Η ώρα της κάλπης

Στις εθνικές εκλογές του 2023 έλαβαν μέρος 36 κόμματα και εισήλθαν στη Βουλή 8. Δεκατρία κόμματα είναι αριστερά που τα περισσότερα λαμβάνουν κάτω από 0,08%. Μερικά, τα τελευταία κομματίδια που συμμετείχαν, έλαβαν κάτω από 40 ψήφους πανελλαδικά (23, 17, 3 ψήφους το καθένα) και είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς για ποιο λόγο βάζουν υποψηφιότητα. Τα δυο κόμματα (ΝΙΚΗ και ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ) μπήκαν στη Βουλή με ποσοστά 3,70% και 3,17% αντίστοιχα. Ελάχιστα κράτη έχουν σαν βάση το 3% να εισαχθεί κόμμα στη Βουλή και δεν είναι καθόλου απίθανο να δούμε μελλοντικά την Ελληνική Βουλή με 10 κόμματα, όπως διαμορφώνεται η κατάσταση. Επομένως θα πρέπει να ανεβεί το ποσοστό εισαγωγής κόμματος στη Βουλή τουλάχιστον στο 4%.

Επαναλαμβάνεται η ίδια ιστορία τώρα με τις Ευρωεκλογές. Νομίζω πως είναι πάνω από σαράντα  τα κόμματα που θέτουν υποψηφιότητα. Όλες οι μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις  προβλέπουν ότι η Ν.Δ. θα είναι  αναμφισβήτητα το πρώτο κόμμα και σε αυτές τις εκλογές. Αρχηγός στη θέση του περσινού ΣΥΡΙΖΑ είναι σήμερα ο  Στέφανος Κασσελάκης, που σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις έχει τη δεύτερη θέση και ακολουθεί το ΠΑΣΟΚ του Ν. Ανδρουλάκη. 

Όπως και στις περσινές Εθνικές εκλογές, έτσι και τώρα  στις Ευρωεκλογές, όλοι  είναι  εναντίον του Μητσοτάκη. Αριστεροί όλων των αποχρώσεων, ακροδεξιοί, θεματοφύλακες της Ορθοδοξίας και διάφοροι άλλοι που δηλώνουν δημοκράτες και προοδευτικοί. Όλοι βάλλουν εναντίον του Μητσοτάκη προσωπικά. «Να φύγει ο Μητσοτάκης ο χειρότερος πρωθυπουργός της Ελλάδας μετά την μεταπολίτευση», φώναζε ο Αλέξης  προεκλογικά πέρυσι. Πήρε το αποτέλεσμα στις εκλογές  και λάκισε. Ο κυρίαρχος λαός -που έλεγε ο Αντρέας- τον έβαλε στη θέση που του άξιζε. Τώρα ο Κασσελάκης προσβλέπει σε ένα ποσοστό που θα του δώσει  την ελπίδα  να γίνει πρωθυπουργός στις επόμενες εθνικές εκλογές. «Είμαι ο μέλλων πρωθυπουργός της Ελλάδας», τον ακούσαμε να λέει. Ο Ανδρουλάκης προσδοκά να πάρει αυτός την δεύτερη θέση. Ο κυρίαρχος λαός  θα βάλει τον καθένα στη θέση του το βράδυ της Κυριακής στις 9 Ιουνίου. 

Πέρυσι όλα τα κόμματα κατηγορούσαν τον Μητσοτάκη ότι ήταν αποτυχημένη η κυβέρνησή του σε όλα τα θέματα στην τετραετία που κυβέρνησε. Τώρα  ολόκληρη η αντιπολίτευση προσπαθεί να πείσει τον ελληνικό λαό να καταψηφίσει τον Μητσοτάκη, διότι αυτός είναι υπεύθυνος για το δυστύχημα στα Τέμπη, για τις πυρκαγιές, για την πλημμύρα στη  Θεσσαλία, για τις υποκλοπές, για τα παντός είδους εγκλήματα, για την ακρίβεια, για τη φτώχεια του λαού που πεινάει, όπως λέει  χωρίς ντροπή ο γραμματέας του ΚΚΕ. Όμως όλοι αυτοί οι κομματικοί ηγέτες  που φωνάζουν δυο χρόνια τώρα  να φύγει ο Μητσοτάκης, φαίνεται ξεκάθαρα ότι είναι σε αναντιστοιχία με τον λαό που τον ψήφισε πέρυσι και θα τον ψηφίσει και φέτος. Ο λαός έχει κρίση και κρίνει δίκαια τον καθένα που κυβερνά αυτή τη χώρα. Μετράει και τα καλά και τα λάθη του κάθε κυβερνήτη και τα βάζει στη  ζυγαριά. 

Φοβούνται μήπως ξαναβγεί  ο Μητσοτάκης και τρίτη τετραετία. Καθόλου απίθανο δεν είναι, αν συνεχίσουν να  πολιτεύονται με τον ίδιο τρόπο. Ψηφίζω από το μακρινό 1955 και έχω ζήσει  όλες τις αναμετρήσεις των κομμάτων. Δεν είναι τίποτα οι σημερινές  προεκλογικές συγκεντρώσεις, σε σύγκριση με το παρελθόν. Όταν μιλούσε ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο μεγάλος αυτός πολιτικός ρήτορας και πραγματικός δημοκράτης, ολόκληρη η Αθήνα ήταν γεμάτη από κόσμο που παραληρούσε.  Και  όμως δεν μπορούσε  να νικήσει τον Καραμανλή, γιατί  ο κόσμος -ο φτωχός τότε κόσμος- ένιωθε να τον κυβερνά ένα στιβαρό  χέρι ενός πολιτικού που δεν ήταν ρήτορας, αλλά κυβερνούσε με σταθερότητα, χωρίς ψέματα,  και  έκανε έργα  για τη χώρα του και το λαό, γι΄ αυτό  και τον ψήφισε σε τρεις συνεχόμενες αναμετρήσεις. 

