Διεκδικώντας την εξουσία…

 Ο θόρυβος των εκλογών ξύπνησε μέσα μου τον προβληματισμό για το που πάμε…

Ο κόσμος θέλει αναδόμηση, αλλά πώς; 

Τίποτε δεν αλλάζει, όσο δεν αλλάζουν οι άνθρωποι, που κάθε φορά γίνονται φορείς του πολιτικού λόγου και της πολιτικής δύναμης. Η πολιτική θα αφορούσε το κοινό καλό, αν μαζί της ασχολούνταν σημαντικοί άνθρωποι. Οι άνθρωποι που γνωρίζουν, αλλά σιωπούν!

Τι κρίμα!

Με την υιοθέτηση του αληθινού διαλόγου (θέση-αντίθεση-σύνθεση) από ικανούς και υπεύθυνους ανθρώπους θα είχαμε οδηγηθεί σ’ έναν υποφερτό κόσμο, όπου θα κυριαρχούσαν οι ιδέες: της αλήθειας, της ομορφιάς, της ηθικής, του δικαίου. 

Τι όμως συμβαίνει…

Όλοι, σχεδόν, υποκύπτουν στα θέλγητρα της ματαιοδοξίας και της κολακείας, σ’ έναν κόσμο όπου η χυδαιότητα, η απληστία και η βαναυσότητα συνεχώς ενισχύονται…

Αυτές τις τοπικές εκλογές (στο Δήμο μας) κυριάρχησε, αν και δεν έγινε αισθητός ο πολιτικός λόγος, η ηρεμία και ο σεβασμός του άλλου. Το γεγονός αυτό είναι λίαν θετικό για τον πολιτικό πολιτισμό μας. 

Τώρα, οι δύο διεκδικητές της δημοτικής αρχής οφείλουν να πείσουν, με βάση τους σχεδιασμούς τους, αλλά και το παρελθόν τους, για το μέλλον του τόπου μας. 

Εκείνο που οφείλουν να γνωρίζουν οι διεκδικητές της εξουσίας είναι: υπάρχουν πολλές αλήθειες, η αλήθεια στον ενικό αριθμό παύει να υπάρχει. Η προσκόλληση σε μια εκδοχή της μπορεί να αποβεί φορέας δεινών… και ο άλλος μπορεί να έχει δίκιο…

Η προσδοκία…

Ο νέος Δήμαρχος (και οι συνεργάτες του) να υιοθετήσει στάσεις και συμπεριφορές που θα ενώσουν  τους πολίτες με στόχο το «κοινό καλό».