«Τρελάναμε» τη φύση και μας τιμωρεί!..
Μέσα στο χειμώνα από τη μια σκηνικό άνοιξης με αφύσικα υψηλές θερμοκρασίες και από την άλλη ξαφνικά ακραία καιρικά φαινόμενα με απότομη πτώση της θερμοκρασίας και χιονιάδες.
Δυνατοί ανεμοστρόβιλοι σε περιοχές, που οι κάτοικοι δεν θυμούνται ανάλογο φαινόμενο στο παρελθόν (όπως σε χωριά της Θεσπρωτίας πρόσφατα, όπου προκλήθηκαν εκτεταμένες ζημιές σε 70 σπίτια και άλλα κτίσματα). Την ίδια στιγμή οι καταστροφές από μεγάλης έντασης σεισμούς, όπως αυτός στη γειτονική Τουρκία και Συρία, με χιλιάδες νεκρούς, δείχνουν πόσο ευάλωτοι και ανίσχυροι είμαστε μπροστά στα φυσικά φαινόμενα, αν και αισθανόμαστε, τρομάρα μας, πανίσχυροι!
Δεν «τρελάθηκε» η φύση από μόνη της, εμείς την "τρελάναμε" εδώ και χρόνια, συμπεριφερόμενοι ως ανεξέλεγκτοι εκμεταλλευτές της και καταπατητές της. Με αποτέλεσμα τώρα να μας τιμωρεί ή ακριβέστερα να εκδικείται την ανθρώπινη απερισκεψία. Και σύμφωνα με τους επιστήμονες είμαστε μόνο στην αρχή!, καθώς τα πράγματα τείνουν προς το χειρότερο.
Σαφώς καλή και απαραίτητη και χρήσιμη είναι η τεχνική και η οικονομική ανάπτυξη, αλλά ο κίνδυνος, ο μεγάλος κίνδυνος είναι ότι κακομεταχειριζόμαστε και καταστρέφουμε τη φύση, μέσω της μόλυνσης, της υπερπαραγωγής και της υπερκατανάλωσης, κακομεταχειρίζοντας και καταστρέφοντας επί της ουσίας τον ίδιο τον εαυτό μας.
Αν το σκεφτεί κανείς η συμπεριφορά μας απέναντι στη φύση δεν διαφέρει από εκείνη ενός αυτόχειρα, που είναι έτοιμος να πέσει από το παράθυρο. Και η καταπληγωμένη και δεινοπαθούσα και εξαντλημένη και εξουθενωμένη από εμάς τους ίδιους φύση, μας θυμίζει, συχνά πλέον, ότι και αυτή βαδίζει αργά και σταθερά προς τον θάνατο και τον αφανισμό και εμείς κατασκευάζουμε, όπως λέει ο Δ. Λιαντίνης, το θάνατό μας!
Το φυσικό περιβάλλον, που είναι ο παράδεισός μας, δεν το σεβόμαστε, και το μετατρέπουμε ασυλλόγιστα σε κόλασή μας. Άρα χάθηκε η ισορροπία μεταξύ ανθρώπου και φύσης. Η τάση μας, να κατέχουμε και να καταναλώνουμε δίχως φραγμούς, καθώς και το ανελέητο κυνηγητό του κέρδους, από οικοδεσπότες του περιβάλλοντος μας έχει κάνει δυνάστες. Επομένως η αιτία της φυσικής ανισορροπίας βρίσκεται σε μας και όχι στη φύση.
Η απληστία, η αλαζονεία και η έπαρση του ανθρώπου, τα μεγάλα συμφέροντα, οι διάφορες σκοπιμότητες, η ασυδοσία και η έλλειψη σοβαρής μέριμνας για το περιβάλλον από τα επίσημα κράτη, τις κοινωνίες και τους φορείς, η πλανεμένη απόπειρα αντικατάστασης των φυσικών αγαθών με τεχνητά, διέστρεψε τη γνησιότητα της φύσης και αυτό είναι μια οδυνηρή πραγματικότητα, που καθημερινά βιώνουμε τα αποτελέσματά της.
Πρέπει να μας ανησυχήσει ιδιαίτερα το επιστημονικό εύρημα ότι η διάδοση του καρκίνου είναι στενά συνδεδεμένη με το υποβαθμισμένο περιβάλλον, που ζούμε, ενώ η αλλοίωση της φύσης, που έχει σαν αποτέλεσμα την (παρ)εκτροπή της πλήττει όχι μόνο τον εξωτερικό κόσμο, αλλά και τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου, καθώς του αμβλύνει το αίσθημα της ηρεμίας και της ασφάλειας και του ωραίου και του δημιουργεί ασφυξία, κάτι, που έχει επιπτώσεις, στις σχέσεις του με τους άλλους.
Η προστασία της φύσης από τις απειλούμενες καταστροφές, τις ρυπάνσεις, τις ισοπεδώσεις, τις αλλαγές της μορφής του πλανήτη, η οποία έχει να κάνει άμεσα με τις ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης και την ποιότητα ζωής, είναι αδήριτη αναγκοαιότητα, όχι με διακηρύξεις, αλλά με ενέργειες. Χρειάζεται επειγόντως αφύπνιση, με την ανάπτυξη και την εδραίωση με υπευθυνότητα από τον καθένα ξεχωριστά και όλους μαζί μιας οικολογικής ηθικής και συνείδησης. Να βάλουμε τη ζωή μας σε μια τάξη, να επαναφέρουμε τις ανθρώπινες αξίες και να συνειδητοποιήσουμε τη σπουδαιότητα του απαραβίαστου της φύσης.
Επειδή προστατεύοντας το φυσικό περιβάλλον, προστατεύουμε τον εαυτό μας, είναι η ώρα να αναλάβουμε μια σταυροφορία "έργω" και "λόγω", ώστε να μην αμαυρώνουμε και κακοποιούμε και παραβιάζουμε ασύστολα τη φυσικότητα της φύσης.
Τι ωραία, που αποδίδει, το παρά φύσιν ο Οδυσσέας Ελύτης: "Τ' αηδόνια και τα λιόδεντρα/τα σάρωσαν οι πολυκατοικίες,/οι άνθρωποι σκόρπισαν εμπρός στις μηχανές".
Όχι στο βιασμό της φύσης, όχι στο βιασμό της ψυχής μας. Γιατί διαφορετικά υπάρχει ορατό το ενδεχόμενο να θαφτούμε κάτω από τα επιτεύγματά μας.
