Διχάζει ο γάμος των ομοφύλων…

 Ο Μητσοτάκης απροσδόκητα δημιουργεί αναταραχή στην κοινωνία και προβληματίζει τον κόσμο με την σκέψη του να νομοθετήσει τον γάμο των ομοφύλων. Λέγεται ότι έχει έτοιμο το σχέδιο νόμου, αλλά το καθυστερεί για να αποφύγει το όποιο κόστος στις Ευρωεκλογές. Μία πρακτική που ακολουθούν οι πολιτικοί κάθε φορά που βλέπουν αντίδραση των πολιτών και αμφισβήτηση των επιλογών τους. Βρισκόμαστε λοιπόν ενώπιον μιας νομοθετικής διαδικασίας η οποία στοχεύει να επιβάλει ως κανονικότητα μία φυσική απόκλιση. Ταυτόχρονα όμως αυτή η πολιτική απόφαση βρίσκεται σε σύγκρουση με αντιλήψεις καθιερωμένες από αιώνες και με παγιωμένες θεσμικές συνθήκες. Και γι’ αυτό ο προβληματισμός των πολιτών είναι δικαιολογημένος.

Είναι λογικό να αντιδρά η πλειοψηφία της κοινωνίας, αφού η πολιτική βούληση της κεντρικής εξουσίας δεν συμβαδίζει με τη γενική βούληση, πράγμα που αποτελεί θεμελιακό στοιχείο μιας δημοκρατικής πολιτείας. Γιατί η πολιτική εξουσία οφείλει να νομοθετεί με κύριο στόχο να υπηρετεί τις ανάγκες της πολιτείας και να προστατεύει τα δικαιώματα των πολιτών.

Χωρίς αμφιβολία είναι πολύ δύσκολο ο κόσμος να αναθεωρήσει αντιλήψεις και νοοτροπίες σχετικές με τον γάμο, τις ιδιαιτερότητες των ομοφύλων και ιδιαίτερα την όλη του βιωματική πείρα για τη γέννηση και τη φροντίδα των παιδιών. Και είναι λογικό το ερώτημα αν μπορεί ο κάθε Έλληνες να αποδεχτεί ως κανονικότητα ένα παιδί να έχει δύο γονείς του ίδιου φύλου! Από τη λειτουργία του γάμου από την αρχαιότητα ως τα σήμερα είναι διαμορφωμένη η φιλοσοφία, η ηθική και γενικά η παιδεία σχετικά με τη γέννηση ενός παιδιού, το μεγάλωμα και η ένταξή του στο κοινωνικό περιβάλλον.

Επίσης δεν μπορούμε να αποδεχτούμε την εκμετάλλευση μιας γυναίκας ως εργαλείο τεκνοποίησης με μοναδικό κίνητρο τον χρηματισμό. Εκτιμώ πως δεν υπάρχει χειρότερη μορφή υποτίμησης μιας γυναίκας από το να την χρησιμοποιούμε ως παρένθετη μητέρα. Μήπως εδώ η πολιτεία σε καιρό δημοκρατίας παραβιάζει ιερά και απαραβίαστα δικαιώματα της γυναίκας, όπως είναι η γέννηση παιδιού, ο ρόλος της μάνας, η αξιοπρέπεια, η ελευθερία επιλογής κ.α.;

Και επιτέλους, ο σεβασμός στο ιστορικό και πολιτιστικό υπόβαθρο του λαού μας δεν είναι αναγκαίος και χρήσιμος για την συνοχή και την εξέλιξη της κοινωνίας; Γιατί κάθε λαός έχει από την ιστορική του διαδρομή ορισμένα στοιχεία που του ενισχύουν τη συνείδηση της καταγωγής του και δυναμώνουν την εθνική του υπόσταση. Ιδιαίτερα στην εποχή μας μπορούμε να σταθούμε όρθιοι απέναντι στα ρεύματα της παγκοσμιοποίησης μόνο αν κρατήσουμε ζωντανά ορισμένα θεμελιακά γνωρίσματα του λαού μας, όπως είναι η οικογένεια, η γλώσσα, η ιστορία, η θρησκεία. Διαφορετικά γινόμαστε όλοι ίδιοι και παραδινόμαστε ως απλοί καταναλωτές χωρίς καμιά πυξίδα στην καπιταλιστική οργάνωση της κοινωνίας.

Γι’ αυτό και οφείλουν να μας πείσουν ο Μητσοτάκης και τα άλλα κόμματα για ποιο λόγο σχεδιάζουν αυτή τη θεσμική παρεκτροπή. Οι αυτοαποκαλούμενοι «προοδευτικοί» διατείνονται ότι η πολιτεία πρέπει να αναγνωρίζει ως δικαίωμα του καθενός την ιδιαιτερότητά του. Ενώ ο Πρωθυπουργός φαίνεται ότι πιέζεται από το κατεστημένο της Ευρώπης να εξομοιώσει την ελληνική κοινωνία με τα ευρωπαϊκά και αμερικανικά παράδοξα…

Θεωρώ ότι και οι δύο τάσεις προκαλούν το λαϊκό αίσθημα. Γι’ αυτό και οι βουλευτές θα πρέπει να ακούσουν τη συμβουλή της συνείδησής τους, όπως ορίζει και το Σύνταγμα.

Όσο για τους ομόφυλους ως συνάνθρωποι νιώθουμε την συμπάθεια και την κατανόηση της ιδιαιτερότητάς τους. Έχουν το δικαίωμα της ελευθερίας τους χωρίς να απαιτούν εμείς οι πολλοί να παραβιάζουμε τους πολιτιστικούς και ιστορικούς οδοδείκτες της πορείας της ελληνικής κοινωνίας.