Όταν ΜΜΕ καταντούν «όργανα» της Τουρκίας!

 Αν ο λόγος, κατά τον Γοργία τον Λεοντίνο, είναι μέγας δυνάστης και μπορεί να έχει την ίδια δύναμη με τον εξαναγκασμό, πόσο μάλλον η τηλεοπτική εικόνα σε συνδυασμό με τον λόγο.
Και αν ο λόγος, όπως λέει ο Γοργίας, λειτουργεί αναλογικά στην ψυχή, όπως τα φάρμακα, που άλλα μας απαλλάσσουν από τις αρρώστιες και άλλα από τη ζωή, όπως το δηλητήριο, και άλλοτε μας στενοχωρούν ή μας τέρπουν, μας προκαλούν φόβο ή θάρρος, και άλλοτε μας φαρμακώνουν ή μας γοητεύουν, πολύ περισσότερο αυτή τη δύναμη την έχει ο συνδυασμός

εικόνας και λόγου.
Έχοντας αυτά υπ’ όψιν θα θέλαμε να επισημάνουμε κάποια πράγματα που αφορούν τη δημοσιογραφία γενικότερα και ειδικότερα την τηλεοπτική ενημέρωση των πολιτών.
Κάποια ελληνικά τηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης δυστυχώς έχουν καταντήσει με κάποιον τρόπο να υπηρετούν τους προπαγανδιστικούς σκοπούς της Τουρκίας και του Ερτογκάν.
Σχεδόν καθημερινά ο Έλληνας πολίτης βλέπει στην οθόνη του είτε τον πρόεδρο της Τουρκίας είτε κάποιον υπουργό του, είτε των εξωτερικών είτε άμυνας, είτε ακόμα τον ένα μετά τον άλλον! Και όχι μόνον τον βλέπει, αλλά αναγκάζεται να ακούει τι λένε στην τουρκική γλώσσα με υποτίτλους στα ελληνικά!
Πιο συχνά βλέπει τους Τούρκους πολιτικούς που εκτοξεύουν απειλές στην τουρκική γλώσσα κατά της χώρας μας και της Κύπρου παρά τον πρωθυπουργό της χώρας μας ή τους αρχηγούς των άλλων πολιτικών κομμάτων!
Αυτό ονομάζεται αντικειμενική πληροφόρηση; Ή μήπως γίνονται έτσι όργανα του ψυχολογικού πολέμου της Τουρκίας κατά της χώρας μας; Θα αγάλλονται ο Ερτογκάν και οι άλλοι Τούρκοι πολιτικοί που βλέπουν αυτό, το θλιβερό και επικίνδυνο για τα ελληνικά συμφέροντα, θέαμα και το εκμεταλλεύονται επιτηδείως.
Και δυστυχώς ουδεμία αντίδραση από κάποιο κυβερνητικό στέλεχος ή από κάποιο θεσμικό όργανο!
Η δημοσιογραφία είναι από τα πιο δύσκολα λειτουργήματα. Δεν πρέπει να θεωρείται ως επάγγελμα. Ο δημοσιογράφος πρωτίστως θα πρέπει να απαλλαγεί, όταν επιτελεί αυτό το ιερό καθήκον, την ενημέρωση των πολιτών, όσο είναι δυνατόν, από τις προσωπικές κομματικές πεποιθήσεις. Είναι διαμορφωτής της κοινής γνώμης και, επομένως, η ευθύνη είναι τεράστια.
Ο δημοσιογράφος θα πρέπει να γνωρίζει σε βάθος τα θέματα, με τα οποία ασχολείται. Απαιτείται να έχει υψηλού επιπέδου μόρφωση, γενική και ειδική, και αίσθημα υψηλής ευθύνης, ιδιαίτερα όταν μιλά και προβάλλει θέματα που αφορούν το έθνος συνολικά και ειδικότερα θέματα παιδείας και πολιτισμού, υγείας, δικαιοσύνης, και ιδιαίτερα θέματα εξωτερικής πολιτικής και διεθνών σχέσεων.
Θα πρέπει να διατηρεί την ανεξαρτησία του από παντός είδους πιέσεις είτε των ιδιοκτητών των τηλεοπτικών ή ραδιοφωνικών σταθμών είτε πιέσεις που προέρχονται είτε από τους εκάστοτε κυβερνώντες ή ακόμα και από διάφορες κοινωνικο-πολιτικές ομάδες.
Είναι, επίσης, εξαιρετικά σημαντικός ο τρόπος που μεταφέρει στον ακροατή, κυρίως όμως στον θεατή, μια συγκεκριμένη είδηση. Η εικόνα, όπως όλοι γνωρίζουμε, «μιλά» πολύ περισσότερα από τα ίδια τα λόγια που θα πει κάποιος. Ο δημοσιογράφος θα πρέπει, επίσης, να προβάλλει «όλη την εικόνα» και όχι αποσπασματικά ένα μέρος της. Επειδή έτσι η είδηση που μεταφέρει είναι παραμορφωμένη, συνεπώς όχι αντικειμενική, αλλά μεροληπτική.
Ένα παράδειγμα: Είναι συχνό το φαινόμενο να εστιάζει π.χ. ο φακός μόνον σε μια γυναίκα με ένα μικρό παιδί σε μια βάρκα που μεταφέρει δεκάδες ή εκατοντάδες μετανάστες ηλικίας από δεκαεπτά μέχρι το πολύ τριάντα ετών, και αυτή η γυναίκα με το παιδί να είναι η μόνη που επιβαίνει σε αυτή τη βάρκα. Μπορεί αυτό να θεωρηθεί αντικειμενική ενημέρωση;
Η στάθμιση της σχέσης του τρόπου της μεταφοράς μιας ειδήσεως, κυρίως τηλεοπτικής, με την εντύπωση που δημιουργείται στον δέκτη, τον ακροατή ή τον θεατή κυρίως, είναι επίσης εξαιρετικά σημαντική.
Στην περίπτωση που αναφέραμε στην αρχή, δηλαδή την καθημερινή προβολή του Τούρκου προέδρου και άλλων Τούρκων υπουργών να μιλούν άμεσα και να εκτοξεύουν τις απειλές τους, έχει ο δημοσιογράφος σταθμίσει, αν με αυτόν τον τρόπο γίνεται φορέας αναμετάδοσης της Τουρκικής προπαγάνδας και του ψυχολογικού πολέμου σε βάρος της πατρίδας μας;
Αποδεδειγμένα, δυστυχώς, τα ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια θεωρούνται από τα πιο αναξιόπιστα! Και αυτό επειδή άλλα τίθενται στην υπηρεσία των εκάστοτε κυβερνώντων για προφανείς λόγους και άλλα επειδή ακολουθούν τη κομματική «γραμμή» που δίνεται από τους ιδιοκτήτες.
Οφείλεται όμως επίσης, όπως πιστεύουμε, και στην απουσία μιας ανωτάτου επιπέδου δημοσιογραφικής σχολής, στην οποίαν υποψήφιοι φοιτητές θα είναι πτυχιούχοι Πανεπιστημιακών σχολών.
Χείριστος τρόπος ενημέρωσης είναι, όταν η αναξιοπιστία οφείλεται σε κομματική ή άλλου είδους εξάρτηση του δημοσιογράφου ή του τηλεοπτικού ή ραδιοφωνικού μέσου. Ποια αξιοπιστία, λόγου χάριν, μπορεί να έχει μια κομματική εφημερίδα ή ένας τηλεοπτικός σταθμός που ελέγχεται εντελώς από το κόμμα ή από την εκάστοτε κυβέρνηση;
Η απόλυτη αντικειμενικότητα είναι αδύνατο φυσικά να επιτευχθεί. Όπως και η απόλυτη αρετή. Αυτό που έχει σημασία, όμως, είναι να προσπαθεί ο δημοσιογράφος από τη μεριά του και κάθε άνθρωπος ατομικά να φτάσει το ιδανικά τέλειο γνωρίζοντας ότι ποτέ δεν θα το φτάσει.
Η πρόοδος του έθνους εξαρτάται εν πολλοίς από την αντικειμενική ενημέρωση, την αλήθεια, έστω και αν, όπως λέει ο Δημόκριτος, για να τη βρεις, χρειάζεται καλός δύτης, αφού αυτή βρίσκεται στα βάθη. Στολίδι του λόγου είναι η αλήθεια, όπως λέει και ο Γοργίας.
Συνοπτικά: ελευθερία, ανεξαρτησία, παρρησία, ευθύνη, αντικειμενικότητα, αξιοπιστία, υψηλού επιπέδου μορφωτικό επίπεδο, είναι τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά του ήθους που πρέπει να έχει ένας δημοσιογράφος.