Ποιο… Κράτος Δικαίου;

ΤΑ γρονθοκοπήματα μέσα στο Κοινοβούλιο μεταξύ βουλευτών, αποδεικνύουν για άλλη μια φορά ότι τα προβλήματα στην κοινωνία τα προκαλούν, με το παράδειγμά τους, κάποιοι βουλευτές με έλλειμμα δημοκρατικής συνείδησης. Η αίσθηση του ακαταδίωκτου με αυτή τη ρημάδα την «ασυλία», που παρερμηνεύεται και της οποίας γίνεται κατάχρηση, μαζί με τα προκλητικά προνόμια των εθνοπατέρων και εθνομητέρων, έχει ως αποτέλεσμα να αποθρασύνονται πολλοί εξ εκείνων που εξελέγησαν για να υπερασπίζονται τα δίκαια των πολιτών.

ΔΕΝ είναι όμως αυτό το μόνο πρόβλημα. Την απόφαση πχ της κυβέρνησης για το γάμο των ομοφυλοφίλων «ομοφύλων» και την υιοθεσία παιδιών, την κατέστησαν οι ίδιοι μείζον κοινωνικό θέμα, δίνοντάς του διαστάσεις που διχάζουν το λαό! Τους βλέπετε, μαλώνουν κάθε μέρα στα τηλεοπτικά παράθυρα, ως όσα απασχολούν τους gay να αποτελούν κυρίαρχο ζήτημα για τους πολίτες! Όπως την έρευνα για την απόδοση ευθυνών για την τραγωδία στα Τέμπη, την μετέτρεψαν σε σόου με τη Δικαιοσύνη να παρασύρεται κι αυτή στο χορό της αναξιοπιστίας.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ δείχνουν όλοι εκεί στην κεντρική πολιτική σκηνή να νοιάζονται μόνο για το ποιος θα κερδίσει τις εντυπώσεις. Για αυτό και το Στέητ Ντηπάρτμεντ σε έκθεσή του λέει  πως στη χώρα μας υπάρχει έλλειμμα δημοκρατίας και η Κομισιόν ότι δεν υπάρχει κράτος Δικαίου, με τις ελευθερίες (και) του Τύπου υπό διωγμό! Υπερβολές, θα πείτε. Ίσως, αλλά επί της ουσίας έχουν δίκιο. Διότι Δημοκρατία  και Κράτος Δικαίου είναι ταυτόσημες έννοιες και τα αγαθά τους πρέπει να τα απολαμβάνουν όλοι οι πολίτες στην καθημερινότητά τους.

ΟΤΑΝ πάνω από τέσσερα εκατομμύρια Ελλήνων έχουν οφειλές στην εφορία και πολλοί περισσότεροι στις τράπεζες και στα ασφαλιστικά ταμεία επειδή αδυνατούν να πληρώσουν, υπάρχει πρόβλημα δημοκρατίας και καταλογίζεται στα μείον του υποτιθεμένου κράτους Δικαίου. Όταν η πλειοψηφία των πολιτών δεν μπορεί να ταξιδέψει το Πάσχα, όπως έγραφε ο «Πρωϊνός Λόγος» λόγω της απλησίαστης τιμής των καυσίμων και των διοδίων, το πρόβλημα γιγαντώνεται. Όταν η ακρίβεια καθιστά απλησίαστα βασικά είδη διατροφή (και ακόμη χειρότερα για τα παιδιά), το κόστος του ηλεκτρικού εκτοξεύεται στα ύψη και η φορολογία εξοντώνει επαγγελματίες και μη, τότε αναμφιβόλως η Δημοκρατία και το Κράτος Δικαίου θα πρέπει να ντρέπονται.

ΓΙΑ αυτό και δε συμμεριζόμαστε την ευδαίμονα αμεριμνησία του πρωθυπουργού κ. Κυριάκου Μητσοτάκη, όπως τουλάχιστον εμφανίζεται και επιχειρεί να μας πείσει, ότι κι εμείς όλοι πρέπει να πανηγυρίζουμε για το success story που περιγράφει στις ομιλίες του.

ΤΟ ίδιο και τα κυβερνητικά στελέχη που μάλλον ζουν σε άλλο πλανήτη με όσα λένε, αλλά μπορούν να συνεχίσουν αφού η αντιπολίτευση είναι ανήμπορη να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του ρόλου της, ανύπαρκτη θα λέγαμε. Ας προσέξει όμως η κυβέρνηση· όλα έχουν ένα τέλος και αν ο λαός εξακολουθήσει να υποφέρει, τότε δε θα ξέρει πού να κρυφτεί. Ας μην έχει λοιπόν απαιτήσεις από τους πολίτες, διότι όπως έγραφε και ο ΓαλλοΕλβετός φιλόσοφος Ζαν Ζακ Ρουσσώ «Δεν είναι ικανός κανείς για υψηλές σκέψεις, όταν πρέπει να σκέπτεται πώς θα βγάλει το ψωμί του»…