Δεν αρκεί η απλή διαχείριση σε πόλη και περιφέρεια!..

 Η αρχή χρησιμοποίησης χρήματος (σε διάφορες μορφές του) από τον άνθρωπο, χάνεται στα βάθη των αιώνων.

Από τότε που ο άνθρωπος άρχισε να ζει ομαδική ζωή, σ’ έναν ορισμένο τόπο, αισθάνθηκε την ανάγκη να βρει ένα μέσο, για να συναλλάσσεται με τους συνανθρώπους του· στην αρχή οι συναλλαγές γίνονταν είδος με είδος, αργότερα όμως διαπιστώθηκε ότι ο τρόπος αυτός δεν ήταν πρακτικός, γι’ αυτό βρέθηκε ένα άλλο μέσο, το χρήμα. Από την αρχή της εμφάνισης του χρήματος, φάνηκε και η αποστολή (ο σκοπός του), που είναι η εξυπηρέτηση του ανθρώπου· το χρήμα δηλ. πρέπει να είναι το μέσον και όχι ο σκοπός της ζωής. Μια λαϊκή παροιμία λέει: «Το χρήμα, όπως και η κοπριά, αν δεν σκορπιστεί, δεν ωφελεί».

Με την πάροδο των αιώνων και την πρόοδο του πολιτισμού των λαών, αυξήθηκαν και οι υλικές ανάγκες του ανθρώπου. Το χρήμα απέκτησε μεγάλη δύναμη αλλά έχασε τον αρχικό του σκοπό. Ο Αθηναίος κωμωδοποιός Μένανδρος (342-290 π.Χ.) λέει: «Όπλον μέγιστον εν ανθρώποις χρήμα».

Τη μεγάλη δύναμη του χρήματος, είχε επισημάνει, πριν από δύο χιλιάδες πεντακόσια περίπου χρόνια και ο μεγάλος Έλληνας φιλόσοφος Πλάτων (428-347 π.Χ.), λέγοντας: «Δια γαρ την των χρημάτων κτήσιν, πάντες ημίν οι πόλεμοι γίγνονται».

Η αγάπη όμως του χρήματος οδηγεί τον άνθρωπο στο να μη διαθέτει χρόνο για τίποτε άλλο, εκτός από τη συσσώρευση περιουσίας, στην οποία αφοσιώνεται εξ ολοκλήρου η ψυχή του και έξω από το καθημερινό κέρδος, καμιά άλλη σκέψη δεν τον απασχολεί· με λίγα λόγια, γίνεται δούλος του χρήματος και ως εκ τούτου, δεν μπορεί να είναι δίκαιος άνθρωπος.

Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός κατηγόρησε τη συσσώρευση πλούτου, γιατί «όπου ο θησαυρός υμών, εκεί και η καρδία υμών».

Ο Αμερικανός φιλόσοφος, ποιητής και δημοσιογράφος Έμερσον (1803-1882), έχει γράψει για την καρδιά εκείνη η οποία είναι «δεμένη» με το χρήμα: «Χωρίς μια πλούσια καρδιά, ο πλούτος είναι ένας άσχημος ζητιάνος».

Τα πλούτη βαραίνουν την ψυχή του ανθρώπου και την εμποδίζουν να βαδίζει ελεύθερη και προσανατολισμένη προς το θέλημα του Θεού. Φυσικά δεν είναι κακό να έχει ένας άνθρωπος χρήματα, αρκεί να τα έχει δημιουργήσει με την τίμια εργασία του και να τα δαπανά για δική του ωφέλεια αλλά και των συνανθρώπων του.

Γενικά, για τη φύση και τη χρήση του χρήματος, ο διαπρεπής Ρωμαίος ποιητής Οράτιος έχει πει: «Το χρήμα, αν ξέρεις να το μεταχειριστείς, γίνεται υπηρέτης σου· αν δεν ξέρεις, γίνεται κύριός σου. Το χρήμα, αλλά και η εξουσία, όταν είναι σε κακά χέρια, μπορούν να γίνουν αιτία μεγάλων κακών».

Λέγεται ότι μια βασίλισσα της αρχαίας Αιγύπτου εκλιπαρούσε το βασιλιά να της δώσει την εξουσία, έστω για μια ημέρα και μόλις ο βασιλιάς ικανοποίησε το αίτημά της, αυτή εξέδωσε ένα βασιλικό διάταγμα με ένα άρθρο, που έλεγε «να αποκεφαλιστεί ο βασιλιάς».