ουδέν@ ποια βιβλία πρέπει να τους αρέσουν. Και τις δικές μου προτιμήσεις δεν τις αλλάζω, όσα ...εμβριθή σχόλια και ...διεισδυτικά κείμενα και να κυκλοφορήσουν. Και όσους αρνητικούς συνειρμούς επιχειρήσουν σε βάρος όσων μας αρέσει, ναι τόσο απλά -μας αρέσει- ας τους διατυπώσουν. Αλλά ας καταλάβουν αρκετοί ότι καταλαβαίνω και εγώ πως βρισκόμαστε μπροστά σε μια επίθεση ενός νέου ολοκληρωτισμού.

- Δεν ήρθαν όλα ξαφνικά… Στην χώρα μας προηγήθηκαν οι βανδαλισμοί σε  αγάλματα ηρώων του 1821, σε αγάλματα «εθνικιστικά» και άλλοι παρόμοιοι «αντισυστημικοί», «ταξικοί» …ακτιβισμοί. Και σε όλο τον κόσμο καταστροφές προτομών πολιτικών που «ήταν εκπρόσωποι της παγκόσμιας αντιδραστικής αστικής τάξης», οι μπογιές σε κορυφαία έργα, κορυφαίων δημιουργών άλλων εποχών, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για "πρακτικές εναντίον του περιβάλλοντος"… Και πολλαπλές και ποικίλες  αντιδράσεις  σε δημιουργίες Αρχιτεκτονικής, Τέχνης, Λόγου, Επιστήμης, ως προϊόντα του επάρατου καπιταλισμού… Βιώνουμε τον φασισμό της  «πολιτικής  ορθότητας» και τον ιδεολογικό ολοκληρωτισμό της "woke culture”… 

Για να μην αυτοπαρουσιάζονται όλοι αυτοί ως «προοδευτικοί», να και μια φωτογραφία, πρακτικών των  οπαδών μιας άλλης "woke culture" από τον προηγούμενο αιώνα. Οπαδοί του ναζισμού καίνε βιβλία…

- Από το βιβλίο {…} «Γουοκισμός» -Ο νέος ολοκληρωτισμός» της Nathalie Heinich (Κοινωνιολόγος στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Έρευνας της Γαλλίας), που  κυκλοφορεί από  τις ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ  ΕΚΔΟΣΕΙΣ σε μετάφραση Χριστίνας Σταματοπούλου το ακόλουθο απόσπασμα: […]Το πεδίο του γουοκισμού επεκτείνεται επίσης στον πολιτισμικό χώρο: στο θέατρο, τον  κινηματογράφο, ακόμα και στα μουσεία. Επισκεπτόμενοι μια έκθεση για την κεραμική στο Μουσείο σύγχρονης τέχνης του Παρισιού («Οι Φλόγες. Ο Αιώνας της κεραμικής» 2022), δεν περιμέναμε βέβαια να βρεθούμε μπροστά σε ένα μανιφέστο woke. Κι  όμως: στους  επεξηγηματικούς πίνακες δηλώνεται πως «η κεραμική μπορεί να εκφράζει σχέσεις εξουσίας αλλά επίσης και αντεξουσίας», καθιστάμενη έτσι «σύμμαχος υποθέσεων που αφορούν τόσο την οικολογία όσο  και τις κοινωνικές, φυλετικές, φεμινιστικές και queer επαναστάσεις» και θέτοντας τον εαυτό της στην υπηρεσία μιας  επαναστατικής ατζέντας{...}

- Σε άλλο σημείο του βιβλίου διαβάζουμε και το εξής: {...}Μάλιστα η επιβολή στα μουσεία  της αντίληψης woke έχει θεωρητικοποιηθεί από  την Φρανσουάζ Βερζές, πρόεδρο της ένωσης «Να αποαποικιοποιήσουμε τις τέχνες» που ιδρύθηκε το 2015: δεν της αρκεί να κατακεραυνώνει τον «λευκό φεμινισμό» αλλά τα βάζει και με «τις ίδιες τις προϋποθέσεις του παγκόσμιου μουσείου που είναι προϊόν του διαφωτισμού και της αποικιοκρατίας» και συνεργός σε ένα «φυλετικό συμβόλαιο», Μας καλεί έτσι να «αποαποικιοποιήσουμε το μουσείο» με σκοπό να «επινοήσουμε άλλους  τρόπους κατανόησης του ανθρώπινου και μη ανθρώπινου κόσμου, που τρέφουν τη συλλογική δημιουργικότητα και αποκαθιστούν τη δικαιοσύνη και την αξιοπρέπεια στους πληθυσμούς που τις στερήθηκαν». Έτσι  και  το μουσείο θα πρέπει να μεταβληθεί σε ένα «πεδίο μάχης»: αυτός είναι ο «ριζικός ορίζοντάς του» {..}

-Ένας διαδικτυακός φίλος (Τηλέμαχος Χορμοβίτης) παρατηρητής των πολιτιστικών εν γένει  δρώμενων στην χώρα μας σημειώνει και τα εξής: {...} Aν νομίζετε ότι το περιβόητο άρθρο της Lifo για τον Μ. Καραγάτση είναι το μόνο χτύπημα της woke κουλτούρας στο χώρο του βιβλίου, είστε γελασμένοι. Πηγαίνετε μια βόλτα στα βιβλιοπωλεία της Αθήνας και θα διαπιστώσετε ότι η εγχώρια βιβλιοπαραγωγή έχει αλωθεί από την woke μόδα εδώ και πολύ καιρό. 

Μπαίνοντας σε ένα οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο, σταθείτε αρχικά στα ράφια με τις νέες κυκλοφορίες της λογοτεχνίας. Ρίξτε μια ματιά στα οπισθόφυλλα και θα διαπιστώσετε ότι τουλάχιστον το 50% των νέων τίτλων έχουν ήρωα κάποιον (ή συνηθέστερα κάποια) που έχει πέσει θύμα ρατσισμού, σεξισμού, ομοφοβίας, τρανσφοβίας, χονδροφοβίας και πάει λέγοντας. Συνήθως πρόκειται για καινούργιους ξένους τίτλους, που φροντίζουν να ακολουθούν τα ορθοπολιτικά trends της εποχής και που οι εκδοτικοί μας οίκοι σπεύδουν