Αδιανόητα σημεία των καιρών μας…

 Έγινε και αυτό. Το είδαμε στο Τύπο και στα ΜΜΕ. «Καταδίκη του Μητροπολίτη και του Πρωτοσύγκελου Ζιχνών και Νευροκοπίου για υπεξαίρεση Εκκλησιαστικών Κειμηλίων μεγάλης αξίας». Ο Μητροπολίτης καταδικάστηκε ως ηθικός αυτουργός της πράξης. Το πενταμελές Εφετείο της Θεσσαλονίκης επιβεβαίωσε την πρωτόδικη ετυμηγορία και τους έκρινε ενόχους, μειώνοντας την ποινή από τέσσερα χρόνια πρωτόδικα σε 30 μήνες φυλάκιση με τριετή αναστολή. Το γεγονός μας θύμισε παρόμοιο περιστατικό στην περιοχή μας, κατά το οποίο όμως, ως μη αναμενόταν, καταδικάστηκε μόνο ο φυσικός αυτουργός και αυτός με αναστολή.         

Δυστυχώς, και στην περιοχή μας, τα τελευταία χρόνια, τα Εκκλησιαστικά κειμήλια υπήρξαν στόχοι αρχικά κλεπτών ιερόσυλων και εν συνεχεία διαφόρων συλλεκτών.  Οι τελευταίοι, υπό την πρόφαση της ασφάλειας και του εμπλουτισμού διαφόρων Μουσείων, υπαρκτών και μελλοντικών, επιδόθηκαν με ζήλο, στον εντοπισμό και την παρακράτηση τους.                                                                                                                  

Ας έχουν λοιπόν υπόψη τους οι διάφοροι σύγχρονοι, υπό οποιαδήποτε δικαιολογία, συλλέκτες Εκκλησιαστικών Κειμηλίων, καθώς και οι μελλοντικοί φιλόδοξοι μιμητές τους, ότι αρκεί μια απλή καταγγελία ενός απλού πολίτη και η Δικαιοσύνη θα αναλάβει να μελετήσει, να κρίνει και να αποφασίσει ανάλογα. 

Προσωπικά, γνωρίζοντας και έχοντας  θλιβερή εμπειρία σχετικών γεγονότων και προσώπων,  πιστεύω βαθύτατα ότι τα Ιερά Κειμήλια - προσκυνήματα, πρέπει να μένουν στην φυσική τους θέση, στους Ιερούς Ναούς και τα Μοναστήρια μας, υπό τον έλεγχο   σύγχρονων μέσων ασφάλειας.     

Αναφέρομαι πάντα δημόσια για τα παραπάνω συμβαίνοντα κατά καιρούς, χωρίς δυστυχώς να παίρνω απάντηση. Ελπίζω και ευελπιστώ κάποτε αυτές οι δραστηριότητες καθώς και  ο αυταρχισμός και η αγνόηση να σταματήσουν.