ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ: Μια επικοινωνία μεταξύ γιατρών που «τα λέει όλα»!..

Οι άνθρωποι με τις άσπρες, τις πράσινες και τις μπλε μπλούζες, έχουν γίνει για όλους εμάς – τις μέρες αυτές που η χώρα μας πλήττεται από τον κορωνοϊό – ελπίδα ζωής. Είναι οι γιατροί και οι νοσηλευτές που σ’ αυτή την πρωτοφανή για τα παγκόσμια δεδομένα υγειονομική κρίση, βρίσκονται στη «πρώτη γραμμή» και μάχονται καθημερινά με τον Covid- 19, υπό αντίξοοες μάλιστα συνθήκες. 
Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο λοιπόν, έχει ιδιαίτερη αξία να δημοσιοποιηθεί η επικοινωνία που είχε ο επικεφαλής της Μονάδας Λοιμωδών του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ιωαννίνων, διακεκριμένος Καθηγητής Παθολογίας Χαράλαμπος Μηλιώνης μ’ έναν φίλο και συμφοιτητή του, όπου καταγράφεται η αγωνία των ημερών, αλλά ταυτόχρονα και η θέληση να συμβάλλουν όλοι οι γιατροί στην αντιμετώπιση της επιδημίας.    
Τα λόγια του συναδέλφου του, μας μεταφέρει στη συνέχεια ο ίδιος ο κ. Μηλιώνης:

«Γειά σου, Χαράλαμπε.
Δεν πέρασε καιρός που τα είπαμε στο συνέδριο, αλλά άλλαξαν τόσα σε τόσο μικρό διάστημα από τότε.
Ο ιός έφτασε γρήγορα και στον τόπο μας. Μας βρήκε στο απόγειο της καριέρας μας και μας απειλεί. Προσπαθούμε εδώ και εβδομάδες να συντονιστούμε στο νοσοκομείο. Μου ανέθεσαν το τμήμα των Λοιμωδών, ξέρεις. Άντε από το μηδέν, επαναλειτουργία των θαλάμων υποπίεσης, μονώσεις, εύρεση προσωπικού  νοσηλευτικού, ιατρικού, τεχνική υποστήριξη, εκπαίδευση. Τα μύρια όσα. Κι άλλα καθήκοντα... Δύσκολα, μα όλοι φιλότιμοι. Προσπαθούμε, βελτιωνόμαστε. Ήρθαν τα πρώτα ‘κρούσματα’. Η ίδια η λέξη ηχεί το φόβο. Εμείς προσπαθούμε και είμαστε ψύχραιμοι. Ενημερωνόμαστε, μελετούμε, συζητούμε να αντιμετωπίσουμε ετούτον τον ύπουλο εχθρό. 
Καθημερινές συνδιασκέψεις, συζητήσεις, διαφωνίες, συμφωνίες. Είμαστε δύσκολοι άνθρωποι. Δύσκολα ξεβολευόμαστε. Νικάει, όμως, πάντα το φιλότιμο.
Άκου φίλε, σήμερα μου μήνυσε μια ειδικευόμενή μου ότι παρόλο που τελειώνει θέλει να παραμείνει μαζί μας και να βοηθήσει τώρα που τη χρειαζόμαστε. Πάντα ήμουν περήφανος για αυτά τα παιδιά. Τώρα με συγκινούν με το μεγαλείο της ψυχής τους. 
Έκλεισα το ιδιωτικό μου ιατρείο. Προτρέπω και άλλους συναδέλφους μου καθηγητές να κάνουν το ίδιο. Η θέση μας τώρα είναι αποκλειστικά στο Νοσοκομείο στην πρώτη, στη δεύτερη και στην τρίτη γραμμή. Όπου ταχθεί ο καθένας και η καθεμιά. Είμαστε πρώτα δάσκαλοι, φίλε. Να μην ξεχνούμε ότι όλοι βλέπουν το παράδειγμά μας. Μήνυσα στους ασθενείς μου ότι μπορούν να επικοινωνούν μαζί μου εξ’ αποστάσεως. Θα τους δίνω τις συμβουλές μου με όλη μου την καρδιά και με την πρώτη ευκαιρία θα τους απαντώ. Οι συνάδελφοί μας στην πρωτοβάθμια φροντίδα θα φροντίζουν για τα υπόλοιπα.
Στα κοντινά Νοσοκομεία ετοιμάζονται. Τους παρακαλώ να είναι ταχύτατοι, να ζητούν και να μοιράζονται πληροφορίες, αλγόριθμους και πρωτόκολλα.
Τα βράδια γυρίζω στο σπίτι κουρασμένος. Είμαι προετοιμασμένος ότι δεν θα υπάρχουν Σαββατοκύριακα για κάμποσο καιρό. Όλοι μένουμε σπίτι. Καιρός να διαβάσουμε, να δούμε ταινίες που δεν προλαβαίναμε, να ακούσουμε μουσική, ίσως και να χορέψουμε, να ξαναερωτευτούμε με την Ηλέκτρα, να μελετήσουμε με τα παιδιά μας, να μάθουμε τους νέους τρόπους ‘επικοινωνίας’. 
 Ψυχραιμία και σύνεση, φίλε. Προσοχή και συγκέντρωση. Στον αγώνα και στη μάχη και πίσω στο σπίτι. Να προσέχετε! 
Θα επικοινωνούμε φίλε. Καλή δύναμη»

* * * 

• Για την αντιγραφή και την απόδοση του μονολόγου

Χαράλαμπος Μηλιώνης, Καθηγητής Παθολογίας, Σχολή Επιστημών Υγείας, Τμήμα Ιατρικής, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων