Θέλουμε τοπικούς άρχοντες με όραμα κι όχι για βόλεμα!
Από την αρχή να διευκρινίσουμε δύο πράγματα: Πρώτον οι καταγραφές μας δεν είναι ειδικές, αλλά γενικές, δεν αφορούν, δηλαδή, σε μια περιοχή και σε συγκεκριμένους υποψηφίους, αλλά αναφέρονται στο σύνολο. Και δεύτερον, δεν είμαστε μόνο ιερείς, είμαστε και πολίτες, που ζούμε μέσα στην κοινωνία, αφουγκραζόμαστε τους ήχους της και τους καημούς της (που είναι και δικοί μας ήχοι και δικοί μας καημοί) και τα προβλήματά της απασχολούν κι εμάς. Άρα και ψηφίζουμε και λόγο έχουμε και γνώμη οφείλουμε να εκφράζουμε χωρίς, φυσικά να μας ενδιαφέρουν αυτά καθ' αυτά τα πρόσωπα, αλλά η στάση τους στα ζητήματα, που διαχειρίζονται.
Ως γνωστόν στις 8 Οκτωβρίου, σε λίγο καιρό, δηλαδή, διεξάγονται οι αυτοδιοικητικές εκλογές, ενώ πρόσφατα έληξε η καταληκτική ημερομηνία υποβολής υποψηφιοτήτων. Σύμφωνα με στοιχεία, που έδωσε στη δημοσιότητα το υπουργείο Εσωτερικών οι περιφερειακοί συνδυασμοί σε όλη την χώρα είναι 78, ενώ οι δημοτικοί συνδυασμοί 1.222. Υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι είναι συνολικά 63.906 άτομα, υποψήφιοι δημοτικών κοινοτήτων είναι 80.465 και υποψήφιοι περιφερειακοί σύμβουλοι είναι 7.395. Δηλαδή, περισσότεροι από 151 χιλιάδες πολίτες θα δώσουν τη «μάχη» του σταυρού στις αυτοδιοικητικές εκλογές του Οκτωβρίου, κάτι, που σημαίνει ότι το 2% των Ελλήνων πολιτών είναι υποψήφιοι.
Και το ερώτημα, το βασικό ερώτημα είναι, τι τοπικούς άρχοντες θέλουμε, γιατί, πλέον, με τις αρμοδιότητες, που έχουν, συμβάλλουν στη διαμόρφωση της καθημερινότητάς μας και ενίοτε την καθορίζουν κιόλας!
Δεν ξέρουμε τα κριτήρια, βάσει των οποίων κάνουν τις επιλογές τους σε πρόσωπα οι πολίτες, συνήθως, τουλάχιστον για μια μερίδα ψηφοφόρων, έχουν να κάνουν με συναισθηματικές, κομματικές και συμφεροντολογικές (προσωπικές εξυπηρετήσεις, κοινώς "ρουσφέτια") αφετηρίες. Ξεχνάμε, όμως, ένα πράγμα. Όταν ασκούμε το εκλογικό μας δικαίωμα δεν πρέπει να σκεφτόμαστε μόνο τι ωφελεί εμάς, αλλά και τι ωφελεί και τους άλλους, γιατί αποτελούμε μια ολότητα. Και είναι λανθάνουσα κατάσταση να δίνουμε αποκλειστική προτεραιότητα στο τι εξυπηρετεί εμάς και μάλιστα κάποιες φορές σε βάρος των άλλων. Είναι αφέλεια να πιστεύουμε ότι θυσιάζοντας το γενικό καλό, εξυπηρετούμε το ατομικό καλό.
Στο πλαίσιο αυτό πρέπει να ξεκαθαρίσουμε καλά μέσα μας ότι η ψήφος μας δεν πρέπει να κατευθύνεται ξεκάρφωτα, "κατά συνθήκην" και επιπόλαια, αλλά να είναι μια ειλικρινής, συνεπής και σοβαρή θεώρηση προσώπων και πραγμάτων. Σαφώς και οι αντιλήψεις του καθενός μας μπορεί και πρέπει να διαφέρουν, αλλά το ζητούμενο είναι να μη στεκόμαστε σε ενοχικές μικροσκοπιμότητες, κοντόφθαλμες θεωρήσεις και ανούσιες στενοκεφαλιές, αλλά να βλέπουμε τη δυνατότητα πως με τη δική μας ορθή συμβολή μπορούμε να μεταβάλλουμε τα όνειρά μας για τον τόπο μας σε πραγματικότητα.
