Ο τρύγος των πολιτικών…

Σε κάθε προεκλογική περίοδο οι πολιτικοί θυμίζουν τους αμπελουργούς. Τρέχουν κοντά στον κόσμο, του υπόσχονται σοδειά καλή και γεύσεις θεϊκές, αν εκλεγούν και κερδίσει το κόμμα τους. Έτσι δεν κάνουν και οι αμπελοκαλλιεργητές, όταν έρχεται ο καιρός του τρύγου και γεμίζουν τα καλάθια με την ελπίδα ότι το κρασί τους θα είναι γλυκόπιοτο και θα ευφραίνει την καρδίαν τους; Υπάρχει όμως μια ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στους πολιτικούς και στους καλλιεργητές του αμπελιού. Οι δεύτεροι φροντίζουν όλο το χρόνο με τις αναγκαίες εργασίες ώστε το αμπέλι να προστατεύεται από κάθε φυσική απειλή, για να μπορέσει στο τέλος να του προσφέρει τον καρπό του. Αντίθετα οι πολιτικοί δείχνουν μεγάλο καημό για το ποίμνιό τους μόνο στην ώρα της ψήφου, αφού τότε είναι ο τρύγος του καρπού και των προσδοκιών τους.

Και πράγματι πόσο χρήσιμο θα ήταν για τον κόσμο αν ο πολιτικός ενδιαφερόταν γι’ αυτόν όσο ο αγρότης για το χωράφι του και για το αμπέλι του; Άλλωστε η πραγματική αξία της δημοκρατίας βρίσκεται στο καθήκον του πολιτικού απέναντι στον πολίτη για όσο χρόνο τον αντιπροσωπεύει με το αξίωμα που ο ψηφοφόρος του αναθέτει.

Δυστυχώς οι περισσότεροι από τους αντιπροσώπους μας θυμούνται τους πολίτες, όταν ετοιμάζονται για εκλογές και ανοίγουν οι κάλπες. Και συμβαίνει αυτό, γιατί απουσιάζει η δυνατότητα του συνεχούς ελέγχου της εξουσίας από τους πολίτες. Μόνο κατά την αρχαιότητα στην άμεση δημοκρατία μπορούσε να επεμβαίνει ο πολίτης και να απολογείται ο πολιτικός. Γιατί στην «εκκλησία του δήμου» επικρατούσε η προτροπή του προέδρου, που προσκαλούσε στον βήμα τον καθένα με τη φράση «τις αγορεύειν βούλεται».

Τώρα στα πλαίσια της έμμεσης δημοκρατίας η λογοδοσία των αρχόντων περιορίζεται χρονικά στην περίοδο των εκλογών με ελάχιστα περιθώρια λόγου εκ μέρους του κόσμου. Γι’ αυτό και ο λόγος ανήκει ως δυνατότητα και ως ευκαιρία στους κάθε φορά υποψηφίους για την Τοπική Αυτοδιοίκηση και για το Κοινοβούλιο.

Αυτή είναι η πραγματικότητα και μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες οι πολιτικοί μας προσπαθούν να πείσουν τους πολίτες ότι αυτοί μπορούν να ανταποκριθούν καλύτερα από τους αντιπάλους τους στην αντιμετώπιση των κοινωνικών αναγκών. Ο διάλογος των πολιτικών στα μέσα ενημέρωσης, στο διαδίκτυο, στις πλατείες και στα καφενεία των χωριών αποτελεί το σημαντικότερο μέσο για να «τρυγήσουν» την ψήφο του κόσμου. Έτσι λειτουργεί σήμερα η πολιτική ζωή.

Θα έλεγα ότι σ’ αυτές τις εκλογές οι πολίτες έχουν δείξει σοβαρή ωριμότητα και από τον λόγο των πολιτικών «τρύγησαν» μόνον την σοβαρότητα, την αξιοπρέπεια, την αλήθεια και την ελπίδα της προοπτικής.  Αντίθετα γύρισαν την πλάτη σε μεγάλες κουβέντες, σε υποσχέσεις και σε λαϊκισμούς. Δεν παρασύρθηκαν από το θυμικό, αλλά στηρίχτηκαν στο λογικό στοιχείο και έτσι κινούνται και προς τις επόμενες εκλογές.

Ίσως τώρα να αντιλήφθηκαν και οι πολιτικοί ότι ο κόσμος έχει ανάγκη από τον ορθό λόγο και από προτάσεις ρεαλιστικές. Έδειξαν ότι διαθέτουν μνήμη και έχουν κρίση για το ποιος μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα τα προβλήματα της Χώρας. Οι αντιπαλότητες, οι διχαστικοί λόγοι και οι ύβρεις έχουν απορριφθεί ως ακατάλληλα μέσα επικοινωνίας.

Αυτή η στάση των πολιτών θα πρέπει να λειτουργεί στο εξής διδακτικά για τους πολιτικούς ώστε να ενδιαφέρονται πραγματικά γι’ αυτούς και να μην τους θυμούνται μόνο όταν προκηρύσσονται οι εκλογές.

ΧΑΡΗΣ ΛΕΟΝΤΑΡΗΣ