Από τη «δίκη των πέντε» στη φυλάκιση του Φρ. Μπελέρη…
Ξεφυλλίζοντας το βιβλίο «Η Εθνική Ελληνική Μειονότητα στην Αλβανία - Ομονοιακή αναδρομή 1991-2021», που κυκλοφόρησε πρόσφατα στον βορειοηπειρωτικό χώρο και που αναφέρεται στα πεπραγμένα της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας τις τρεις τελευταίες δεκαετίες, θα παρατηρήσει κανείς πως δεν υπάρχει χρονιά που να μην καταγράφηκαν βίαιες καταστάσεις, εντάσεις και έκτροπα κατά του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. Προσαγωγές, δίκες και μέχρι τις εν ψυχρώ δολοφονίες του Αριστοτέλη Γκούμα στη Χιμάρα και του Κωνσταντίνου Κατσίφα στους Βουλιαράτες. Κι όλα με κάποιον σκοπό.
Τα πρώτα χρόνια της δημοκρατίας στην Αλβανία, βλέποντας η κυβέρνηση και οι δορυφόροι της την αναβάθμιση της οργάνωσης ΟΜΟΝΟΙΑ, τη συσπείρωση των Βορειοηπειρωτών γύρω της, τις πρώτες νίκες στις Κοινοβουλευτικές και σ’ αυτές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης εκλογές, σχεδίασαν το πρώτο μεγάλο χτύπημα.
Τη νύχτα της 18ης Απριλίου 1994 διεξήχθησαν μαζικές συλλήψεις κατ' οίκον, έγινε προσαγωγή άνω των 30 ατόμων, καθώς και κατασχέσεις αντικειμένων και εγγράφων. Οι ενέργειες αυτές πραγματοποιήθηκαν με υπερβολική επίδειξη δύναμης εκ μέρους των κρατικών οργάνων και χωρίς καμία απολύτως εισαγγελική παρουσία. Για την εύρεση μαρτύρων, η αλβανική ασφάλεια πραγματοποίησε νέα μεγάλης έκτασης επιχείρηση στις 26 Μαΐου 1994 σε πολλά μέρη της χώρας και έγινε βίαιη προσαγωγή στον ανακριτή πάνω από 500 ατόμων.
Η σύλληψη και η κράτηση των πέντε στελεχών της ΟΜΟΝΟΙΑΣ έγινε χωρίς κανένα προκαταρκτικό κατηγορητήριο. Αυτές οι ωμές παραβιάσεις της νομοθεσίας και των στοιχειωδών δικαιωμάτων του πολίτη, η μυστική ανακριτική διαδικασία, χωρίς την προβλεπόμενη από το νόμο νομική υπεράσπιση, δημιούργησαν την πεποίθηση ότι έχουμε να κάνουμε με μια εσκεμμένη διαδικασία, η οποία έχει σχεδιαστεί με προκαθορισμένους σκοπούς, για να δικαιολογήσουν την γνωστή στάση τους, την άρνηση των δικαιωμάτων που ζητά η Εθνική Ελληνική Μειονότητα, τα οποία της ανήκουν νομίμως, βάσει όλων των Διεθνών Συμβάσεων.
Έτσι, ξεκίνησε η δεύτερη πράξη του δράματος. Η δίκη της 15ης Αυγούστου 1994. Μια δίκη παρωδία, μια δίκη που απέσπασε τα πιο αρνητικά σχόλια για παραβιάσεις και καταπατήσεις των ουσιωδών διαδικασιών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, απ’ όλους τους Διεθνούς Οργανισμούς. Μια δίκη για την οποία η εφημερίδα «Φωνή της Ομόνοιας» έγραψε: «Ποια είναι η αξία και ποιον εξυπηρετεί αυτή η δίκη; Ασφαλώς ούτε δίκαια, ούτε ωφέλιμη είναι. Τέτοιου είδους δίκες μπορεί να οδηγήσουν μόνο στην όξυνση των σχέσεων μεταξύ Ελλήνων μειονοτικών και Αλβανών, σχέσεις που χαρακτηρίζονται απ' τον αμοιβαίο σεβασμό, τη συνεννόηση, τη φιλία, αδελφοσύνη και ανεκτικότητα. Τέτοιες δίκες μπορεί να φέρουν μόνο εντάσεις και αποσταθεροποίηση των καταστάσεων και σ’ αυτή την περιοχή των Βαλκανίων και εξυπηρετούν μόνο αυτούς που δεν θέλουν το καλό της χώρας μας. Φρονούμε ότι η δίκη αυτή πρέπει να σταματήσει και να μην υπάρξουν πια τέτοιου είδους δίκες στη χώρα μας, στη δημοκρατική Αλβανία».
Να που η ιστορία επαναλαμβάνεται. Συμπληρώνονται τρεις μήνες από την φυλάκιση του εκλεγμένου δημάρχου της Χιμάρας Φρέντυ Μπελέρη. Μια σύλληψη και κράτηση προκατασκευασμένη. Μην μπορώντας να προσκομίσουν στοιχεία που να δικαιολογούν αυτήν τη σύλληψη και την φυλάκισή του, προσπαθούν να συνάψουν το κατηγορητήριο με χαλκευμένες και αβάσιμες κατηγορίες. Κι αυτό με συγκεκριμένο σκοπό: Να έχουν τον πλήρη έλεγχο στην αρπαγή των περιουσιακών στοιχείων και την υποταγή της Χιμάρας, να ικανοποιήσουν τις εταιρείες τις προσκείμενες στην κυβέρνηση και τους ολιγάρχες, να σπάσουν την αγωνιστικότητα των Χιμαριωτών που δεν υπέκυψαν στις διαταγές και τις επιλογές του κ. Ράμα, αλλά ανάδειξαν παλικαρίσια τον δικό τους υποψήφιο.
«Απαιτούμε την άμεση απελευθέρωση του Φρέντυ Μπελέρη», το σύνθημα και η οργή, όχι μόνον των Χιμαριωτών, ανά τον κόσμο. Ξανά, όπως η δίκη των πέντε, διεθνοποιήθηκε η φυλάκισή του. Ο Αλβανός πρωθυπουργός μένει αδιάφορος. Αυτή η αδιαφορία, όμως, είναι εις βάρος του αλβανικού λαού. Η όξυνση των ελληνο-αλβανικών σχέσεων θα είναι σε βάρος του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.
* Ο κ. Βαγγέλης Παπαχρήστος δημοσιογράφος και συγγραφέας, ήταν ιδρυτικό και ηγετικό μέλος της ελληνικής οργάνωσης «Ομόνοια», ενώ υπήρξε ένα από τα πέντε στελέχη της που φυλακίστηκαν το 1994 από το καθεστώς Μπερίσα εξαιτίας της πατριωτικής του δράσης για την δυναμική διεκδίκηση των δικαιωμάτων των Βορειοηπειρωτών.
