Χαρείτε τις όμορφες στιγμές της ζωής...

Νιώθουμε συνεχώς μια ασφυκτική πίεση, που προέρχεται από διάφορα αίτια, και πραγματικά έχουμε ανάγκη να ξεκουραστούμε από το άγχος και την αγωνία και να ξαναριχτούμε στη μάχη της καθημερινότητας με νέα, ανανεωμένη όρεξη. Τώρα, στις διακοπές του Αυγούστου, η πανέμορφη Ελλάδα, από την μια έως την άλλη άκρη, μπορεί να μας χαρίσει στιγμές ξεγνοιασιάς. Ας ζήσουμε τις στιγμές των διακοπών, ας τις ρουφήξουμε, ώστε να ξεκουραστεί ο νους και να φρεσκαριστεί η σκέψη και να διατηρηθεί η ζωντάνια της ψυχής. 

Ας ξεχυθούμε στο γαλανό τ' ακρογιάλι, το δαντελωτό, όπου το κύμα σπάζει, στο γραφικό το χωριουδάκι, κάτω κει στην καταπράσινη κοιλάδα, που σιωπηλά κυλάει κρυσταλλένιο ρυάκι, στα καταρράχια, που βροντάει το νερό από το κεφαλάρι. 

Και αν μπορούμε, ας επιδοθούμε σε μια από τις πιο δημιουργικές απολαύσεις της θάλασσας, που είναι το ψάρεμα. Όταν ψαρεύεις με πετονιά, όταν ρίχνεις, κοντά σε κάποιο ψαρά, από τη βάρκα, τα δίχτυα, το παραγάδι ή τη συρτή, όταν τραβήξεις την τράτα, νιώθεις τη μαγεία της θάλασσας. Θα είναι ωραίο να γεμίζουμε, με αυτές τις μαγείες τις ελεύθερες ώρες μας, αν βρεθούμε τούτο τον Αύγουστο  σε ακρογιάλι ή νησί. 

Ας γευτούμε κατάβαθα και ολόσαρκα και ολόψυχα την ομορφιά και τη γαλήνη της φύσης και ας ακούσουμε τα υπερούσια μυστικά της. Και ας περάσουμε, γλυκοχάραμα ή δείλι,  και από κάποιο ξωκλήσι, που έχει μια ξεχωριστή ωραιότητα, η οποία χώνεται ασυναίσθητα μέσα στην καρδιά μας και την μαλακώνει...

Και ας μη λείψουμε και από τα πανηγύρια, που μας φέρνουν πίσω στις ρίζες και στις παραδόσεις μας και μας θυμίζουν πράγματα δικά μας, απλά και καθημερινά και αγαπημένα, όπως λέει και το τραγούδι. Ένα στιγμιότυπο, που ζήσαμε κάποτε,  σε πανηγύρι στην ελληνική ύπαιθρο το θυμόμαστε πάντοτε νοσταλγικά:

Τα βιολιά έπαιζαν ασταμάτητα. Νέοι και νέες χόρευαν ορεξάτα.  Οι μεστωμένοι γύρω στα τραπέζια κατέβαζαν τα κομμάτια του ψητού και τα ποτηράκια τους. Μόνο τα παιδιά δεν στέκονταν σ΄ ένα μέρος. Άλλοτε περιεργάζονταν τους μεγάλους και τους μεζέδες τους, άλλοτε χαίρονταν τα τσακίσματα και τις φιγούρες των χορευταράδων, άλλοτε έτρωγαν παγωτά για να σβήσουν τη δίψα τους. 

Και όταν τελείωσε το γλέντι, κάθισαν, χωρίς συνεννόηση, αυθόρμητα,  κάτω από τον πλάτανο και σχημάτισαν αγαπημένοι μια μεγάλη παρέα, και αισθανόταν όλοι χορτασμένοι, όχι μόνο από το χορό, το φαγητό και το πιοτό, αλλά κυρίως γιατί ήταν ο ένας δίπλα στον άλλον. 

Η ζωή είναι σύντομη. Όλη η υπόθεση είναι να ξέρουμε να τη ζούμε, ώστε οι στιγμές μας να γεμίζουν με ευτυχία και αρμονία, με φως και άρωμα, με γλυκύτητα και απαλοσύνη. Έτσι κάνουμε βήματα προς τη ζωή, έτσι κάνουμε βήματα προς τη χαρά μας...

Έτσι παραμένουν φλογισμένες οι καρδιές μας. Όχι από του ήλιου τη θερμότητα, όχι από την επιρροή των καυστικών ακτίνων της ζέστης, αλλά από τη φλόγα της εσωτερικής ολοκλήρωσης και ικανοποίησης.