Ένα κράτος – χελώνα…
Ζούμε σε μία χώρα, για την οποία είμαστε περήφανοι και δικαιολογημένα για την ιστορία της, τους αρχαίους μας προγόνους, το κλίμα, την μεσογειακή της διατροφή, τα νησιά της, τις παραλίες της, τη μουσική της, τους επιστήμονες της, που μεγαλουργούν σε όλο τον κόσμο. Ταυτόχρονα όμως η χώρα αυτή έχει μεγάλα προβλήματα στη λειτουργία των θεσμών της όπως η Δικαιοσύνη και στην αποτελεσματικότητα των υπηρεσιών της είτε αυτές αφορούν το κεντρικό κράτος, είτε την τοπική αυτοδιοίκηση. Το μεγαλύτερο πρόβλημα, αν και ζούμε στην εποχή της ταχύτητας, της ψηφιακής τεχνολογίας και της τεχνητής νοημοσύνης σύντομα, είναι η ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ σε αποφάσεις και δράσεις.
Θα γίνω πιο σαφής αναφερόμενος σε συγκεκριμένα θέματα της περιοχής μας, που σέρνονται για δεκαετίες και δεν λύνονται και που είναι σε βάρος των πολιτών και της κοινωνίας, της ποιότητας ζωής και της ευημερίας του συνόλου.
Ένα θέμα που συζητιέται χρόνια είναι το περιβόητο Προεδρικό Διάταγμα της Λίμνης Παμβώτιδας. Από την δήλωση του τότε πρωθυπουργού κ. Τσίπρα το 2017 μέχρι τις δηλώσεις του υφυπουργού περιβάλλοντος κ. Αμυρά το 2020 ότι θα ολοκληρωθεί και θα νομοθετηθεί άμεσα έχουν περάσει αρκετά χρόνια. Ένα ακόμη θέμα που συνδέεται με το Π.Δ.Λ είναι και ο περιβόητος Πεζόδρομος – Ποδηλατόδρομος γύρω από την λίμνη, που επίσης ανακοινώνεται και συζητιέται για μια δεκαετία. Όταν κάνεις ένα ταξίδι στο εξωτερικό και βλέπεις τόσες λίμνες να το έχουν κάνει αναρωτιέσαι, γιατί άραγε σε αυτή τη χώρα, σε αυτή την πόλη, να αργούμε τόσο πολύ;
Επίσης πολύ σοβαρό είναι το θέμα της παραχώρησης του στρατοπέδου Βελισσαρίου στον Δήμο μας. Η συζήτηση πάει πίσω τουλάχιστον είκοσι χρόνια και οριστική απόφαση για χρήση του πολύτιμου αυτού χώρου δεν υπάρχει. Υπάρχει η δημόσια δήλωση του Πρωθυπουργού στον αείμνηστο Δήμαρχο μας Μωυσή Ελισαφ, αλλά πέραν τούτου τίποτε ακόμη.
Στη συζήτηση που έγινε στο Δημοτικό Συμβούλιο πρόσφατα μετά από ερώτηση του πρώην Δημάρχου κ. Παπαγεωργίου, ενημερωθήκαμε για όλες τις πτυχές του θέματος. Αυτό που προκύπτει είναι ότι για μια τεράστια έκταση 580 στρεμμάτων, που θα άλλαζε την εικόνα της πόλης μας ριζικά, το κράτος - χελώνα, σε όλες του τις μορφές –κεντρική διοίκηση και τοπική αυτοδιοίκηση– κοιμάται ήσυχο!
Μία έκταση που δεν χρησιμοποιείται από τον στρατό εδώ και χρόνια και η οποία θα έδινε στην πόλη ζωτικό χώρο για πολλαπλές χρήσεις, είναι ένα μεγάλο θέμα που έπρεπε να κινητοποιήσει όλους μας.
Να αναφέρω την δημιουργία ενός δεύτερου κλειστού γηπέδου; Την μεταφορά του γηπέδου ποδοσφαίρου του ΠΑΣ εκτός πόλης; Την μεταφορά του εργοταξιού; Την δημιουργία υδατοδρομίου στη λίμνη μας; Την διαχείριση των αδέσποτων;
Είναι η γραφειοκρατία που φταίει τελικά; Είναι η έλλειψη οργανωμένου σχεδίου από τους διοικούντες κάθε φορά; Είναι η αδιαφορία και ανικανότητα των υπηρεσιών που ενισχύεται από την απουσία αξιολόγησης τους; Είναι όλα αυτά και πολλά άλλα. Και πως θα αντιμετωπίσουμε αυτήν την κατάσταση; Υπάρχει σωτηρία; Θα μπορέσει ποτέ το κράτος – χελώνα, να αλλάξει και να δώσει λύση στα χρονίζοντα προβλήματα;
Ένας αγαπητός μου φίλος είχε πει στα χρόνια των μνημονίων ότι χρειάζεται “να γίνουν όλα σιάδι και να ξεκινήσουμε από την αρχή”. Διαφώνησα τότε και διαφωνώ και σήμερα, θεωρώντας ότι δεν είναι σωστό κάτι τέτοιο γιατί υπάρχουν οι συνεπείς πολίτες που δεν φταίνε ποτέ να γίνουν “όλα σιάδι”. Αλλά και εξαιρετικοί πολιτικοί σε όλα τα κόμματα και τις παρατάξεις που διαφέρουν από τους άλλους. Όπως και εξαιρετικοί υπάλληλοι στο δημόσιο και την τοπική αυτοδιοίκηση που επιτελούν σημαντικό έργο.
Νομίζω ότι είναι ώρα για μεγάλες ρήξεις τόσο στο κεντρικό κράτος, όσο και στην τοπική αυτοδιοίκηση. Είναι ώρα να ειπωθούν οι αλήθειες και να υπάρξει κινητοποίηση και συνεργασία των συνεπών και ενεργών πολιτών, των υπεύθυνων υπαλλήλων και των πολιτικών εκείνων που αφού έκαναν την διαδρομή τους στην κοινωνία, θέλουν να προσφέρουν ότι καλύτερο μπορούν για την κοινότητα, για τους πολλους.
