Στην ηρεμία του εγκλεισμού…

 Τι μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος σε συνθήκες εγκλεισμού, για να βελτιώσει τον εαυτό του; Επειδή ο εγκλεισμός από μόνος του τα καταφέρνει να τον κάνει χειρότερο, μια τέτοια πιθανότητα αποκτά ενδιαφέρον.
Ο Αριστοτέλης πίστευε ότι «αν εκπαιδεύεις τον εαυτό σου να είναι καλός, ασκώντας τις αρετές σου και ελέγχοντας τα ελαττώματά σου, θα ανακαλύψεις ότι η ευτυχής ψυχική διάθεση προέρχεται από το κάνεις το σωστό σε τακτική βάση». Το πρόβλημα που ανακύπτει είναι: σε συνθήκες εγκλεισμού μπορείς να ασκήσεις τις αρετές σου; Το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι περίπατο της ψυχής με τη σκέψη, αλλά μόνο με τον περίπατό της δεν αλλάζουν και πολλά πράγματα. Είναι ανάγκη να αξιοποιήσουμε το γεγονός ότι ο άνθρωπος είναι προικισμένο ζώο με συνείδηση, με λογική, με επιθυμίες, με φαντασία, με ένστικτα...
Ο άνθρωπος έχει βασικό στόχο την ευτυχία, που σημαίνει να βρει έναν σκοπό για να αξιοποιήσει τις δυνατότητές του και να εργαστεί πάνω στη συμπεριφορά του ώστε να γίνει η καλύτερη εκδοχή του εαυτού του. Βέβαια, πρώτα απ’ όλα ο άνθρωπος πρέπει να αγαπήσει τον εαυτό του, γιατί η ευτυχία δεν είναι συμβατή με την αυτό-λύπηση. Οι άνθρωποι που δεν έχουν αυτοσεβασμό και δεν πιστεύουν στη δική τους θεμελιώδη αξιοπρέπεια, δεν μπορούν να συμπαθήσουν και τον ίδιο τον εαυτό τους, πόσο μάλλον τους άλλους.
Για τον άνθρωπο, δημιουργώ ευτυχία σημαίνει: ζω τη ζωή μου με τη δυνατότητα να κάνω αυτό στο οποίο είμαι

καλύτερος και το απολαμβάνω. Τι δυνατότητες όμως του προσφέρει ένα περιβάλλον περιορισμών; Είναι αλήθεια ότι οι εξωτερικοί περιορισμοί δυσκολεύουν τη ζωή μας, αλλά συνιστούν και μια δοκιμασία που μπορεί να μας κάνει να σκεφτούμε σοβαρά τη βελτίωσή μας.
Η δυσκολία μπορεί να είναι ευκαιρία... Ευκαιρία να γίνουμε επιεικείς με τους άλλους και αυστηροί με τους εαυτούς μας, να πετάξουμε από πάνω μας το φορτίο της έχθρας και να βρούμε τη δύναμη της συγνώμης, να αναζητήσουμε χαμόγελα που προσπεράσαμε, να βυθιστούμε στα χρόνια της νιότης και να θυμηθούμε τα όνειρά μας, να χαρούμε αλλά και να μελαγχολήσουμε, να γελάσουμε αλλά και να κλάψουμε... και τελικά να γίνουμε πιο ανάλαφροι και μαζί και αισιόδοξοι...
Η δοκιμασία θα μας κάνει να σκεφτούμε ότι το καλό είναι απλό, ενώ το κακό έχει πολλές μορφές, αν και στο παρελθόν, δικαιολογώντας τον εαυτό μας, είχαμε ψάξει δικαιολογίες για να αλλάξουμε την εικόνα του κακού. Τώρα στην ηρεμία του εγκλεισμού έχουμε τη μοναδική ευκαιρία να συνειδητοποιήσουμε ότι ο καλός άνθρωπος είναι πάντα ο ίδιος, δεν αλλάζει χαρακτήρα, ενώ ο κακός και ο βλάκας είναι αρκετά διαφορετικοί το βράδυ από ο, τι το πρωί. Βέβαια, θα έχουμε δυσκολία να τοποθετήσουμε τον εαυτό μας...
Η πιο έντονη επιθυμία είναι να φέρουμε στη επιφάνεια τη νιότη μας και μαζί να ξαναδούμε, με βάση το μακρινό παρελθόν, το σημερινό μας καθήκον στους νέους. Η διάθεση της αυτό-κάθαρσης θα μας δώσει την ευκαιρία να αναγνωρίσουμε την υποχρέωσή μας να βοηθήσουμε τους νέους να εντοπίσουν τις δυνατότητές τους και να τις ενεργοποιήσουν. Άλλωστε, το μεγαλύτερο δώρο είναι να βοηθήσεις κάποιο άτομο να αναγνωρίσει το δυναμικό του και να του παράσχεις τις κατάλληλες συνθήκες για να το αναπτύξει. Με τον τρόπο αυτό μιμούμαστε τη φύση. Η φύση χρησιμοποιεί την ευχαρίστηση για να βοηθήσει όλα τα ευαίσθητα ζώα να βρουν και να κάνουν ό, τι χρειάζεται για να ακμάσουν.
Σε καταστάσεις εσωτερικού διαλογισμού ο έγκλειστος θα οδηγηθεί σε συμπεράσματα που δεν τα αξιοποίησε στη νιότη του. Αν είχε επιλέξει την εργασία που του δημιουργούσε ευχαρίστηση θα την έκανε καλύτερα και θα ήταν ευχαριστημένος. Τώρα, ως αποτέλεσμα του διαλογισμού του, έχει κάτι να προτείνει στους νέους: ανακαλύψτε τι σας αρέσει να κάνετε, αν έχετε για το σκοπό αυτό την κατάλληλη δεξιότητα, κι έπειτα μείνετε προσκολλημένοι σ’ αυτό, βελτιώνοντάς το και μετασχηματίζοντάς το ανάλογα με τις κάθε φορά νέες συνθήκες στην κοινωνία.

Το συμπέρασμα...
Ο εγκλεισμός μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τρέλα, μπορεί όμως και να τον κάνει σοφότερο και καλύτερο, ώστε να μπορεί να διαδραματίσει ρόλο στην οικοδόμηση της μετά ιό εποχής. Η ευθύνη για την επιλογή είναι τόσο δική του όσο και της Πολιτείας που διαμορφώνει το περιβάλλον της κρίσης. Υπάρχει ελπίδα...
Email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.