Ο Αλ. Τσίπρας στον «αγώνα των ιδεών»!

 Είναι πράγματι άξιο απορίας, όταν ορισμένοι πολιτικοί βαυκαλίζονται με την ιδέα ότι οι πολίτες κρέμονται από τα χείλη τους και περιμένουν να γίνουν σοφότεροι από τις υποδείξεις τους. Το λέω αυτό εξαιτίας της δήλωσης του κ. Τσίπρα ότι τώρα δεν ενδιαφέρεται για αξιώματα, αλλά αγωνίζεται «στο πεδίο των ιδεών». Μάλλον πρόκειται για ιδεοληψία και όχι για έκφραση σκοπιμότητας. Και δεν είναι λίγοι οι αιρετοί μας που συχνά  προκαλούν τη δυσφορία μας με αυτά που υποστηρίζουν, καθώς δείχνουν να κινούνται σε μονοπάτια εικονικής ή φαντασιακής πραγματικότητας. Βεβαίως ένας πολιτικός έχει υποχρέωση να ενημερώνει αντικειμενικά τον πολίτη, να τον προβληματίζει και να ενισχύει την κριτική του διάθεση. Όμως, αυτούς τους βλέπουμε να συναγωνίζονται στο ποιος θα παραποιήσει τα πράγματα και πώς θα αποπροσανατολίσει τον κόσμο από τα κύρια και σοβαρά ζητήματα.

Οπωσδήποτε τα πρωτεία αυτής της τακτικής και επικοινωνιακής συσκότισης τα έχει κερδίσει εδώ και χρόνια ο Τσίπρας. Και σα να μην του φτάνουν οι απανωτές ήττες, επανέρχεται στο προσκήνιο ως «ο ηγέτης της Αριστεράς» και αυτοπροβάλλεται ως ο μεγάλος ιδεολόγος και ως ο καθοδηγητής του προοδευτικού κόσμου. Πόσο όμορφα θα ήταν όσα είπε δύο ώρες προτού ξεκινήσει το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, κλεισμένος στο σαλόνι του, αν όμως ήταν και αληθινά;

Ο Τσίπρας και οι ομογάλακτοί του δεν μπορούν να αποδεχτούν ότι ο λαός έχει αντιληφθεί το μπόι τους και τους το έδειξε με την ψήφο του. Τώρα πια λαϊκισμοί και προφητείες δεν βρίσκουν οπαδούς. Ο κόσμος έχει διαμορφώσει εικόνα για όλους και κρατάει μικρό καλάθι. Γι’ αυτό και νοιάζεται κυρίως για τα μεγάλα ζητήματα, όπως είναι η κοινωνική ανισότητα, οι χαμηλοί μισθοί, η ακρίβεια, η ασφάλεια και αδιαφορεί παντελώς για τα «πτερόεντα έπη» του Τσίπρα.

Για να μπορέσει να αποδιαλύσει τον ΣΥΡΙΖΑ και να διώξει τον Κασσελάκη ζήτησε ξανά εκλογή ηγέτη στον ΣΥΡΙΖΑ στο όνομα του συμφέροντος του κόμματος και στον βωμό της αριστερής του ιδεολογίας. Και ο κάθε πολίτης αναρωτιέται γιατί σήμερα αποτάσσεται τον Κασσελάκη, όταν αυτός και οι δικοί του άνθρωποι τον ανακάλυψαν στην Αμερική και τον φύτεψαν στον ΣΥΡΙΖΑ. Τότε είχαν πιστέψει ότι μπορούν να χαλιναγωγήσουν όσους τους απόμειναν και να χειρίζονται τον νέο ηγέτη ως ανδρείκελό τους. Και σήμερα βλέπουν ότι απέτυχαν σε όλα, αφού ο ηγέτης αποδείχτηκε γυμνός, οι πραγματικά αριστεροί έφυγαν και ο κόσμος τους κούνησε το μαντήλι.

Εκτιμώ πως ο Τσίπρας και η παρέα του δεν μπορούν να δράσουν σε συνθήκες κανονικές της χώρας. Γι’ αυτό ας αποσυρθούν από τη σκηνή και ας ασχοληθούν με την παραγωγή και αποθήκευση ιδεολογημάτων για δύσκολες εποχές, αν βέβαια έρθουν στο μέλλον. Η ιστορία δείχνει ότι δύσκολα ξεχνάει ένας λαός την ηγεσία του, όταν αυτή έχει προκαλέσει συμφορές οικονομικές, θεσμικές και ηθικές. Γιατί οι πολίτες έχουν σταθερή μνήμη του παρελθόντος και ποτέ δεν συμπεριφέρονται ως λωτοφάγοι.

Ποιος σήμερα δεν αντιλαμβάνεται ότι ο Τσίπρας με την ομάδα του δεν κατέστρεψε το κόμμα του; Αυτός από 35% οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ στο 17% και τρεις ήττες. Ίσως κανείς άλλος ηγέτης κομματικός δεν έχει απαξιωθεί τόσο ταπεινωτικά. Και οι αιτίες είναι σε όλους γνωστές: Το ένα άρθρο για τα μνημόνια, το δημοψήφισμα, το σκάνδαλο της Novartis, η υπόθεση της δημόσιας περιουσίας και τόσα άλλα, ων ουκ έστιν αριθμός.

Γι’ αυτό εκτιμώ πως ο Τσίπρας, μια και βρίσκεται τώρα «στο πεδίο των ιδεών» μπορεί να φανεί χρήσιμος στο κόμμα του και στη χώρα, αν θελήσει να φωτίσει ιδεολογικά τα βαθύτερα κίνητρα και τους σκοπούς της πολιτικής που εφάρμοσε. Και αυτό να γίνει για να είναι ένα εργαλείο σκέψης και συμμόρφωσης των πολιτικών ηγετών του μέλλοντος.