Για να μαθαίνει ο Στέφανος…
Διαβλέπω μια έντονη επιθυμία του Στέφανου (ένας είναι πια ο Στέφανος) να μάθει για τη δράση των αγωνιστών της αριστεράς, οι οποίοι πράγματι αγωνίστηκαν με πάθος και φανατισμό για μια «Λαϊκή Δημοκρατία» στην Ελλάδα, έστω και ακρωτηριασμένη, αρκεί να είχε επικρατήσει αυτό το καθεστώς. Θα ήθελα λοιπόν να πληροφορηθεί μια άλλη πτυχή της εμφύλιας διαμάχης, με πρωταγωνίστρια την αγαπημένη του αριστερά. Έτσι, μετά τη Συνθήκη της Βάρκιζας, με εντολή του ΚΚΕ, πάνω από 6.000 στελέχη του κατέφυγαν στο Μπούλκες της τότε Γιουγκοσλαβίας, για να είναι έτοιμα για τον επόμενο γύρο ή για να προφυλαχθούν από τις συνέπειες της ως άνω Συνθήκης.
Ο Μάρκος Βαφειάδης, ο αρχηγός των ανταρτών του ΔΣΕ, γράφει: «Η καθοδήγηση του Μπούλκες με εντολή του Ιωαννίδη άρχισε ένα σωστό μακελειό με τη δολοφονία των αγωνιστών που κάτι διαφορετικό τολμούσαν να λένε. Τους δολοφονημένους τους ρίχναν σε κάποιο πηγάδι, και όπως εξακριβώθηκε πολύ αργότερα, στο πηγάδι είχαν ριχτεί 400 αγωνιστές».
Απελαύνονται από το Μπούλκες, ως ύποπτοι, εκατό περίπου αντάρτες του ΕΛΑΣ στην Ελλάδα, για να τους συλλάβουν, προφανώς οι αντίπαλοί τους. Ένας από αυτούς, ο Χρήστος Βλάχος, απηυδισμένος από την συμπεριφορά των συντρόφων του, εκτελεί στη Θεσσαλονίκη, το στέλεχος του ΚΚΕ, δημοσιογράφο Γιάννη Ζέβγο.
Ο εξτρεμιστής της ΟΠΛΑ στην Αθήνα, Στέλιος Κάλφας, αφού προηγουμένως βασάνισε άγρια περί τους 20 – 30 συντρόφους του, τους ρίχνει μισοπεθαμένους στο Δούναβη, όπου πνίγονται. Δεκαπέντε διανοούμενοι κομμουνιστές χαρακτηρίζονται «Τροτσκιστές», «αρχειομαρξιστές» και «ύποπτοι» και βασανίζονται άγρια. Τους είδε με τα μάτια του ο Αλέκος Κουτσούκαλης, καπετάνιος του ΕΛΑΣ, υπεύθυνος, ύστερα, της διαφώτισης του ΔΣΕ στη Μουργκάνα, και γράφει στο βιβλίο του «Το χρονικό μιας τραγωδίας, 1945-1949»: «Χαραγμένα τα κορμιά τους με χοντρά μαστίγια, αναμμένα τσιγάρα, σπασμένα πλευρά, ξεριζωμένα μαλλιά από τα κεφάλια τους…».
Οι κρατούμενοι του Μπούλκες, περίπου 300, ζούσαν σε ειδικό χώρο και ο στρατοπεδάρχης Χάρης είπε στον Κουτσούκαλη γι’αυτούς: «Εδώ αυτοί ζουν χειρότερα από τα ζώα. Τα ζώα έχουν κάποια αξία. Αυτοί δεν έχουν καμιά απολύτως αξία. Είναι σαν τους λεπρούς». Και αναρωτιέται ο Αλέκος Κουτσούκαλης: «Και εμείς γιατί πολεμήσαμε γι’ αυτή τη λευτεριά; Για να φτιάχνουμε στρατόπεδα χιτλερικού τύπου, να βασανίζουμε και να σκοτώνουμε τους αγωνιστές που πολέμησαν για τη λευτεριά; Καλύτερα να μην είχα γεννηθεί!».
Ο περιβόητος καθοδηγητής του Μπούλκες, Μιχάλης Πεχτατσίδης, δολοφονήθηκε αργότερα από τους συντρόφους του, με εντολή του ΚΚΕ, με μπαλτά στο κεφάλι και τον έριξαν μισοπεθαμένο σε κάρο με κοπριά.
Αυτά, πολύ συνοπτικά, συνέβησαν στο μακρινό Μπούλκες. Δεν συνέβησαν μεταξύ αντιπάλων αλλά μεταξύ Ελλήνων κομμουνιστών. Δεν τα αποκαλύπτουν οι αντίπαλοι αλλά οι σύντροφοί τους...
Προτείνω, λοιπόν, στον Στέφανο να τιμήσει, συνοδευόμενος από τον κ. Αποστολάκη, τους πνιγμένους στα νερά του Δούναβη, και στα πηγάδια του Μπούλκες, Έλληνες αριστερούς αγωνιστές.
