Εκτελεστική εξουσία και διαπλεκόμενα ΜΜΕ…

 Οι διαπλεκόμενοι παντοιοτρόπως με την εκτελεστική εξουσία ιδιοκτήτες των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών, αλλά και οι κρατικοί τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί, καθώς και οι εξαρτώμενοι από αυτούς «έγκριτοι» και μη δημοσιογράφοι, με κάποιες εξαιρέσεις, φαίνεται ότι ενδιαφέρονται περισσότερο για την εξυπηρέτηση των ιδίων συμφερόντων παρά για την υποχρέωσή τους για αμερόληπτη και πλήρη ενημέρωση των πολιτών για όλα τα θέματα, προ πάντων όμως για τα πιο σημαντικά, τα οποία είναι η ανεξαρτησία και η λειτουργία των θεσμών, η δικαιοσύνη, η παιδεία, η υγεία, η υπογεννητικότητα, η λαθρομετανάστευση, η μετανάστευση των νέων, και κυρίως των προσοντούχων, η ανεξέλεγκτη ακρίβεια  και τα εθνικά θέματα, και όχι βέβαια η σκόπιμη επί εβδομάδες και μήνες ενασχόληση με κάποιο εντελώς δευτερεύον ή και τριτεύον θέμα, το οποίο μετατρέπουν  - σκοπίμως; Κατ’ εντολήν άνωθεν; -  σε τηλεοπτική σειρά!

Αφορμή γι’ αυτές τις σκέψεις είναι η πρόσφατη αποκάλυψη στο συνέδριο της «Καθημερινής», αποκάλυψη «βόμβα», από τον τέως υπουργό Οικονομικών στην Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ Ευκλείδη Τσακαλώτο, σχετικά με απαράδεκτες πιέσεις που ασκούνταν από την «τρόικα» για να «θάψουν» την κακουργηματική κατηγορία που είχε ασκηθεί από την εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ξένη Δημητρίου σε βάρος του διοικητή της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου για «ψευδή βεβαίωση», συγκεκριμένα για το «φούσκωμα» του ελλείμματος στο 15.4 %, μετά από εντολές (και μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), οι οποίες ζητούσαν από τον Γεωργίου να αναθεωρήσει το έλλειμμα από 9% σε 15,4% «γρήγορα και σιωπηρά»!

Οι πιέσεις προς τους κυβερνώντες της ΝΔ-ΠΑΣΟΚ (με πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά και αντιπρόεδρο τον Ευ. Βενιζέλο) και του ΣΥΡΙΖΑ (με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα) ήταν συνεχείς, αφόρητες και εκβιαστικές, ακόμα και από τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλώντ Γιούνκερ, όπως αναφέρει ο έγκριτος δημοσιογράφος Μανώλης Κοττάκης σε άρθρο του στην «Εστία της Κυριακής» (5.3.20024), και από το Διεθνές νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και πιθανόν από άλλους (κάτι που θα πρέπει να διερευνηθεί από τη Δικαιοσύνη).

Μετά από πιέσεις και εκβιασμούς της «τρόικα» και όχι μόνον, με βούλευμα, το οποίο ήταν αντίθετο με την πρόταση του εισηγητού, και με την πλειοψηφική ψήφο ενός μόνον δικαστού, η ποινική δίωξη τέθηκε στο αρχείο.

Εκείνο που κάνει ιδιαίτερη εντύπωση είναι ότι τόσο ο Αντώνης Σαμαράς όσο και ο Αλέξης Τσίπρας και άλλοι που μετείχαν στις τότε κυβερνήσεις και στους οποίους είχαν επίσης ασκηθεί πιέσεις και εκβιασμοί, αποσιώπησαν το γεγονός αυτό όχι μόνον τότε, αλλά και μέχρι σήμερα!

Οι συνέπειες του «φουσκώματος» του ελλείμματος είναι γνωστές και τραγικές: Η επιβολή σκληρής και απαράδεκτης λιτότητας, η μείωση μισθών και συντάξεων μέχρι και 50+ %,, το κούρεμα των κρατικών (εγγυημένων υποτίθεται από το Ελληνικό Δημόσιο ομολόγων, το διαβόητο PSI), με αποτέλεσμα χιλιάδες συμπολίτες μας να χάσουν τις περιουσίες τους και τα χρήματά τους και μάλιστα πολλοί, χιλιάδες, από αυτούς μη αντέχοντας την πίεση, έθεσαν τέλος στη ζωή τους, τα μνημόνια που επεβλήθησαν το ένα μετά το άλλο και στο τέλος η υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας στους δανειστές.

