Γιάννενα, Παρίσι, Γιάννενα…
Βρισκόμαστε στο 1904. Ένας νεαρός που μόλις έχει ολοκληρώσει τις σπουδές του στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Σορβόννης και έχοντας την εμπειρία για λίγο διάστημα από το Νοσοκομείο Παίδων Trousseau στη Γαλλία, παίρνει την απόφαση να επιστρέψει στον τόπο του, τα Γιάννενα και να εργαστεί ως ιατρός.
Γεννημένος στα Γιάννενα το 1875, ήταν κατά σειρά το πέμπτο παιδί από τα έξι του Δαβιτζών και της Χανούλας. Θα μεγαλώσει σε ένα σχετικά εύπορο περιβάλλον καθώς ο πατέρας του διατηρούσε μια επιτυχημένη επιχείρηση. Θα τελειώσει το λύκειο ως οικότροφος στη Λωζάνη προτού συνεχίσει στην Ιατρική Σχολή. Θα ταξιδέψει σε πάρα πολλές χώρες του εξωτερικού για να συναντήσει φίλους, γνωστούς και κυρίως συγγενείς. Ο αδερφός του Μωρίς, εργάζεται στο Παρίσι και η Πόλη του φωτός θα γίνει για εκείνον μια δεύτερη πατρίδα. Τακτικός θαμώνας του Café Soufflet στην αριστερή όχθη του Σηκουάνα, Κυριακάτικες βόλτες στο δάσος της Boulogne, επισκέψεις στη Μασσαλία, στο Νανσύ, στο Μονπελιέ και στη Νότια Ιταλία θα τον γεμίσουν με πλούσια εφόδια ενός ξεχωριστού τρόπου ζωής, κοσμοπολίτικου. Στα χόμπι που απέκτησε στο εξωτερικό συγκαταλέγονται οι αυτοκινητιστικοί αγώνες και η φωτογραφία.
Όλα αυτά όμως δεν θα τα αλλάξει για τα αγαπημένα του Γιάννενα. Θα επιστρέψει και θα εργαστεί στην πόλη που γεννήθηκε και έζησε μέρος των παιδικών του χρόνων ως ιατρός παθολόγος, εξετάζοντας δωρεάν τους ασθενείς, σε έναν διαμορφωμένο χώρο ως ιατρείο στο σπίτι της οικογένειας και γενικά παρέχοντας αφιλοκερδώς ότι μπορούσε σε όσους το είχαν ανάγκη κερδίζοντας την αγάπη και τον σεβασμό όλων. Συνέχισε ουσιαστικά της παραδοσιακή αλληλεγγύη της Ισραηλιτικής Κοινότητας των Ιωαννίνων η οποία μάλιστα εκείνα τα χρόνια συντηρούσε επτά φιλανθρωπικούς συλλόγους.
Δεν θα παντρευτεί και δεν θα κάνει παιδιά. Θα ζήσει μέχρι το τέλος της ζωής του δίπλα στην οικογένεια του. Στα 69 του χρόνια, μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας του, το πρωί της 25ης Μαρτίου του 1944 πλησίον της σημερινής πλατείας Μαβίλη θα εκτοπιστούν από τον τόπο που μεγάλωσαν και αγάπησαν. Με ένα φορτηγό και μετά με ένα τρένο θα βρεθεί στο Άουσβιτς. Θα θανατωθεί μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του και με αρκετά ακόμη μέλη της Ισραηλιτικής Κοινότητας Ιωαννίνων. Ο αδερφός του Μώρις θα έχει την ίδια κατάληξη στο Παρίσι το 1942. Οι οικία της οικογένειας Λεβή στα Γιάννενα θα λεηλατηθεί και θα καταστραφεί.
Αυτή ήταν η ιστορία ενός διακεκριμένου Γιαννιώτη γιατρού, του Νισήμ Λεβί. Πίσω του όμως, εκτός της παρακαταθήκης της αλληλεγγύης του, άφησε ένα πλούσιο φωτογραφικό υλικό με τα Γιάννενα μιας άλλης εποχής αλλά και περιοχών που έζησε. Το λεύκωμα του συγγραφέα Αλέξανδρου Μωυσή από τις εκδόσεις ΚΑΠΟΝ, με τίτλο «Το Πανόραμα του Νισήμ Λεβί: Οι στερεοσκοπικές φωτογραφίες και τα ταξίδια ενός Γιαννιώτη γιατρού 1898 -1944» περιλαμβάνει αυτό το σπάνιο φωτογραφικό υλικό μιας άλλης εποχής μέσα από τις στερεοσκοπικές φωτογραφίες που έβγαζε ο Νισήμ Λεβίς καθώς είχε ως χόμπι του την φωτογραφία.
