Ένα… μνημόσυνο για τη Συμφωνία των Πρεσπών!

Ποτέ δεν σταμάτησαν οι Έλληνες να διχάζονται για εθνικά ζητήματα από τη δημιουργία του νεοελληνικού κράτους. Και αυτό συνέβαινε γιατί μετά την Επανάσταση του ’21 είχαμε άλυτα μεγάλα εθνικά ζητήματα, οπότε ο Ελληνισμός όφειλε να διεκδικεί με όλα τα μέσα την εθνική του ολοκλήρωση και τον σεβασμό των δικαιωμάτων των ελληνικών μειονοτήτων που έχουν μείνει έξω από τα σύνορα της Ελλάδας.

Και δεν μας φτάνουν αυτά τα εθνικά προβλήματα ο Τσίπρας ως Πρωθυπουργός, πιεζόμενος από τους ισχυρούς της Δύσης, υπόγραψε «τη συμφωνία των Πρεσπών» και φόρτωσε την πατρίδα με ένα ακόμα πρόβλημα.

Βεβαίως, όλοι θυμούμαστε την αντίσταση της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού να μην υπογράψει αυτή τη συμφωνία, γιατί αναγνώριζε στη γείτονα χώρα δικαιώματα απαράδεκτα και ανύπαρκτα ιστορικά, όπως είναι η Μακεδονική Εθνότητα, η Μακεδονική Γλώσσα και το όνομα Μακεδονία ως δεύτερο συνθετικό. Δυστυχώς η τότε κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έδειξε υποχωρητικότητα σε εθνικά ζητήματα και υποταγή στα κελεύσματα των Δυνατών. Και έτσι καταλήξαμε στη Συμφωνία των Συμφερόντων.

Και τώρα, πριν αλέκτωρ λαλήσαι τρις, βρισκόμαστε μπροστά με μια νέα πρόκληση, αφού οι Σκοπιανοί γράφουν τη Συμφωνία των Πρεσπών στα παλαιά τους υποδήματα και προκαλούν την Ελλάδα, λες και εμείς είμαστε υπόλογοι απέναντι στο διεθνές περιβάλλον. Δυστυχώς η ευθύνη για όσα σήμερα συμβαίνουν βαραίνει αποκλειστικά την τότε Ελληνική Κυβέρνηση και ιδιαιτέρως τον Τσίπρα.

Υπενθυμίζω ότι ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, εθνικό και πολιτικό, το υπόγραψε ο Τσίπρας χωρίς καν να ακούσει ούτε τα άλλα κόμματα, αλλά ούτε και το δικό του.

Ίσως να δείχνει η όλη σημερινή παράσταση μια αντίφαση στην πολιτική της Ελλάδος. Δηλαδή, ενώ η πλειοψηφία και σήμερα των κομμάτων απορρίπτει τη Συμφωνία, όμως επιμένουν στην εφαρμογή της. Οι ειδήμονες γνωρίζουν τι σημαίνει διεθνές δίκαιο και ορθώς δεν ακολουθούν τη λαϊκίστικη και εθνικιστική πρακτική της νέας ηγεσίας των Σκοπίων. Κάθε χώρα οφείλει στα πλαίσια της σοβαρότητας και της κανονικότητας να εφαρμόζει τα προβλεπόμενα από διεθνείς συνθήκες, γιατί διαφορετικά θα ισχύει το δίκαιο του ισχυροτέρου με ό,τι αυτό σημαίνει για τα ασθενέστερα κράτη.

Ούτως εχόντων των πραγμάτων εμείς βρισκόμαστε σε μια καινούρια εθνική δοκιμασία και είμαστε αναγνωσμένοι να αντιδράσουμε με τρόπο που να προστατεύουμε τα εθνικά μας δικαιώματα, αλλά και να συμπλέουμε με τους φορείς του διεθνούς δικαίου. Και σε κάθε περίπτωση καμιά ανοχή στις εθνικιστικές διακηρύξεις των Σκοπίων, αφού έχουμε ήδη προβεί σε σημαντικές υποχωρήσεις. Είναι πράγματι η Ιστορία μας τόσο σημαντική που οι γείτονες βαφτίζονται απόγονοι του Μ. Αλέξανδρου και συγγενείς της Μπουμπουλίνας!

Αλλά υπάρχει και μια παραφωνία στην ελληνική πολιτική σκηνή. Αναφέρομαι στη στάση του Κασσελάκη, ο οποίος επιμένει να υπογράψει η Ελληνική Βουλή τα προβλεπόμενα μνημόνια της Συμφωνίας και δεν βλέπει τι λένε οι Σκοπιανοί. Το αποκορύφωμα δε της πολιτικής παραδοξότητας βρίσκεται και στη σκέψη του Τσίπρα να οργανώσει πανηγυρική εκδήλωση στην Αθήνα μαζί με τον τότε πρωθυπουργό των Σκοπίων Ζάεφ για την μεγάλη διπλωματική επιτυχία τους!

Αλήθεια πού μπορεί να φτάσει η ματαιοδοξία ενός μικρού πολιτικού;

Ο Τσίπρας δημιούργησε με αυτό το διπλωματικό του έκτρωμα διχασμό στην Ελληνική κοινωνία, παραβίασε εθνικά δικαιώματα, υποτάχτηκε στους ισχυρούς και τώρα θέλει να πανηγυρίσει! Νομίζω ότι δεν υπάρχουν κριτήρια για να αξιολογήσει κάποιος αυτή την πολιτική προσωπικότητα. Κασσελάκης και Τσίπρας ζούνε στον μικρόκοσμό τους και δεν αντιλαμβάνονται ότι δημιουργούν με τις ιδεοληψίες τους και τις εμμονές τους συνθήκες ύβρης προς την Ιστορία, αλλά και προς τη λαϊκή βούληση. Είχε απόλυτο δίκαιο ο μεγάλος ιστορικός μας Θουκυδίδης που θεωρούσε ως απαραίτητο στοιχείο κάθε πολιτικού το να μπορεί να προβλέπει τι συμφέρει το λαό και το κράτος του.

Εκτιμώ πως στη νέα κρίση που εκδηλώνεται εξαιτίας της Συμφωνίας των Πρεσπών η πλέον πρέπουσα στάση των πολιτών και των κομμάτων είναι να ετοιμάσουμε «Μνημόσυνο» γι’ αυτό το κείμενο, εφόσον βέβαια οι Σκοπιανοί επιμένουν στους μεγαλοϊδεατισμούς και στα ιστορικά τους παραληρήματα.