Και το ερώτημα που προβάλλει:  Ποιοί και γιατί ήθελαν να τιμωρήσουν τη χώρα μας και τον Ελληνικό λαό, ο οποίος υποφέρει μέχρι σήμερα από την απαράδεκτη σκληρή λιτότητα που επεβλήθη σε αυτόν;  Γιατί οι εκβιασμοί για απαλλαγή του Γεωργίου από την ποινική δίωξη; 

Σύμφωνα με τον κ. Κοττάκη, επειδή πίσω από τον Γεωργίου ήταν ο Γερμανός διοικητής της EUROSTAT Ραντερμαχερ!

Επειδή υπήρχε περίπτωση να αποδειχθεί ότι η σκληρή λιτότητα επεβλήθη στον Ελληνικό λαό με βάση το «φούσκωμα» του ελλείμματος που έγινε «γρήγορα και σιωπηρά» με εντολή του Ραντερμαχερ προς τον διοικητή της ΕΛΣΤΑΤ  Ανδρέα Γεωργίου. Αν καταδικαζόταν ο Γεωργίου για «ψευδή βεβαίωση», θα καταδικαζόταν και ο Γερμανός διοικητής της EUROSTAT Ράντερμαχερ για απάτη. 

Μήπως λοιπόν, για να συγκαλύψουν, όπως φαίνεται, τις δικές τους ευθύνες η τρόικα και ο Γερμανός διοικητής, και όχι μόνον, και την, κατά τα φαινόμενα, δόλια προσχεδιασμένη απάτη, βάσει της οποίας επέβαλαν μια «ασύλληπτη, άδικη, παράνομη, υπέρμετρη και αχρείαστη λιτότητα» (όπως σωστά τη χαρακτηρίζει ο Κοττάκης), επενέβησαν βάναυσα στο έργο της Ελληνικής δικαιοσύνης, για να ακυρώσουν την κακουργηματική δίωξη κατά του Γεωργίου και με τις πιέσεις και τους εκβιασμούς οδήγησαν σε κακοδικία, με απώτερο στόχο να γλυτώσουν τις απαιτήσεις για μνημονιακές αποζημιώσεις; 

Η αλήθεια όμως είναι σαν το λάδι, που όσο και να το ανακατέψεις με το νερό, στο τέλος θα έρθει στην επιφάνεια. Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον.

Τι απομένει να γίνει μετά από αυτές τις αποκαλύψεις, οι οποίες θα πρέπει να συμπληρωθούν με τις αποκαλύψεις της πλήρους αλήθειας από τους τότε πρωθυπουργούς και υπουργούς Οικονομικών, καθώς και τους ανώτατους δικαστικούς που χειρίστηκαν αυτήν την σκοτεινή υπόθεση; 

Θα πρέπει να συμφωνήσουμε με την κατάληξη του άρθρου του κ. Μανώλη Κοττάκη: «Οι Έλληνες πολίτες και το Ελληνικό κράτος θα ηδύναντο να στραφούν κατά της Κομισιόν στο δικαστήριο της ΕΕ και να ζητήσουν ατομικές αποζημιώσεις και επιστροφή κονδυλίων που στερήθηκαν αδίκως».

Αυτό είναι το ελάχιστο χρέος των κυβερνώντων, τέως και νυν, και των ανώτατων δικαστικών αρχών προς τους Έλληνες πολίτες και προς όσους, χιλιάδες συμπολίτες μας έθεσαν τέλος στις ζωές τους ως αποτέλεσμα των σκληρών μέτρων που επεβλήθησαν από την τρόικα. 

Χρέος όμως οφείλεται και σε αυτούς που κατασυκοφαντήθηκαν και διώχθηκαν, επειδή αποκάλυψαν το σκάνδαλο, όπως η Ζωή Γεωργαντά και άλλοι, ή όπως η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ξένη Δημητρίου που άσκησε κακουργηματική δίωξη κατά του Γεωργίου για «ψευδή βεβαίωση».

Αυτό θα έπρεπε να είναι το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ σε όλα τα μέσα ενημέρωσης, τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά. Το ασυγχώρητο και δόλιο, όπως προκύπτει, έγκλημα που διεπράχθη σε βάρος του Ελληνικού λαού και της χώρας μας, έγκλημα που ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΤΙΜΩΡΗΤΟ.