Η Τουρκία και το χρέος Ελλάδας και Κύπρου…

 Είχαμε επισημάνει παλαιότερα σε σχετικό άρθρο μας τις ομοιότητες μεταξύ του Χίτλερ και της Ναζιστικής Γερμανίας αφ’ ενός και του Ερτογκάν και της Τουρκικής εθνικιστικής επεκτατικής πολιτικής αφ’ ετέρου. Από πολλές δεκαετίες, ιδιαίτερα όμως μετά την προσχεδιασμένη από τις ΗΠΑ και πιο συγκεκριμένα από τον τότε υπουργό εξωτερικών Χένρυ Κίσινγκερ σε συνεργασία με τη Μεγάλη Βρετανία, την Τουρκία και, δυστυχώς, την Ελληνική χούντα, εισβολή  στην Κυπριακή δημοκρατία και την κατοχή του 37% του Κυπριακού εδάφους, όλο και πιο πολύ οξύνεται το κλίμα εναντίον της χώρας μας στο εσωτερικό της Τουρκίας και όλο και περισσότερο οι φραστικές απειλές και οι έμπρακτες αμφισβητήσεις της εθνικής μας κυριαρχίας γίνονται πιο συχνές και πιο άμεσες.

Η πολιτική κατευνασμού που ακολουθήθηκε από όλες τις Ελληνικές κυβερνήσεις και η συναίνεση της Ελλάδος για να υπαχθεί η Τουρκία στις υπό ένταξη στην Ε.Ε χώρες, είχε ως θεμέλιό της την ψευδαίσθηση ότι έτσι η Τουρκία θα εξημερωθεί και θα ακολουθήσει το δρόμο που χάραξε η Ε.Ε., δηλαδή την αποδοχή του Διεθνούς Δικαίου και τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Τα πράγματα, ωστόσο, εξελίχθησαν και εξελίσσονται εντελώς διαφορετικά, παρόλο που η Τουρκία επωφελείται από τα προγράμματα της Ε.Ε., πρωτίστως οικονομικά, χωρίς δυστυχώς οι Ευρωπαίοι εταίροι μας να κάνουν οτιδήποτε, για να σταματήσουν την παραβίαση της Ελληνικής και συνάμα Ευρωπαϊκής κυριαρχίας πέραν των ευχολογίων.

Η αμφισβήτηση της Ελληνικής κυριαρχίας με κάθε μέσον εκδηλώνεται με μια ανιούσα και επικίνδυνη ρητορική απειλών, η οποία συνοδεύεται με την εκπληκτική ενίσχυση της πολεμικής της βιομηχανίας και τις έμπρακτες καθημερινές παραβιάσεις.

Παράλληλα έχει εξαπολύσει έναν υβριδικό πόλεμο κατά της χώρας μας οργανώνοντας την παράνομη είσοδο μουσουλμανικών πληθυσμών, κυρίως ανδρών νεαρής ηλικίας, στην Ελλάδα, με προφανή στόχο την δημογραφική αλλοίωση του ελληνικού πληθυσμού, ο οποίος πριν ελάχιστες μόνον δεκαετίες είχε μια εθνική καθαρότητα που προσέγγιζε το 95%.

Ο κίνδυνος για την εθνική μας κυριαρχία είναι προφανής και μέγιστος. Ο συστηματικός φανατισμός του Τουρκικού όχλου, ιδιαίτερα των απαίδευτων ισλαμιστών, και η συνεχής προπαγάνδα και πλύση εγκεφάλου που συντελείται, κατά το Χιτλερικό πρότυπο, οδηγεί τα πράγματα σε ακόμα πιο δύσκολες για τη χώρα μας προβλέψιμες καταστάσεις.

Το κακό είναι ότι όλα τα Τουρκικά κόμματα και όλοι οι Τούρκοι πολιτικοί συναγωνίζονται τον Ερτογκάν σε άκρατο εθνικισμό. Οι απειλές για πόλεμο εναντίον μας είναι καθημερινές και υποστηρίζονται παράλληλα από έμπρακτη αμφισβήτηση της εθνικής κυριαρχίας μας.

Η εξαιρετική επιπλέον ανάπτυξη της αμυντικής βιομηχανίας της γείτονος με την παραγωγή μη επανδρωμένων αεροχημάτων παντός τύπου, καθώς και άλλων προηγμένων επιθετικών συστημάτων, αρμάτων, ελικοπτέρων, πολεμικών πλοίων, και άλλου στρατιωτικού υλικού παντός τύπου, ενισχύουν την αυτοπεποίθηση και την αλαζονεία του καθεστώτος Ερτογκάν φιλοδοξώντας να καταστεί όχι μόνον περιφερειακή δύναμη αλλά παγκόσμιος παίκτης ισοδύναμος των άλλων μεγάλων δυνάμεων, εντάσσοντας στο πρόγραμμά της την απόκτηση πυρηνικών όπλων με τη συνδρομή της φίλης και συμμάχου της χώρας, του Πακιστάν.

Μπροστά σε αυτόν τον υπαρξιακό για τη χώρα μας κίνδυνο, οφείλει η πολιτική ηγεσία να συσπειρώσει και να προετοιμάσει τον λαό, να ενστερνισθεί το πνεύμα του ΟΧΙ που οδήγησε στη συντριβή της φασιστικής Ιταλίας. Χωρίς ομοψυχία κανένας αγώνας δεν κερδίζεται.

Η ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων με κάθε δυνατό τρόπο, η ανάπτυξη της δικής μας πολεμικής βιομηχανίας με ιδιαίτερη έμφαση στα έξυπνα όπλα με την απαραίτητη πρόσκληση ειδικών επιστημόνων και την ίδρυση ερευνητικών κέντρων υψηλής τεχνολογίας με τη διάθεση των απαραίτητων κονδυλίων και με τη συνεργασία με ξένες αντίστοιχες εταιρείες και ιδρύματα του εσωτερικού και του εξωτερικού, ώστε αν ποτέ χρειαστεί, να μπορέσουμε να υπερασπισθούμε επιτυχώς την εθνική μας κυριαρχία, θα πρέπει να είναι η προτεραιότητα όλων.

Προς αυτήν την κατεύθυνση είναι ενθαρρυντικό που η κυβέρνηση Μητσοτάκη αποφάσισε να ενισχύσει τις ένοπλες δυνάμεις με σύγχρονα πολεμικά αεροσκάφη και πολεμικά πλοία και είναι υψίστης σημασίας η αμυντική συμφωνία που συνήψε με τη Γαλλία. Θα πρέπει όμως να γίνουν ακόμα πολλά.

Για να αντισταθμίσουμε την πληθυσμιακή διαφορά με την Τουρκία, θα πρέπει ίσως η Κυβέρνηση, είτε αυτή είτε η επόμενη, να ακολουθήσει το παράδειγμα του Ισραήλ, δηλαδή να στρατολογήσει και τις γυναίκες και ίσως να αυξήσει τη στρατιωτική θητεία. Βέβαια οι αριθμοί από μόνοι τους δεν λένε τίποτα. Αυτό που μετρά είναι η καλή εκπαίδευση, το υψηλό φρόνημα, η πεποίθηση της νίκης, τα σύγχρονα οπλικά συστήματα και οι άρτια εκπαιδευμένες ηγεσίες του στρατεύματος.

Εκεί που έχουν φτάσει τα πράγματα, είτε με τον Ερτογκάν στην ηγεσία της Τουρκίας είτε με άλλον, ο κίνδυνος ολοκληρωτικής σύγκρουσης με την Τουρκία είναι προφανέστατος. Καλές είναι οι ενημερώσεις των ξένων για την επιθετικότητα της Τουρκίας και τις απειλές εναντίον της χώρας μας, αλλά είναι αναγκαίο να ξέρουμε, και να είμαστε προετοιμασμένοι γι’ αυτό, ότι την κρίσιμη ώρα θα είμαστε πιθανώτατα μόνοι και θα πρέπει πρωτίστως να στηριζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις. 

Και κάτι ακόμα: Σε περίπτωση γενικευμένου πολέμου, ο πιο εύκολος στόχος για την Τουρκία θα είναι η Κύπρος. Γι’ αυτό απαιτείται συντονισμός με την Κυπριακή ηγεσία, ώστε να προετοιμαστεί κατάλληλα και η Κύπρος αμυντικά, για να μπορέσει τουλάχιστον να αμυνθεί επιτυχώς κατά της Τουρκικής επιθετικότητας. Το ενιαίο αμυντικό δόγμα είναι τώρα πολύ πιο απαραίτητο από ποτέ.

Κατεπείγον ζητούμενο συνεπώς είναι ο πανεθνικός συναγερμός. Αρκετές οι χαμένες πατρίδες. Ας μην διαπράξουμε παρόμοια τραγικά λάθη.