Προεκλογικές εξαγγελίες…

Πλήθος προεκλογικών εξαγγελιών ακούμε από όλα τα κόμματα κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου που διανύουμε, όπως βέβαια και στις παλαιότερες, για να ενημερωθούμε ως πολίτες όσο γίνεται, υποτίθεται, καλύτερα και προσερχόμενοι στην κάλπη, ασκώντας το ύψιστο καθήκον ως δημοκρατικοί πολίτες, να πάρουμε τη σωστή απόφαση.

Δεν θα αναφερθώ όμως στις εξαγγελίες που ακούσαμε και ακούμε σχεδόν καθημερινά, αλλά σε αυτές που δεν ακούσαμε σχεδόν από κανένα κόμμα. Μπορεί και αυτές να είναι πολλές, αλλά θα αναφερθώ μόνο σ’ αυτές, τρεις, που εγώ επεσήμανα και που κατά τη γνώμη μου θα ήταν σημαντικές και θα έπρεπε να τις ακούσουμε.

Όλα σχεδόν τα κόμματα επαγγέλλονται καλύτερο σύστημα υγείας, επισημαίνουν τα τρωτά του σημεία και προτείνουν τις βελτιώσεις που κατά την άποψή τους έχουν προτεραιότητα. Δεν άκουσα όμως κάποιο κόμμα να επισημαίνει ένα πολύ τρωτό σημείο και να προτείνει τρόπους θεραπείας του. Είναι το λεγόμενο «φακελάκι των γιατρών». Κατά τη γνώμη μου είναι σημαντικότατο θέμα. Σε καμία πολιτισμένη χώρα, όσο γνωρίζω, δεν συμβαίνει η βαρβαρότητα αυτή και μάλιστα από θεωρούμενους μορφωμένους επιστήμονες. Είναι η πλέον απάνθρωπη εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου. Ειδικά όταν πρόκειται για χειρουργείο, όπου ο ασθενής βρίσκεται στην πλέον αδύναμη θέση και ο πανίσχυρος λόγω θέσεως γιατρός κατά κανόνα του λέει: «Πληρώνεις ή πεθαίνεις»!  Αυτό του λέει σε τελική ανάλυση. Απλώς το λέει με άλλους τρόπους. 

Τι λένε οι μέχρι στιγμής νόμοι; Να καταγγέλλει το γιατρό ο ασθενής, ο οποίος βρίσκεται στη θέση που προανέφερα, που παίζεται η ζωή του κορώνα-γράμματα! Αλλά και όταν σπανιότατα υπάρχει σχετική καταγγελία, αντί να τιμωρηθεί παραδειγματικά ο καταγγελλόμενος, θεοί και δαίμονες, όλοι οι εμπλεκόμενοι υπεύθυνοι συναγωνίζονται πώς θα βοηθήσουν τον επίορκο γιατρό ή πώς θα κουκουλώσουν την υπόθεση. Δεν έχω ακούσει να τιμωρείται κανείς οριστικά. Και η αποτελεσματική τιμωρία και θεραπεία του φαινομένου στην προκειμένη περίπτωση είναι μία: Αφαίρεση άδειας άσκησης ιατρικού επαγγέλματος, όπως γίνεται, αν καμιά φορά αυτό συμβεί σε κάποια άλλη χώρα. Οι  πολιτικοί μας και τα κόμματα μιλάνε για δωρεάν υγεία για όλους, αλλά το θέμα αυτό, που τόσο κοστίζει σε έχοντες και μη έχοντες, δυστυχώς δεν το θίγει κανείς. 

Εναντίον της φοροδιαφυγής γίνονται προσπάθειες και υπάρχει σημαντική πρόοδος σε ό,τι αφορά κυρίως τις εμπορικές συναλλαγές και ίσως σε πολλές άλλες περιπτώσεις. Δεν είμαι άλλωστε ειδικός στα οικονομικά. Όμως διαβάζουμε και ακούμε ότι πολλοί ελεύθεροι επαγγελματίες, και μάλιστα γιατροί και δικηγόροι, είναι πάμφτωχοι σύμφωνα με τις φορολογικές τους δηλώσεις. Ως τοιούτοι δε απολαμβάνουν και τα επιδόματα του κράτους για τους αδύνατους! Πρόκειται δηλαδή για διπλή κοινωνική αδικία. Πώς θα καταπολεμηθεί το φαινόμενο αυτό; Καμία συγκεκριμένη πρόταση από κανένα κόμμα. Ο μόνος τρόπος για ελάχιστη φορολογία αυτών είναι τα τεκμήρια διαβίωσης, τα οποία κατά τη γνώμη μου όχι μόνο δεν πρέπει να καταργηθούν, αλλά να αυξηθούν σημαντικά, μέχρι να βρεθεί τρόπος να φορολογούνται οι ανωτέρω, όπως όλοι οι Έλληνες.

Τέλος, το μεγαλύτερο μέρος του προεκλογικού αγώνα όλων των κομμάτων αφορά παροχές και διανομή πλούτου. Γίνεται μάλιστα και συναγωνισμός ποιο κόμμα θα είναι πιο γενναιόδωρο. Καθόλου όμως ή ελάχιστα γίνεται λόγος πώς θα παραχθεί ή θα αυξηθεί ο πλούτος που πρόκειται να μοιράσουν. Από τα περισσότερα κόμματα δεν ακούμε σχεδόν τίποτα σχετικά με την οικονομική πολιτική που θα ακολουθήσουν, ώστε να παράξουν πλούτο και να μπορέσουν έτσι να τον μοιράσουν,  ενώ θα έπρεπε να είναι το βασικότερο ίσως θέμα που θα έπρεπε να συζητείται και για το οποίο να προτείνονται παραγωγικά μοντέλα κλπ.