Η παιδική χαρά του ΣΥΡΙΖΑ…

Στη Βουλή των Ελλήνων μετά το 1974 ποτέ δεν πέρασε αξιωματική αντιπολίτευση με τα χαρακτηριστικά του ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτό το βλέπουμε όλοι τόσο στη λειτουργία του κοινοβουλίου όσο και στον τρόπο που οι πολίτες κρίνουν ή σχολιάζουν την πολιτική παρουσία αυτού του κόμματος. Κυριολεκτικά συμπεριφέρεται και προσομοιάζει αυτό το κόμμα με παιδική χαρά.

\Και είναι θλιβερό το φαινόμενο αυτό, γιατί με την εικόνα και την ανεπάρκειά του αποδυναμώνει τον κοινοβουλευτικό διάλογο, απονευρώνει την κριτική προς την κυβέρνηση και γενικά προκαλεί τη δυσπιστία του κόσμου προς τα κόμματα. Όπως τα παιδιά περνούν τον χρόνο τους με παιχνίδια στην παιδική χαρά, έτσι δείχνει και ο ΣΥΡΙΖΑ ότι αντιμετωπίζει την παρουσία του στον κοινοβουλευτικό ρόλο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μάλλον δεν αντιλαμβάνεται ότι σ’ ένα κοινοβουλευτικό σύστημα ο διάλογος των κομμάτων, ο έλεγχος της κυβέρνησης και η διατύπωση της άλλης πρότασης για τα προβλήματα της κοινωνίας αποτελούν θεμελιακά ζητήματα του δημοκρατικού πολιτεύματος. Αντίθετα αδυνατεί να ανταποκριθεί στις ευθύνες του και διαρκώς προκαλεί με τις πράξεις και τις δηλώσεις του αρχηγού του, φανερώνοντας μ’ αυτόν τον τρόπο ότι δεν γνωρίζει τι θέλει και ποιος είναι ο ιδεολογικός του προσανατολισμός.

Προς απόδειξη αυτής της εκτίμησης θα σχολιάσω ορισμένες πρόσφατες επιλογές της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ και των στελεχών, μια και όλοι σχεδόν οι εναπομείναντες βουλευτές επικροτούν τις απόψεις του Κασσελάκη και αποφεύγουν τη διαφωνία ή την δυσαρέσκειά τους. Δηλαδή όλοι οι βουλευτές του λειτουργούν σαν πρόβατα ή σαν στρατιωτάκια.

Κεντρικό, λοιπόν, θέμα της κοινωνίας έχει καταστεί το προτεινόμενο νομοσχέδιο από τον κ. Μητσοτάκη για τον γάμο των ομοφύλων και την τεκνοθεσία. Πράγματι αυτή η πρωτοβουλία της κυβέρνησης δημιουργεί σοβαρά ερωτήματα στον κόσμο για τα κίνητρα και τους στόχους που θα εξυπηρετήσει. Η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών διαμαρτύρεται και μαζί της η Εκκλησία, κάποια κόμματα, φορείς, λόγιοι, κλπ. Απαιτούν μάλιστα από τους βουλευτές να αντιδράσουν, σεβόμενοι τον ιστορικό θεσμό της οικογένειας, τις παραδόσεις, τον ελληνικό πολιτισμό και γενικά τον αξιακό κώδικα της πατρίδας.

Ποια όμως είναι η στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τι διαφορετικό προτείνει; Σήκωσε τη σημαία των δικαιωμάτων και ζητάει να νομιμοποιηθεί και η παρένθετη μητέρα. Μάλιστα χαίρεται, όπως τα μικρά παιδιά, γιατί και η πλειοψηφία των βουλευτών της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ υποστηρίζουν το νομοσχέδιο. Αλλά αυτό το κόμμα που αγωνίζεται για τα δικαιώματα των ελαχίστων αδιαφορεί παντελώς για το δημογραφικό ζήτημα της χώρας κι ας είναι σήμερα η Ελλάδα η πιο γερασμένη χώρα της Ευρώπης. Δεν βγάζει λαλιά για τα φτωχά παιδιά και γενικά για τους δυστυχείς συμπατριώτες μας.

Μήπως και η «εκδρομή» των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, δεν αποτελεί πράξη γελοιοποίησης ενός κόμματος; Ο Κασσελάκης εμπνέεται από τη θέα της θάλασσας και δεν μπορεί να συνεδριάζει στη Βουλή! Και είδαμε τους βουλευτές του να τρέχουν στις Σπέτσες με την σάκκα στην πλάτη, όπως τα μικρά παιδιά τρέχουν στην παιδική χαρά και τραγουδάνε το «τα χεράκια μου χτυπώ…»!

Και σαν να μην μας φτάνουν όλα τα τραγελαφικά του ΣΥΡΙΖΑ ο Κασσελάκης πρότεινε να καθιερωθεί ως γλώσσα επιλογής στα σχολεία η αλβανική, όπως τα Αγγλικά, τα Γαλλικά και τα Γερμανικά. Μάλλον αισθάνεται περισσότερο στέλεχος πολυεθνικής και όχι αρχηγός ελληνικού κόμματος. Και όμως οι βουλευτές τον ακολουθούν, τον χειροκροτούν και τον εξυψώνουν, ενώ ο κόσμος σταυροκοπιέται και ανησυχεί για τα μελλούμενα.

Ευτυχώς οι Ευρωεκλογές δεν είναι μακριά και ο καθένας θα πάρει τον μισθό του…