Οι κινητοποιήσεις αγροτών και φοιτητών

Μεγάλη δυσαρέσκεια έχει κυριαρχήσει στις διαθέσεις του κόσμου αφού και τα προβλήματα είναι μεγάλα και οι αβεβαιότητες για το μέλλον της Ελληνικής κοινωνίας είναι απειλητικές. Και πράγματι, όλοι μας είμαστε φορτωμένοι με την αγωνία για επιβίωση, με αγανάκτηση για την παραβίαση βασικών αξιών του πολιτισμού μας και με την αμφισβήτηση σταθερών χαρακτηριστικών της κρατικής μας υπόστασης. Και η συλλογική διαμαρτυρία για όλα τα πάθη έρχεται από τους αγρότες και από τους φοιτητές. Είναι δύο κοινωνικές ομάδες που σε μεγάλο βαθμό καθορίζουν τη βάση της οικονομίας και τον προσανατολισμό της επιστήμης και γενικότερα της παιδείας. Οι αγρότες διαμαρτύρονται για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στην παραγωγή, στις τιμές, στα χρέη και γενικά στο πεδίο της επιβίωσής τους. Ενώ οι φοιτητές αντιδρούν στην απόφαση της κυβέρνησης να καθιερώσει τα μη κρατικά «ιδιωτικά» Πανεπιστήμια.

Έχω τη γνώμη ότι πρόκειται για δύο μεγάλα ζητήματα, από την εξέλιξη των οποίων εξαρτάται η επιβίωση όλων μας και γενικότερα η μόρφωση των νέων της Ελλάδας. Βεβαίως ο τρόπος που παλεύουν δε βρίσκει σύμφωνους όλους, γιατί τα κριτήρια της αξιολόγησης δεν είναι για όλους και για όλα ίδια, αντικειμενικά και πειστικά. Αλλά το αγωνιστικό στοιχείο αυτών των κοινωνικών ομάδων πρέπει να το επαινέσουμε, γιατί κάθε αγωνιστική διάθεση, απαλλαγμένη από σκοπιμότητες, είναι θετική και συμβάλλει στην επίλυση των κοινωνικών προβλημάτων.

Βεβαίως κανείς δεν μπορεί με βάση τη λογική να συμφωνήσει με τις καταλήψεις των Πανεπιστημίων. Και αυτό γιατί αυτή η πρακτική, χρόνια δοκιμασμένη, δυσφημίζει το δημόσιο Πανεπιστήμιο, προκαλεί σοβαρές επιπτώσεις στους φοιτητές και γενικά εμποδίζει την παραγωγή Πανεπιστημιακού έργου. Είναι μια μορφή αγώνα που εφαρμόζεται μόνο στην Ελλάδα. Και όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι πρωταγωνιστές είναι άνθρωποι που δεν ενδιαφέρονται για το δημόσιο Πανεπιστήμιο, αλλά αντιθέτως δημιουργούν κλίμα ευνοϊκό για την ίδρυση των ιδιωτικών.

Χωρίς αμφιβολία οι αντιδράσεις των φοιτητών έχουν βάση κοινωνική και θετική για τον δημόσιο χαρακτήρα του Πανεπιστημίου. Επομένως οφείλουμε οι πολίτες, αφού καταδικάσουμε τις καταλήψεις, να προβληματιστούμε για την αναγκαιότητα ή όχι ιδιωτικών Πανεπιστημίων. Εκτιμώ πως η ιδιωτική εκπαίδευση σε όλα τα επίπεδα, από το Νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο, ωφελεί αποκλειστικά και μόνο τους κατέχοντες. Τούτο το βλέπουμε και το ζούμε όλοι οι Έλληνες, αφού η κάθε οικογένεια πληρώνει κάθε παιδευτική ανάγκη. Μόνο οι πολιτικοί μας δεν βλέπουν τι συμβαίνει, κι ας έχουν σχεδόν όλοι τα παιδιά τους στα ιδιωτικά σχολεία. Ως επιβεβαίωση σημειώνω ότι και ο Αριστερός Τσίπρας τα δύο του παιδιά τα έχει στην Αμερικανική Σχολή ΧΙΛ, στο Μοναστηράκι!

Επομένως ας σταματήσουν την υποκρισία και ας διαμορφώσουν ένα σχέδιο για το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας, το οποίο θα βασίζεται στη δωρεάν Παιδεία και με ίσες ευκαιρίες εξέλιξης για όλους.

Όσο για τους αγρότες με τον αγώνα τους αποκαλύπτουν τις κύριες αιτίες για το δύσκολο έργο τους, αλλά και για την επιβίωση όλων μας. Όλα τα αγροτικά – κτηνοτροφικά προϊόντα φεύγουν από τον παραγωγό φτηνά και καταλήγουν στους καταναλωτές πανάκριβα. Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι σήμερα οι περισσότεροι των Ελλήνων να μην μπορούν να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες και να στερούν τα παιδιά τους από βασικές επιδιώξεις.

Το αγροτικό ζήτημα μας έχει πείσει ότι στην «ελεύθερη αγορά» της Ελλάδας και της Ευρώπης βασιλεύουν η αισχροκέρδεια, η εκμετάλλευση και ο πλουτισμός των ολίγων. Και γι’ αυτό οφείλουμε να σκεφτούμε μαζί με τους αγρότες πώς θα εξαναγκάσουμε τα πολιτικά μας κόμματα πέρα από μικροκομματικές σκοπιμότητες να αντισταθούνε στους νόμους της αγοράς και να θεσπίσουν κανόνες αυστηρούς για την προστασία και των αγροτών και όλων των πολιτών.

Οι φοιτητές και οι αγρότες σήμερα στέλνουν ένα μήνυμα για όλους εμάς να αφυπνιστούμε και να αντισταθούμε στην καπιταλιστική και παγκοσμιοποιημένη κοινωνία, την οποία επιδιώκουν όσοι στο βωμό του πλούτου τους θυσιάζουν αρχές και αξίες που καλλιεργούν τον ανθρωπισμό και τη δημοκρατία.