Το Διδακτήριο του Μουσικού Γυμνασίου και το Κληροδότημα Γεωργίου Σταύρου

Πολύς θόρυβος έγινε τελευταία γύρω από το διδακτήριο στο οποίο στεγάζεται σήμερα το Μουσικό Γυμνάσιο των Ιωαννίνων. Σημείο και αυτό των καιρών, εκδήλωση της άγνοιας και της αδιαφορίας που μας διακρίνει γύρω από βασικά θέματα που μας αφορούν άμεσα!
Και εξηγούμαι: Το διδακτήριο αυτό, όπως και το διδακτήριο της οδού Ανεξαρτησίας, ανήκουν στο Κληροδότημα Γεωργίου Σταύρου, και σ’ αυτά στεγάστηκαν, επί χρόνια, το Ορφανοτροφείο και οι Τεχνικές Σχολές Γεωργίου Σταύρου. Και τα δυο αυτά Ιδρύματα ο μητροπολίτης Σεραφείμ, με την ανοχή και τη συνενοχή της Πολιτείας τα εξαφάνισε και τα έσοδα του Κληροδοτήματος τα διέθετε ανεξέλεγκτα και χωρίς καμιά διαφάνεια, για υποτροφίες που δεν εξυπηρετούσαν κανένα ουσιαστικό σκοπό.
Σε ποιον όμως ανήκει αυτό το Κληροδότημα και πώς έπρεπε αυτό να διοικηθεί, με βάση τη βούληση του διαθέτη, που είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη;
Αντιγράφω το σχετικό απόσπασμα της διαθήκης του Γεωργίου Σταύρου: «Συνέλαβα την ιδέαν τα εκτεταμένα ταύτα γήπεδα (στα οποία στεγάστηκαν οι Τεχνικές Σχολές και το Ορφανοτροφείο Γ. Σταύρου) να χαρίσω και χαρίζω εις την πόλιν των Ιωαννίνων....... Επιτρόπους δε διά το Ορφανοτροφείον ορίζω τους Α. Μίσιον, Αλ. Λιάμπεην και Π. Κολοβόν,  Έφορον δε επ ‘αυτών τον κατά καιρόν Πρόξενον της Ελλάδος εις τα Ιωάννινα».
Τι λέει λοιπόν η διαθήκη;
Την περιουσία του την «χαρίζει εις την πόλιν των Ιωαννίνων» -όχι στη Μητρόπολη- οι τρείς «Επίτροποι» -μη κάνετε σύγχυση με τους επιτρόπους των Εκκλησιών, πρόκειται για αυτούς που διοικούν ένα όργανο, ή ίδρυμα, όπως σήμερα οι Ευρωπαίοι Επίτροποι- ήταν Γιαννιώτες πολίτες, και ο «Έφορος επ’αυτών, ο Πρόξενος της Ελλάδος» που υπήρχε στα Γιάννινα στα χρόνια της τουρκοκρατίας και ασφαλώς δεν ήταν ο μητροπολίτης. Αυτόν σήμερα εκπροσωπεί το Ελληνικό Κράτος.
Οι Τούρκοι όμως, όσο διαρκούσε η τουρκοκρατία δεν επέτρεψαν να ισχύσουν οι διατάξεις της διαθήκης. Η τουρκοκρατία όμως στην πόλη μας, αν δεν κάνω λάθος, έληξε, υποτίθεται, το 1913, και το καθεστώς αυτό καταργήθηκε το 1920, με το νόμο 2508, με τα τρία συντάγματα του 1927, του1952, και του 1975, καθώς επίσης και με το νόμο 1473/1984.
Σύμφωνα με το τελευταίο αυτό νόμο εκδόθηκε, επί Κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ η υπ’αριθ.4849/1512/1-7-1986 Απόφαση του Υπουργείου Οικονομικών με την οποία «η περιουσία του Ιδρύματος Γ. Σταύρου περιέρχεται στο Δήμο Ιωαννιτών σαν κεφάλαιο αυτοτελούς διαχείρισης, κατά την ρητή δήλωση - βούληση του διαθέτη».
