Η ταυτότητα των κομμάτων…

Μάλλον κάποιοι από τους πολιτικούς μας ηγέτες βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου. Αλλιώς δεν μπορεί να ερμηνευτεί η εμμονή τους στο να μας πείσουν ότι είναι ιδεολόγοι και ότι με την πολιτική τους εκφράζουν τα δικαιώματα συγκεκριμένων κοινωνικών τάξεων. Πρόκειται για «παρωχημένους» πολιτικούς και για κόμματα του παλιού κόσμου. Σ’ αυτήν την κατηγορία εντάσσω προπαντός τον ΣΥΡΙΖΑ και το νέο αρχηγό του.

Πράγματι, είναι να απορεί ο καθένας, όταν σήμερα σε καιρούς τόσο χαλεπούς για τους πολλούς, αυτό το κόμμα προ-

σπαθεί να μας πείσει ότι ανήκει στην Αριστερά και συνεχίζει την ιστορία της λεγόμενης αριστερής ιδεολογίας. Και το πιο προκλητικό είναι που κάποια από τα στελέχη του επιχειρούν τελευταία να μετακινήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ από την Αριστερά προς τον κεντροαριστερό χώρο, δηλαδή στα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα.

Πρόκειται για δόγματα που αφορούν μια γραφειοκρατική ομάδα, η οποία νοιάζεται αποκλειστικά και μόνο για την επαναφορά τους στην εκτελεστική εξουσία και αδιαφορεί παντελώς για το κοινωνικό γίγνεσθαι. Είναι άνθρωποι, οι οποίοι έχουν χορτάσει από προνόμια και ήθελαν πάντα να αναρριχούνται με συμπεριφορές τυχοδιωκτικές και αλαζονεία.

Επιτέλους, όσοι σήμερα ενδιαφέρονται για την ταυτότητα του κόμματός τους, δεν αντιλαμβάνονται ότι μιλάνε μόνο με τον εαυτό τους και με κάποιους ομογάλακτούς τους σε γραφεία ερμητικά κλειστά; Δεν ακούν τον κρότο των προβλημάτων και δεν αφουγκράζονται τις αγωνίες των συμπολιτών είτε για επιβίωση, είτε για καλύτερες συνθήκες της ελληνικής κοινωνίας. Είναι άνθρωποι μόνο για καρέκλα και ταυτισμένοι με συνθήματα και ιδεολογίες.

Αλήθεια, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν ότι θα αυξήσουν τη δύναμή τους αν αλλάξουν την ταυτότητά τους και δηλώσουν ότι τώρα δεν είναι αριστεροί, αλλά βαφτίζονται κεντρώοι ή προοδευτικοί; Δυστυχώς γι’ αυτούς, η ιστορία δεν προσαρμόζεται στις επιθυμίες των ανθρώπων και πάντα ξυπνάει συνειδήσεις. Αυτή η πραγματικότητα αποκαλύπτει ότι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ απαξιώνεται για την πολιτική που εφάρμοσε ως κυβέρνηση και για το νέο αρχηγό του, ο οποίος δείχνει ότι δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την ελληνική κοινωνία και με την πολιτική. Γιατί κανείς δεν μπορεί να λησμονήσει την υπογραφή του Τσίπρα στο 3ο μνημόνιο, στην υποθήκευση για 99 χρόνια της δημόσιας περιουσίας, στο δημοψήφισμα, στη Συμφωνία των Πρεσπών και σε τόσα άλλα δεινά. Όσο για τον Κασσελάκη, θα ήταν προτιμότερο για το ΣΥΡΙΖΑ και για τον ελληνικό κόσμο να επιστρέψει σε πολυεθνική εταιρεία.

Αναφορικά με την ταυτότητα του κάθε κόμματος, εκτιμώ ότι ο πολίτης την προσδιορίζει σύμφωνα με την πρακτική και τις θέσεις του καθενός στα μεγάλα προβλήματα που βιώνει και στα σοβαρά ζητήματα που καθημερινά αντιμετωπίζει η χώρα. Επομένως, ας μην αγωνιούν οι πολιτικοί για το ιδεολογικό τους στίγμα, αφού οι προτάσεις τους για την επίλυση των προβλημάτων είναι που εντυπώνονται στη συνείδηση του κάθε πολίτη.

Αλλά και οι ιδεολογίες έχουν την αξία τους, όταν μπορούν να δώσουν διεξόδους στις απαιτήσεις της κοινωνίας και είναι σε συσχέτιση με το ευρωπαϊκό και διεθνές περιβάλλον.