Ο λαός στη θέση της αντιπολίτευσης!..

 Πολλά ερωτήματα έθεσαν οι ψηφοφόροι στις εκλογές και οι απαντήσεις είναι δύσκολες, τουλάχιστον από τα κόμματα. Προσωπικά θεωρώ ότι την πολιτική σημασία των αποτελεσμάτων την δηλώνει η λαϊκή φράση που λέει ότι «έχουν τη φωλιά τους λερωμένη».

Και αυτό έχει απόλυτη εφαρμογή και για την κυβέρνηση και για τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Πράγματι, η όλη πολιτική μας κατάσταση έχει οδηγήσει τον κόσμο σε προβληματισμό, αφού συνεχώς αντιμετωπίζει  προβλήματα και κανείς δεν δίνει λύσεις. Γι’ αυτό και αποφάσισε να αντιδράσει είτε με την ψήφο επιλογής είτε με την αποχή. Βεβαίως η αποχή ως πράξη πολιτική σε μια δημοκρατική πολιτεία δεν είναι αρμοστή αλλά φαίνεται πως τα αδιέξοδα ενισχύουν περισσότερο το θυμικό και λιγότερο την λογική. Θα ένιωθε ο Θουκυδίδης απογοήτευση μ’ αυτή την πρακτική, αφού αυτός έχει υποστηρίξει ότι «ο πολίτης που δεν συμμετέχει δεν είναι αδιάφορος, αλλά αχρείος».

Δυστυχώς εδώ και κάποια χρόνια τα κόμματα δεν πείθουν και οδηγούν τους πολίτες σε σκεπτικισμό και σε απαξίωσή τους. Αυτό συνέβη κατά τρόπο ανέλπιστο στις εκλογές της Κυριακής. Η μεγάλη πλειοψηφία αποφάσισε να αντιπολιτευτεί και την κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα. Και έδειξε ότι έχει και κρίση και ευθύνη για να καταλογίσει στον καθένα ό,τι του αναλογεί από την πολιτική πραγματικότητα της χώρας.

Αναμφισβήτητα η κυβέρνηση έχει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης στα σοβαρά ζητήματα που απασχολούν τους πολλούς. Κυρίως σε οικονομικό επίπεδο δοκιμάζονται κυριολεκτικά οι πολλοί, αφού η συνεχής ακρίβεια δεν επιτρέπει να ζήσουν σε ένα βιοτικό επίπεδο υποφερτό. Οι συντάξεις και γενικά οι μισθοί των εργαζομένων είναι πολύ χαμηλά, ενώ οι μεγάλοι άρχοντες της οικονομίας, τραπεζίτες, βιομήχανοι, εργολήπτες, πάροχοι ενέργειας, πλουτίζουν και εκμεταλλεύονται χωρίς την ανάλογη αντίδραση της κυβέρνησης στη βάση της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Αλλά και σε άλλα σοβαρά θέματα η κυβέρνηση έχει δείξει αδυναμία ή αδιαφορία για την επίλυσή τους. Για παράδειγμα, ψήφισε τον νόμο των ομοφύλων, παραβιάζοντας σταθερές αξίες του πολιτισμού μας, της παράδοσης, της θρησκείας και γενικά των αντιλήψεών μας. Η Διοίκηση του Κράτους δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες των πολιτών και μένει παγερά αδιάφορη στα αιτήματά τους, ακολουθώντας, με ανοχή των κυβερνητικών, μια γραφειοκρατική νοοτροπία ακριβά πληρωμένη κατά το παρελθόν. Μήπως και σε εθνικά ζητήματα, όπως η αντίδραση στο Ράμα και η ανοχή των Σκοπίων, δεν έχει δημιουργήσει δικαιολογημένη δυσπιστία σε πολλούς;

Όσο για τα δύο μεγαλύτερα κόμματα της αντιπολίτευσης, τι να πρωτοπεί ο πολίτης; Ο Κασσελάκης ήρθε από το πουθενά χωρίς πολιτική ταυτότητα και με μοναδικό του πλεονέκτημα τα εκατομμύριά του. Η όλη του παρουσία έδειξε ότι μας κοροϊδεύει όλους και δεν του καίγεται καρφί για το γενικό συμφέρον. Μπροστά προβάλλει το σκυλί του και τον σύζυγό του, ενώ προκαλεί με τα σόου τον κάθε λογικό πολίτη. Αληθινά νιώθει οίκτο κανείς για κάποιους επωνύμους που ακόμη κάθονται στο ίδιο τραπέζι και παραπληροφορούν τους εναπομείναντες ψηφοφόρους. Θεωρώ ότι προσβάλλει και μολύνει την ιστορία της Αριστεράς και εμπαίζει τους λίγους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ.

Ούτε το ΠΑΣΟΚ με τον αντιπολιτευτικό του ρόλο έδειξε ότι μπορεί να δημιουργήσει προοπτική αλλαγών. Ο Ανδρουλάκης αφιέρωσε όλο τον χρόνο του για να μας πείσει ότι τον παρακολουθούσαν και δεν παρουσίασε μια πρόταση ολοκληρωμένη για μελλοντική κυβέρνηση. Και ο κόσμος δεν ξεχνά ότι έχει ανδρωθεί σε κομματικό σωλήνα με συμπεριφορές παλαιοκομματισμού.

Αυτή είναι σήμερα η πολιτική μας ηγεσία και με σοφία ο κόσμος της έδειξε την αντίθεσή του. Η πλειοψηφία τους ζύγισε και τους βρήκε λιποβαρείς, γιατί ο κόσμος έχει απαίτηση επιτέλους και οι Έλληνες να ζήσουν σε ανεκτές ευκαιρίες, σε κράτος δικαίου και με ασφάλεια στα εθνικά τους δικαιώματα.

Ιδού από δω και πέρα πεδίο λαμπρό για να αλλάξουν τα κόμματα και να προσαρμοστούν στη σύγχρονη πραγματικότητα.