Η Υγεία στα Γιάννενα…

Η πρώτη ευχή όλων μας προς όλους είναι να έχουμε υγεία και να είμαστε υγιείς και να απολαμβάνουμε τη ζωή εκτός νοσοκομείου. Όλοι όμως ξέρουμε ότι αυτό δεν αποτελεί παρά μόνο ευχολόγιο αφού ο άνθρωπος είναι θνητός και φθαρτός και δεν είναι από σίδερο φτιαγμένος, αφού και αυτό ακόμη οξειδώνεται. Κάπως έτσι βρέθηκα και εγώ στο πανεπιστημιακό μας νοσοκομείο, με καρδιά λειψή και… μπανταρισμένη, ημέρα γενικής εφημερίας του. Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που βρέθηκα εκεί και ούτε είναι άγνωστες σε όλους μας οι εικόνες των εξωτερικών ιατρείων κατά τις επείγουσες κυρίως περιπτώσεις. Πονεμένες και τραγικές στιγμές αγωνίας, ανησυχίας, βιασύνης και «ων ουκ έστι αριθμός» εικόνων δυστυχίας και ανησυχίας ασθενών και συνοδών. Όμως αισθάνομαι βαθιά την ανάγκη να ομολογήσω κάτι που δεν θυμάμαι να το είχα ξαναδεί. Πέραν όλων αυτών υπήρχε μια τάξη με αξιοπρέπεια μια σειρά απολύτως σεβαστή και πλανιόταν στον αέρα ένας πολιτισμός, μια υπομονετική και αξιοπρεπής ανοχή και τα χαμόγελα και η γλυκύτητα φωνής του προσωπικού προς τους πονεμένους και αδημονούντες ασθενείς.

Δεν είχα αισθανθεί ποτέ άλλοτε σε ανάλογες περιπτώσεις αυτόν τον αέρα της ευγένειας, της κατανόησης και του σεβασμού προς τους πάσχοντες. Είπα στον άνδρα μου αυτά που ένιωθα και μου είπε ότι είμαι και εγώ το ίδιο ευχάριστα έκπληκτος από τούτη την εικόνα. Και σαν ήρθε η σειρά μας και μπήκαμε στο καρδιολογικό ιατρείο, μας δέχθηκε μια δεύτερη έκπληξη. Μία ιατρός, η κυρία Σαλμά, μας εξέτασε με τέτοια προσοχή, τόση ευσυνειδησία, τόση επιμονή και τόση επιστημοσύνη που μας εντυπωσίασε πέραν της ευγένειας και του πολιτισμού της όπως και των βοηθών της.

Όλες οι αδερφές που στριφογύριζαν μεταξύ των ασθενών και των ιατρείων εξέτασης ήταν κοπέλες νέες, μορφωμένες και γελαστές. Η όλη εικόνα της επαφής τους με τον κόσμο ήταν πρωτοφανής και συγκινητικά ευπρεπής. 

Στη Β΄ Καρδιολογική Κλινική

Βρέθηκα ύστερα στη Β Καρδιολογική Κλινική όπου η έκπληξή μου επρόκειτο να έχει συνέχεια, γιατί αισθάνθηκα και εκεί αμέσως έναν αέρα πολιτισμού, αξιοπρέπειας και εμπιστοσύνης απόλυτης στα χέρια των ειδικών ιατρών. 

Είμαι από κάμποσα χρόνια τρόφιμος καρδιολογικών κλινικών Και νοσοκομείων Αθηνών και… περιχώρων. Αυτό το αίσθημα εμπιστοσύνης, σεβασμού και επιστημοσύνης είχα πολύ καιρό να τα αισθανθώ σε τέτοιους χώρους πέραν του ιδιωτεύοντος καρδιολόγου μου κ. Σπύρου Γκανιάτσα στον οποίο βρίσκω όλα αυτά τα εξαιρετικά στοιχεία πραγματούμενα. 

