Φάρμακα κι εμβόλια…

Σε αυτές τις μέρες που εσώκλειστοι παρακολουθούμε τις εξελίξεις και βυθισμένοι στον προβληματισμό όλοι μας μπορεί να βρίσκεται η λύση πολλών αν όχι όλων των μυστηρίων. Είναι αλήθεια πως οι επιστήμονες ακόμη αργούν να βρουν μια διέξοδο, εμείς όμως αρχίζουμε να αναγνωρίζουμε τις ρίζες του κακού που χτυπάει αλύπητα τον πλανήτη μας. Αρχίζουμε να βρίσκουμε τα φάρμακα και το εμβόλιο που μας λείπει. 
Αρχίζουμε να ανακαλύπτουμε που κρύβεται το φάρμακο αντιμετώπισης των θανατηφόρων ιών. Φαίνεται πως το φάρμακο είναι η υπακοή στις εντολές των κυβερνήσεών μας, με μια όμως άκρως απαραίτητη αλλά και ζωτικής σημασίας προϋπόθεση, ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ στον πιο ύψιστο βαθμό των ΠΟΛΤΙΚΩΝ μας, με άλλα λόγια στην ΤΑΥΤΙΣΗ ΛΟΓΩΝ και ΕΡΓΩΝ. Ότι ξεφεύγει από τον κανόνα αυτό της αξιοπιστίας, θα πρέπει να τιμωρείται από όλους εμάς που σηκώνουμε σήμερα τα βαριά φορτία θλίψης και θανάτων σε όλη τη γη. 
Αμέσως μετά αρχίζουμε να ανακαλύπτουμε που βρίσκεται και το εμβόλιο κατά των θανατηφόρων ιών. 
Το σωτήριο εμβόλιο δεν μπορεί να είναι άλλο από την επιμονή μας και τον αγώνα μας για μια ΠΑΝΙΣΧΥΡΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ. 
Δεν μπορεί πια να γίνει και δεν πρέπει να γίνει αποδεκτό να υπάρχουν εξωφρενικά κίνητρα για ανάπτυξη ιδιωτικών κέντρων υγείας, που είναι σχεδόν ανίσχυρα να αντιμετωπίσουν θανατηφόρους ιούς και πανδημίες και να υποτιμούνται διαρκώς τα κίνητρα για την ισχυροποίηση των κέντρων παροχής ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ, των Δημόσιων Νοσοκομείων της χώρας, της κάθε χώρας. Δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει αποδεκτό να τυχαίνουν ιατρική περίθαλψη οι άνθρωποι ανάλογα με το εισόδημά τους. 
Βλέπουμε με το πιο δραματικό τρόπο τις διαφορές της Δημόσιας από τη λεγόμενη Ιδιωτική υγεία. Σε ποια ηθική και ανθρωπιστική βάση μπορεί να δεχτούμε πια, πως όσοι δεν έχουν υψηλά εισοδήματα είναι αναλώσιμοι μια και  αδυνατούν εκ των πραγμάτων να αποκτήσουν πρόσβαση σε ιδιωτικά κέντρα Υγείας;
Η υγεία πρέπει και επιβάλλεται απολύτως να είναι ΔΗΜΟΣΙΑ και ΔΩΡΕΑΝ για όλους. Κάθε προσπάθεια για υποβάθμισή της από όπου κι αν προέρχεται θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως έγκλημα και να τιμωρείται ανάλογα. Ας αναπτυχθούν τα ιδιωτικά κέντρα, δικαίωμά τους, αλλά σε καμιά περίπτωση να μη στηριχτεί η Υγεία των πολιτών σε αυτά. Βλέπουμε τι γίνεται στις ΗΠΑ με το ξέσπασμα αυτής της πανδημίας (1.500 θάνατοι σε μια μέρα) και πόσο ανίσχυρη φανερώνεται η σχεδόν ολοκληρωτική ιδιωτικοποίηση της υγείας για την αντιμετώπιση αυτής της τραγωδίας.
Το επόμενο βήμα του προβληματισμού μας είναι η συνειδητοποίηση του ποιο πραγματικά είναι το πολυτιμότερο αγαθό στη ζωή μας. Δεν είναι άλλο παρά η υγεία και που δεν αρκεί να το λέμε σαν ευχή επαναλαμβανόμενη και χιλιοειπωμένη, αλλά να το κατανοήσουμε βαθιά μέσα μας.  Η υγεία και οι τρόποι  με τους όποιους αυτή μπορεί να εξασφαλιστεί και να διασφαλιστεί στον ύψιστο δυνατόν βαθμό θα πρέπει να είναι διαρκώς το ζητούμενο σε κάθε πολιτισμένη χώρα που σέβεται, συμπονά και προστατεύει τους πολίτες της.
 Η υγεία δεν εξασφαλίζεται με την αύξηση των εξοπλισμών, την αύξηση της παραγωγής επικίνδυνων ουσιών από εργοστάσια που γεμίζουν τον πλανήτη με τοξικά απόβλητα, από επιχειρήσεις που γεμίζουν τα ταμεία τους με χρήματα και αδειάζουν τον πλανήτη από εφόδια ζωής. Δεν μπορεί να γίνει κατανοητό να υπάρχει υπερεπάρκεια όπλων, βομβών, πυραύλων διαστημοπλοίων  και τόσων άλλων και να παρατηρείται έλλειψη σε μάσκες, αναπνευστήρες, γάντια,  χειρουργικές στολές, ιατρικό εξοπλισμό. 
Ένας ακόμη σημαντικός λόγος προβληματισμού θα πρέπει να εστιάζεται στο τι ακριβώς τελικά σημαίνει Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.). Κάθε μέρα πεθαίνουν χιλιάδες Ευρωπαίοι. Σήμερα με αυτόν τον τραγικό απολογισμό σχεδόν σε όλη της Ευρώπη, η Ε.Ε. δεν βάζει το χέρι στη τσέπη, δεν είναι διατεθειμένη να ξοδέψει Ευρώ για να σώσει ζωές, για να σώσει οικονομίες, για να σώσει για να υποστηρίξει έμπρακτα  τα Ευρωπαϊκά ιδεώδη που εμπνεύστηκαν τη σύστασή της. Οι πληττόμενες Ευρωπαϊκές χώρες περισσότερη βοήθεια λαμβάνουν από την Κίνα και άλλες χώρες παρά από την Ε.Ε. που μένει σχεδόν παγερά ασυγκίνητη και απαθής. Αν η Ε.Ε. δεν σταθεί στο πλάι μας σήμερα, πότε σκέφτεται να το κάνει; Να είναι ίσως η απάντηση ποτέ;
Είναι νομίζω σκέψεις που κάνουμε όλοι αυτόν το καιρό, αλλά θεώρησα ιδιαίτερα χρήσιμο να συμπεριλάβω, να συμπυκνώσω τις δικές μου σκέψεις σε αυτούς τους βασικούς άξονες προβληματισμού, με τη βεβαιότητα πως θα χρησιμέψουν στη θωράκιση της αποφασιστικότητάς μας για δράσεις, προτάσεις και διεκδικήσεις πάνω σε αυτές τις κατευθύνσεις στο άμεσο μέλλον.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΝΕΣΣΗΣ