Οδηγώ και δε… σκέφτομαι!

 Η «οδική παιδεία» πάει περίπατο… Ο Έλληνας, πάντα κάνει τις «παραλλαγές του» και τις… εξυπνάδες του! Το λαϊκό άσμα: οδηγώ και σε σκέφτομαι, το…παραποιεί και το κάνει: οδηγώ και… δε σκέφτομαι! Και αυτό έχει τις συνέπειές του…

«Απροετοίμαστη» μπαίνει στο τιμόνι, μία μεγάλη μερίδα Ελλήνων οδηγών!

Έτσι, βγαίνει στους δρόμους με το ένα χέρι στο τιμόνι, με το άλλο κρατάει το κινητό και οδηγεί με ταχύτητα υπερβολική, στην ευθεία και στη στροφή!

Είναι υποτυπώδης και η «οδική αγωγή» των Ελλήνων οδηγών, που πολλάκις είναι στο τιμόνι, υπό την επήρεια ποτών! (συνήθως μπόμπες…)

Και το οδυνηρό αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι τα πολλά τροχαία δυστυχήματα, όπου νέοι άνθρωποι, κυρίως, είναι δυστυχώς τα θύματα!

Η ζώνη του αυτοκινήτου είναι ένα… αξεσουάρ για τον Έλληνα οδηγό που σπάνια… χρησιμοποιεί!

Στο σηματοδότη, λογικά έχει… αχρωματοψία, γιατί περνάει με όλα τα χρώματα!

Τον πεζό, τον βλέπει σαν πολίτη δεύτερης κατηγορίας!

Ο Έλληνας οδηγός, είναι ο κυρίαρχος των δρόμων, των… πεζοδρομίων, των διαβάσεων και των… παραβάσεων! (διαθέτει και… τα κονέ, να διαγράψει τις κλήσεις!)

Αυτή είναι η «οδική του συμπεριφορά» λίαν επικίνδυνη, αλλά αυτός εξακολουθεί να οδηγεί, να τραγουδά και… να μη σκέφτεται!

Υ.Γ.: Ο λαός λέει τη φράση: Απ’ το πεζοδρόμιο…

Αλλά, μήπως και από κει, είσαι… σίγουρος; 

* Ο Γιάννης Μπούγιας είναι Καθηγητής Φυσικής Αγωγής.