Άρα: σύμφωνα με τη «ρητή δήλωση - βούληση του διαθέτη», με τρία Συντάγματα της χώρας, με δυο νόμους, και με μια υπουργική απόφαση σύμφωνη με τη βούληση του διαθέτη, η περιουσία του Γεωργίου Σταύρου, στην οποία ανήκει σύμφωνα πάλι με την κείμενη νομοθεσία, και το διδακτήριο στο οποίο στεγάζεται το Μουσικό Γυμνάσιο Ιωαννίνων, ανήκει στο Δήμο Ιωαννιτών. Όμως, και αυτή την περιουσία, όπως και την περιουσία του Νικόλαου Ζωσιμά και του Γεωργίου Τούλη, αντισυνταγματικά και παράνομα τη διαχειρίζεται η Μητρόπολη Ιωαννίνων.
Και το πιο τραγικό απ’ όλα: Το Κληροδότημα αυτό, 106 χρόνια μετά την απελευθέρωση των Ιωαννίνων, λειτουργεί με «ΔΙΟΡΓΑΝΙΣΜΟ» στον οποίο αναγράφεται: «Εγκρίσει και υπό την ανωτάτην εποπτείαν της Κυβερνήσεως της Α. Μ. του Σουλτάνου συσταίνεται εν Ιωαννίνοις εκ του Κληροδοτήματος Γεωργιου Σταύρου Ορφανοτροφείον».
Και όχι μόνο αυτό: Σε έλεγχο που έγινε το 1986 στο Κληροδότημα Γ. Σταύρου από την Επιτροπή Εκκαθάρισης των Παλαιών Κληροδοτημάτων Ιωαννίνων, με βάση το νόμο 1473/1984, διαπιστώθηκε σχετικά με το «ΔΙΟΡΓΑΝΙΣΜΟ», με τον οποίο ακόμα διοικείται το Κληροδότημα, ότι: «Είναι άγνωστος ο συντάκτης του ΔΙΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ. Το πρωτότυπό του δεν υπάρχει πουθενά. Είναι έγγραφο χωρίς χρονολογία, χωρίς τις, κατά νόμο, υπογραφές των συντακτών του, πουθενά δεν αναφέρεται στη διαθήκη, όπως διατείνεται ο Διοργανισμός ότι πρόεδρος του Δ.Σ. είναι ο κατά καιρό μητροπολίτης Ιωαννίνων, άρα ο Διοργανισμός είναι νομικά και ουσιαστικά ανύπαρκτος».
Μετά από αυτή την εισήγηση το αρμόδιο Υπουργείο Οικονομικών εξέδωκε την απόφαση με την οποία το Κληροδότημα Γεωργίου Σταύρου, με όλη την περιουσία του περιέρχεται στο Δήμο Ιωαννιτών στον οποίο δικαιωματικά ανήκει.
Παρόμοιες εισηγήσεις έγιναν και για τα Κληροδοτήματα του Ν. Ζωσιμά και του Γ. Τούλη. Όμως και οι τρεις αυτές εισηγήσεις μπλέχτηκαν στα δίχτυα της διαπλοκής και της διαφθοράς που διακρίνει, από τη δεύτερη διακυβέρνηση της χώρας από το ΠΑΣΟΚ και μέχρι σήμερα, τις σχέσεις της πολιτικής και εκκλησιαστικής ηγεσίας, και θυσιάστηκαν στο βωμό των «παρασκηνιακών παρεμβάσεων» -τις οποίες δημόσια κατάγγειλε ο Απ. Κακλαμάνης- με συνέπεια σήμερα «δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα» να θρηνούμε μπροστά στα ερείπια των περιουσιών των Ευεργετών μας, όπως τα διεκτραγωδεί στη γνωστή επιστολή του προς το Δήμο Ιωαννιτών ο σημερινός μητροπολίτης Ιωαννίνων, που όμως άφησαν παγερά αδιάφορη την προηγούμενη Δημοτική Αρχή. 
Στο Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης των Ιωαννίνων εναπόκειται να πράξει τα δέοντα, ενεργώντας με βάση τη διαθήκη του Γεωργίου Σταύρου και του Ν. Ζωσιμά, το Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό. Και πρέπει να το πράξει γιατί σήμερα, εκεί που φθάσαμε, «ουδέ λόγος, ουδέ σκήψις του μη τα δέοντα ποιείν εθέλειν υπολείπεται», όπως θα μας συμβούλευε ο Δημοσθένης.

ΣΠΥΡΟΣ ΕΡΓΟΛΑΒΟΣ