Οι τοπικοί άρχοντες είναι ανάγκη, ειδικά στις ημέρες μας, να απεγκλωβιστούν από τυπικές και άτεγκτες συμπεριφορές και να εκφράζουν ένα ήθος και ένα ευέλικτο σχέδιο ανάπτυξης των περιοχών τους. Αυτό το ήθος και αυτό το ευέλικτο σχέδιο ίσως να νομίζουν ή να υποστηρίζουν ότι το έχουν όλοι. Αλλά οι πράξεις κάνουν τη διαφορά και όχι οι ισχυρισμοί.
Οι πολίτες, που εκλέγουμε, διαλέγουμε τους τοπικούς άρχοντες, πολλές φορές ξεχνάμε ότι έχουμε πίσω μας το παρελθόν και το μέλλον μπροστά μας. Έτσι δεν βλέπουμε το μέλλον, αλλά βλέπουμε το παρελθόν. Περίεργο, γιατί τα μάτια μας δεν τα ‘χουμε στην πλάτη!
Στα πρόσωπα των υποψηφίων είναι καλό και απαραίτητο να αναγνωρίζουμε συντελεστές οραματικής προόδου και όχι βολεμένης στασιμότητας, καθώς και φορείς άρτιας κοινωνικής συνείδησης. Να φλέγονται από ζήλο για δουλειά, από τη διάθεση προσφοράς υπηρεσιών στα κοινά, έντονη μάλιστα και ανιδιοτελή και να δημιουργούν, με δυναμικό τρόπο, ευνοϊκές συνθήκες προώθησης επίλυσης θεμάτων.
Ο συνήθως δύσκολος δρόμος της απαιτούμενης αλλαγής συντομεύεται, αν βρεθούν και φανούν αποφασισμένοι άνθρωποι στις κατάλληλες θέσεις για να επιφέρουν ριζικές μεταβολές, οι οποίες δεν είναι δυνατόν να διαφύγουν από την πλειοψηφία της κοινωνίας, η οποία υποχρεώνεται να τις διαπιστώσει και να τις αφομοιώσει.
Ας μας επιτραπεί η παραβολή των τοπικών αρχόντων μ' ένα πλοίο, στο ανοιχτό πέλαγος, πλοίο, που προχωρεί τόσο σιγά, χωρίς οι επιβάτες να το αισθάνονται και να επιμένουν μάλιστα ότι δεν κινείται. Αν αυξηθεί η ταχύτητά του, τότε όλοι θα καταλάβουν την κίνησή του και θα την παραδεχθούν.
Χρειάζονται, λοιπόν, αυτοδιοικητικοί παράγοντες με αυξημένη δράση και συνείδηση, που θα ωθούν με αποφασιστικότητα και εντιμότητα τα πράγματα και θα οδηγούν στην καλυτέρευση των συνθηκών. Κάτι, που θα αποτελέσει εγερτήριο, συντελεστικό τους ξυπνήματος των πολιτών και της συμμετοχής τους, ξεπερνώντας την απροθυμία, σε μια προσπάθεια αναγέννησης της περιοχής, όπου ζουν.
Μακριά από τυπικισμούς, οι επιτυχημένοι τοπικοί άρχοντες ανοίγουν νέους ορίζοντες και ο τόπος τους κερδίζει νέες διαστάσεις ανάπτυξης, όταν το έργο τους ξεπερνά και διαπερνά τα όρια του συνηθισμένου. Δεν χρειάζεται να είναι απλά ταλαντούχοι, το ταλέντο μιμείται, αλλά ευφυείς, γιατί η ευφυία δημιουργεί, μέσω της ευρηματικότητας, της πρωτοτυπίας, της πρωτοπορίας και της αντίληψης.
π. ΗΛΙΑΣ ΜΑΚΟΣ