Αισθάνομαι βαθιά την ανάγκη να ευχαριστήσω τον καθηγητή κ. Μιχάλη και την σύζυγό του, καθηγήτρια επίσης, κα. Νάκα και όλη την ομάδα της κλινικής, αφού εξάρω την μεγάλη αλήθεια που γνωρίζουν όλοι οι καρδιοπαθείς στα Γιάννενα, την αφοσίωση και την ψυχή που δίνει σε αυτό το έργο του ο κ. Κώστα Παππάς, διευθυντής του ΕΣΥ, που είναι δίπλα και μέσα και γύρω από κάθε ασθενή του και ο οποίος μαζί με την παλαίμαχη καρδιολόγο Ελένη Σούρλα, γνωστή για την αφοσίωση, την εργατικότητα και την επιστημονική της αρτιότητα παρότι, συνταξιούχος σήμερα, ο κύριος Κώστας Παππάς εξακολουθεί να την καλεί πολλές φορές κοντά του για μια γνώμη και μια συμβουλή σαν το παλιό γνωστό σε όλους μας δίδυμο καρδιολόγων ιατρών στα Γιάννενα.

Δίπλα δε σε αυτούς τους γνωστούς και μεγάλους μύστες και άοκνους εργάτες της καρδιολογικής μας πρέπει να αναφέρω και να τιμήσω ιδιαίτερα τους νέους βοηθούς τους και επιστήμονες όπως ο λαμπρός επιστήμονας, κ. Μπεχλιούλης Άρης, επιμελητής Α και όλους τους αποτελούντες την ιατρική ομάδα της Β καρδιολογικής κλινικής.

Ανεβασμένο το Νοσοκομείο

Παρουσίασα την Β΄Καρδιολογική στην οποία νοσηλεύτηκα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν γνώρισα και δεν ήρθα σε επαφή και με την Α καρδιολογική κλινική και δεν είδα και εκεί και δεν ένιωσα αυτόν τον αέρα της αλλαγής, του σεβασμού, της αξιοπρέπειας και μιας επιστημοσύνης που συνεχώς ανεβαίνει σε ευσυνειδησία, ανθρωπιά και ικανότητες. Επίσης πρέπει να επισημάνω την ανοδική πορεία των ιατρών μας με το ανικανοποίητο της γνώσης που χαρακτηρίζει τους λαμπρούς επιστήμονές μας και θα μνημονεύσω εδώ τον καθηγητή κ. Παναγιώτη Κορατζόπουλο και των άλλων κλινικών μας τους ιατρούς οι οποίοι πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η πολιτεία τους αδικεί οικονομικά και όμως εκείνοι ανεβαίνουν τις βαθμίδες της ιατρικής γνώσης παρά της πάσης φύσεως δυσκολίες τους. Και φυσικά αυτόν τον δρόμο ακολουθεί όλο το νοσηλευτικό προσωπικό επιμορφούμενο συνεχώς. Είναι ευδιάκριτη πλέον η ανοδική πορεία της υγείας στην Ελλάδα και στα Γιάννενα.

Το «Χατζηκώστα»

Και το δεύτερο νοσοκομείο μας, το «Χατζηκώστα», έχει διαφορές με το παρελθόν τεράστιες και αφάνταστες σε ποιότητα γνωματεύσεων, κτιριακών εγκαταστάσεων, νοσηλείας, συμπεριφοράς ιατρών και προσωπικού προς πάσχοντες ασθενείς, σε σημείο πολλοί γιαννιώτες να αισθάνονται περισσότερο οικεία στο «Χατζηκώστα». Εμείς οι παλιότεροι που ζήσαμε το «Χατζηκώστα» των παλιών ημερών δεν πιστεύουμε στα μάτια μας τη σημερινή του εικόνα και η χαρά που μας πλημμυρίζει είναι ανέκφραστη. Ακολουθεί και το «Χατζηκώστα» την ανοδική πορεία που επιτάσσει πλέον η σπουδαία ιατρική μας σχολή και οι ανάγκες της εποχής.

Θλιβερό το χτες,  αισιόδοξο το σήμερα

Οι παλαιότεροι από εμάς θυμούνται και πονάνε για το χτες ενώ είμαστε για το σήμερα τόσο αισιόδοξοι και τόσο ευχαριστημένοι. Βεβαίως σε ένα σύνολο τόσων εργαζομένων και σε έναν κόσμο που πονά και είναι φυσικό να σκέφτεται μόνο τον εαυτό του είναι φυσικό να υπάρχουν και δυσαρμονίες και παράπονα. Όμως, ας κοιτάζουμε μπροστά και ας βλέπουμε που είμαστε άλλοτε, που είμαστε σήμερα και που μπορούμε να φτάσουμε. 

Θα σας παρακαλούσα φίλοι μου αναγνώστες να σεβαστείτε την αισιοδοξία μου, την πίστη μου στους ανθρώπους που δουλεύουν για όλους εμάς.  Και ας ευχόμαστε πάντοτε για το καλύτερο.