Στην Ελλάδα μετράει πολύ  η προσωπικότητα και το ειδικό βάρος  του αρχηγού ενός κόμματος. Μην υποτιμάτε λοιπόν τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Κάτι βλέπει ο λαός και τον ψηφίζει με μεγάλη διαφορά  μάλιστα από  τα δύο κόμματα που τον ακολουθούν. Ως ελεύθερος πολίτης  κρίνω τον Μητσοτάκη –δεν τον έχω ιδεί  ποτέ από κοντά– και νιώθω  ότι είναι ένας  σύγχρονος και ικανός  πολιτικός  ηγέτης, με εξαιρετική Παιδεία και γλωσσομάθεια από τους καλύτερους  στην Ευρώπη, ο οποίος  κυβερνά με επιτυχία τη χώρα, ενός δύσκολου λαού, για δεύτερη τετραετία. Φυσικά και έχει κάνει και λάθη.  Κανείς δεν είναι αλάνθαστος. Όμως χειρίστηκε με επιτυχία  βασικά θέματα και δύσκολα προβλήματα, όπως το μπαράζ των προσφύγων στον Έβρο, τις προκλήσεις της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, την πανδημία του κορονοϊού, τις πυρκαγιές του 2021. Η κυβέρνησή του  ανέπτυξε σημαντικές συμμαχίες με μια σειρά αραβικών κρατών, πέτυχε την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών στη Μεσόγειο με Ιταλία και  Αίγυπτο το 2020, υπέγραψε συμφωνίες αμυντικής  συμμαχίας με Γαλλία και ΗΠΑ και εξόπλισε τις ένοπλες δυνάμεις της  χώρας όσο κανένας άλλος.   

Εξομάλυνε τις σχέσεις της  με την Τουρκία,  η οποία έλαβε σοβαρά υπόψη της  την δυναμική πορεία της Ελλάδας και αυτή η φιλική προσέγγιση των δύο κρατών έχει ιδιαίτερη σημασία και για τους δυο λαούς. Στην ελληνική οικονομία οι εκτιμήσεις όλων των αξιολογητών στην Ευρώπη  καταγράφουν πλεονάσματα με μείωση του πληθωρισμού και αύξηση του ΑΕΠ, ενώ η ανεργία  προβλέπουν  ότι  θα πέσει κάτω του  10% τον επόμενο χρόνο.  Αυτά  τα μετράει  ο κάθε σκεπτόμενος  Έλληνας πολίτης ως θετικές ενέργειες της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Στα θετικά καταγράφει και την ίδρυση ξένων πανεπιστημίων στη χώρα μας και την επιστολική ψήφο. Με ενδιαφέρον παρακολουθεί  ο Έλληνας πολίτης  την προσπάθεια και την κινητικότητα της κυβέρνησης σε όλα τα θέματα, εσωτερικά  και εξωτερικά και βλέπει ότι η πατρίδα μας έχει αλλάξει επίπεδο από τότε που αυτός ο πολιτικός ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας.

Κανείς δεν  λέει ότι δεν υπάρχει ακρίβεια και ότι πολλοί δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα. Είναι φανερή στον καθένα η αισχροκέρδεια των μεγάλων επιχειρηματιών, κυρίως  στον διατροφικό  κλάδο. Είναι απαράδεκτο όλα τα ελληνικά σκληρά τυριά να πωλούνται πάνω από 17 ευρώ το κιλό.  Είναι πολλά αυτά που πρέπει να γίνουν και  πολλά όσα πρέπει να διορθωθούν.  Αλλά  τίθεται το ερώτημα: Ποιος μπορεί σήμερα να κυβερνήσει καλύτερα και να προστατέψει τη χώρα από οπισθοδρόμηση και νέα μνημόνια, όπως ζήσαμε την προηγούμενη δεκαετία; Όταν ρωτάνε οι δημοσκόποι τους πολίτες  ποιον θεωρούν  καταλληλότερο για πρωθυπουργό, ένας έχει πάντα πάνω από 40 μονάδες και οι άλλοι διεκδικητές  από 7 μονάδες και κάτω. Ο Έλληνας ψηφοφόρος, πιστεύω, πως έχει αναπτυγμένο το αισθητήριο να καταλαβαίνει και τις αλήθειες και  τις  ψεύτικες υποσχέσεις  των πολιτικών, αλλά και τις δυνατότητες των κομμάτων και το ειδικό  βάρος του κάθε αρχηγού. Και μιλάει στην κάλπη. 

Όταν θα ιδεί στο μέλλον ένα κόμμα αξιόπιστο με αρχές και πολιτικό αρχηγό που να έχει το  προφίλ και το ταπεραμέντο ενός ηγήτορα, θα τον καταξιώσει. Προς το παρόν με αυτό το σκόρπισμα του κόσμου σε σαράντα κόμματα και κομμάτια -κυρίως στον χώρο της Αριστεράς- ο Έλληνας  πολίτης καταλαβαίνει πού θα βρει τη σιγουριά και τη σταθερότητα και αυτόν θα ψηφίσει.