Ο Αλ. Καχριμάνης και τα επιδόματα…

ΔΕΝ το παραβλέψαμε, απλώς πιο επίκαιρα γεγονότα απασχόλησαν τη στήλη. Λέμε για την απαίτηση του Περιφερειάρχη Ηπείρου κ. Αλ. Καχριμάνη να κοπούν τα επιδόματα, ακόμη και αυτό της ανεργίας. Το διακήρυξε από το βήμα του συνεδρίου της Ένωσης Περιφερειών Ελλάδας προ καιρού. «…Γέμισαν οι καφετέριες, όλοι περιμένουν τα επιδόματα, δουλειά - δουλειά…», ανέκραξε. Ο πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης διαφώνησε μαζί του, λέγοντας πως  η κυβέρνηση θα συνεχίσει να στηρίζει με επιδόματα τους αδυνάμους πολίτες, με γνώση ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων δεινοπαθεί, κυρίως από την ανεργία, τη φτώχεια, την ακρίβεια και τους φόρους.

ΘΑ μπορούσαμε να συμφωνήσουμε με τον κ. Καχριμάνη, αν όντως τα νέα παιδιά- διότι για αυτά κυρίως μιλάμε- μπορούσαν να βρουν δουλειά που να είναι σε θέση να την κάνουν. Χωρίς καμιά αμφιβολία παλεύουν. Πτυχιούχοι οι περισσότεροι νέοι, μέχρι που να βρουν το δρόμο τους- αν τα καταφέρουν- εργάζονται είτε ως σερβιτόροι, είτε ως πωλητές και εργάτες. Δουλειές μιάς σεζόν, όμως, κυρίως καλοκαιρινές. Φυσικά και δεν μπορούν όλα τα παιδιά να το κάνουν, πρέπει να είναι και σε θέση να ασχοληθούν με αυτά. Δε γίνεται δηλαδή να υποβάλλεις ένα αγόρι ή κορίτσι σε αυτή τη δοκιμασία - περί αυτής πρόκειται- με το ζόρι, διότι τότε δε θα σημειώσει καμιά απόδοση και σίγουρα θα πληγωθεί από τη βέβαιη απόρριψη.

ΠΟΙΟΙ παίρνουν όμως επιδόματα; Οι άνεργοι, εκείνοι που εργάστηκαν για συγκεκριμένο χρόνο και έχασαν τη δουλειά τους καθ’ οιονδήποτε τρόπο. Μπροστά στο σύνολο είναι ελάχιστοι οι δικαιούχοι, οπότε η πλειοψηφία που είτε κάθεται στις καφετέριες είτε κλεισμένη στο σπίτι κλαίγοντας τη μοίρα τους, δε βρήκε ποτέ δουλειά- χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και οι κλασικοί τεμπέληδες που ζουν από το χαρτζιλίκι του μπαμπά και παππού/ γιαγιάς. Αυτή είναι η πραγματικότητα και δεν πιστεύουμε ότι μπορεί να αμφισβητηθεί με πειστικά επιχειρήματα, οπότε η στήριξη από την Πολιτεία είναι επιβεβλημένη.

ΟΜΩΣ υποχρέωση μιάς ευνομούμενης δημοκρατίας είναι, μεταξύ των άλλων και η παροχή δυνατοτήτων για εργασία, η εξασφάλισή της κατά το δυνατόν. Αυτή η υποχρέωση δεν εκπληρώνεται, ούτε και η Συνταγματική επιταγή περί ισοτιμίας, ισοπολιτείας και ισονομίας. Όχι, δε ζουν όλοι κάτω από τον ίδιο ουρανό, όπως συνηθίζουμε να λέμε. Επί παραδείγματι στην Ήπειρο (με την Κομισιόν να λέει για την υπανάπτυξη που τη χαρακτηρίζει) ποιές ευκαιρίες έχουν τα παιδιά να εργαστούν; Είπαμε, σε καφετέριες- μπαρ, στα παράλια μέχρι τον Σεπτέμβριο, ως πωλήτριες (και αν…) και στις δυό μεγάλες πτηνοτροφικές μονάδες που υπάρχουν- και εκεί με προϋποθέσεις κι αν περισσέψει θέση από τους αλλοδαπούς, οι οποίοι προτιμούνται για πολλούς λόγους.

ΑΛΛΑ, αν πρόκειται για αυτές τις δουλειές, καθ’ όλα αξιοπρεπείς φυσικά, να καταργήσει η Πολιτεία τις πανεπιστημιακές σπουδές. Να πει ότι δεν χρειάζεται άλλους μορφωμένους πολίτες, ούτε επιστήμονες, αλλά μόνο εργάτες γης να μαζεύουν για ένα φεγγάρι πορτοκάλια και ελιές, σερβιτόρους. Έτσι όμως δεν πρόκειται να κάνει ούτε βήμα μπροστά η χώρα, η οποία θα μεταβληθεί (ήδη συμβαίνει) σε ουραγό της Ευρωπαϊκής Ένωσης και «υπηρέτη» της. Ξέρουμε, ο κ. Καχριμάνης θα μας πει να στραφούν στον πρωτογενή τομέα, τον τόσο απαραίτητο για την πορεία μας και επιβίωσή μας. Απολύτως σωστό. Θα μπορούσε όμως να πει αν η Πολιτεία έρχεται αρωγός σε μιά τέτοια προσπάθεια; Ό,τι και να ισχυριστεί η  πραγματικότητα θα τον διαψεύσει. Άραγε πόσοι μπορούν να γίνουν κτηνοτρόφοι, πόσοι γεωργοί και με ποιές εκτάσεις; Εκείνες των τεσσάρων- πέντε στρεμμάτων; Και ποιά προϊόντα να παράγουν; Τι χρειαζόμαστε και ποιός θα τους καθοδηγήσει;

ΕΙΜΑΣΤΕ σίγουροι ότι θα επικαλεστεί το παράδειγμα των παιδιών του. Αν το κάνει, θα πρέπει να πει πότε και που εργάστηκαν. Διότι δεν έχουν όλα τα παιδιά την τύχη να μπορεί να τους εξασφαλίζει ο πατέρας τους όλες τις προϋποθέσεις (όπως αυτός) για να στήσουν στο άψε- σβήσε τεράστιες κτηνοτροφικές μονάδες (αφήνουμε στην άκρη τα περί νομιμότητας…) ξεπερνώντας τους σκοπέλους της γραφειοκρατίας, κεφάλαια, ξενώνες, ξενοδοχεία, ανώνυμες εταιρίες σίτισης αλλοδαπών κλπ. ευπαθών ομάδων, και πλείστα άλλα. Άλλωστε δεν ξεχνάμε τη δήλωσή του πριν από ένα χρόνο περίπου ότι …«τα παιδιά μου ψάχνουν για ένα μεροκάματο», ψευδόμενος φυσικά. Ας μην κρίνει λοιπόν από τα παιδιά του, θα είναι ατυχές παράδειγμα- και βεβαίως ουδείς ψόγος για τα παιδιά, την οικογένειά του.