Χρόνιες παθογένειες και καθημερινότητα…

Οι πρώτες έρευνες της κοινής γνώμης, μετά από το “ρεσάλτο” Κασσελάκη στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, έδειξαν ότι επί της ουσίας δεν υπάρχει καμία ανατροπή στους πολιτικούς συσχετισμούς. Όσο κατακάθεται ο κουρνιαχτός από το “φαινόμενο Στέφανος” επιβεβαιώνεται ότι η πρωτοκαθεδρία της ΝΔ, όπως και το πολιτικό κεφάλαιο αξιοπιστίας του πρωθυπουργού δεν αμφισβητούνται. Άλλωστε, είναι νωπή η ανανέωση της εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Μητσοτάκη και, μάλιστα, με υψηλότερα ποσοστά από την νίκη του 2019. 

Ωστόσο, στις μέρες μας, ο πολιτικός χρόνος δεν μέτρα όπως στο παρελθόν. “Τα γεγονότα” -που κατά τον ΜακΜίλαν είναι εκείνο που φοβάται κάθε πολιτικός διότι ανατρέπουν τους σχεδιασμούς του- μόλις στους τρεις πρώτους μήνες της νέας τετραετίας είναι τόσα και τέτοιας έντασης, που εκ των πραγμάτων οδηγούν σε αναθεωρήσεις πολιτικών σε σχέση με την έως πρότινος πεπατημένη. Οι τεράστιες καταστροφές από τις πρωτόγνωρες πλημμύρες στη Θεσσαλία και τις μεγαπυρκαγιές στον Έβρο και τη Ρόδο, καρποί της κλιματικής αλλαγής, ανέδειξαν παθογένειες και αδυναμίες χρόνων. Η εύκολη λύση τα προηγούμενα χρόνια ήταν να ρίχνει η εκάστοτε κυβέρνηση στην προηγούμενη τις ευθύνες. Θυμόμαστε όλοι τη γνωστή ρήση “παραλάβαμε καμένη γη”. Η παρούσα κυβέρνηση και να ήθελε δεν έχει την πολυτέλεια μιας τέτοιας πολιτικής υπεκφυγής, ούτε ο Κυριάκος Μητσοτάκης έως σήμερα πολιτεύθηκε με αυτόν τον παλαιοκομματικό τρόπο. Αντιθέτως, δεν κρύφτηκε πίσω από την κλιματική κρίση, αλλά αναγνώρισε παθογένειες τις οποίες πρέπει να αντιμετωπίσουμε καταπρόσωπο.

Δυστυχώς, στην Ελλάδα, κατά κανόνα, οι ευθύνες δεν εξατομικεύονται, αλλά διαχέονται και, τελικά όλοι, υπουργοί, γενικοί γραμματείς, διοικητές οργανισμών, περιφερειάρχες, δήμαρχοι, μέχρι και τον τελευταίο δημόσιο λειτουργό είναι ανεύθυνοι!

Στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, με νωπό το τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών, αλλά και την πανδημία που ανέδειξε τις τεράστιες ανάγκες του ΕΣΥ, υπήρξε ιδιαίτερη έμφαση στην αντιμετώπιση χρόνιων παθογενειών στη λειτουργία του κράτους. Στην κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή η ανάγκη αυτή εκφράστηκε με το σύνθημα “επανίδρυσης του κράτους”. Ο διάδοχος του Γιώργος Παπανδρέου εκλέχθηκε με το σύνθημα “ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε”. Προφανώς, όλα αυτά τα χρόνια έγιναν βήματα, υπήρξαν αλλαγές στη δομή του κράτους. Ιδιαίτερα την προηγούμενη τετραετία, με αφορμή και την πανδημία, προχώρησε ο ψηφιακός εκσυγχρονισμός και το κράτος έγινε πιο φιλικό στον πολίτη. Ωστόσο, είναι πολλά αυτά που ακόμη πρέπει να γίνουν για να μην ξαναβρεθεί πρωθυπουργός, που μετά από ένα δυστύχημα θα μονολογήσει -όπως ο Κώστας Σημίτης για το ναυάγιο του “Εξπρές Σάμινα”- “αυτή είναι η Ελλάδα!”.

Αντίπαλος της κυβέρνησης, όμως, δεν είναι μόνον οι χρόνιες παθογένειες αλλά και τα προβλήματα της καθημερινότητας, με πρώτο την ακρίβεια, που έχει γίνει βραχνάς για το μέσο νοικοκυριό. Προφανώς, η κατάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας είναι θετικό μήνυμα. Το ξεπάγωμα των τριετιών, επίσης. Όπως και η μείωση της ανεργίας. Την ίδια ώρα, όμως, ο πληθωρισμός της απληστίας” στα τρόφιμα ροκανίζει τα επιτεύγματα της οικονομικής πολιτικής. Η αποτελεσματική αντιμετώπιση της ακρίβειας, εκ των πραγμάτων, προβάλλει ως αδήριτη ανάγκη! 

* Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην υπουργός.