Η δύναμη της συνήθειας…

Λέει ο θυμόσοφος λαός μας «ο μυλωνάς έγινε βασιλιάς και πάλι αλεύρια γύρευε» για να τονίσει ότι η συνήθεια έχει τόση μεγάλη δύναμη ώστε δύσκολα αποβάλλεται. Την παροιμία αυτή ήρθε να μας την επαληθεύσει ο τέως πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας με την παρουσία του –και όχι μόνο- στην πορεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου.
Διαβάζουμε πολιτικές αναλύσεις οι οποίες προσεγγίζουν τη συμμετοχή του κ. Τσίπρα από διαφορετική σκοπιά. Από τη μια αυτές που την θεωρούν αρνητικά και από την άλλη αυτές που την βλέπουν θετικά. Οι πρώτες υποστηρίζουν ότι δεν έπρεπε να πάει και ότι αυτό δεν συνάδει με την πολιτική που άσκησε ως πρωθυπουργός απέναντι στον αμερικάνικο παράγοντα, άρα αποτελεί υποκρισία. Οι δεύτερες ότι αυτό αποδεικνύει μια συνέπεια και συνέχεια της αριστερής πολιτικής που γενικώς ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Θα αναρωτηθεί λοιπόν κάποιος, πού βρίσκεται η αλήθεια;
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Συμμετείχε λοιπόν ο κ. Τσίπρας στην πορεία. Ήταν τόσο σημαντικό αυτό το γεγονός ώστε να προκαλέσει τέτοια αντιπαράθεση, αφού όλα τα κόμματα, της κυβέρνησης και της ελάσσονος αντιπολίτευσης, τη στηλίτευσαν; Νομίζω πως υπήρξε κάποια υπερβολή και αδικία, γιατί ο τέως πρωθυπουργός έδειξε μια συνέπεια με την ιστορία του, αυτήν του πεζοδρομίου. Επέστρεψε στον φυσικό του χώρο! Και αν προσέξατε –δεν εννοώ την αμφίεσή του- ήταν πολύ χαλαρός, χαρούμενος, απελευθερωμένος από τις αναγκαστικές συστημικότητες που ακολουθούσε ως πρωθυπουργός. Μες στην τρελή χαρά περιστοιχιζόμενος από τους συντρόφους του! Το είχε μεγάλη ανάγκη αυτό γιατί η ρημάδα η εξουσία καλή είναι, αλλά σε βγάζει έξω από τις συνήθειές σου!
Διαβάσαμε επίσης ότι ο κ. Τσίπρας θύμισε τον ΣΥΡΙΖΑ του 4%. Τότε που ήταν ένα αντισυστημικό κόμμα, αφού χαϊδεύει τους μπαχαλάκηδες, τους υπερασπίζεται τόσο ο ίδιος όσο και οι σύντροφοί του με γελοία επιχειρήματα, όπως «τα κράνη οι αντιεξουσιαστές τα ήθελαν για να προφυλάσσονται από τις επιθέσεις των ΜΑΤ!!!», «τα κοντάρια για να αναρτούν σημαίες!!!», «κάποιος έκανε ανακαίνιση και υπήρχαν πέτρες σε σακούλες!!!» κλπ.
Πάντως, για να μην είμαστε άδικοι, καλάσνικωφ δεν βρέθηκαν. Ωστόσο, δημιουργείται η εντύπωση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αδυνατώντας να ασκήσει εποικοδομητική αντιπολίτευση χρησιμοποιεί τους μπαχαλάκηδες και τους αντιεξουσιαστές σαν μοχλούς πίεσης προς την κυβέρνηση. Όπως το βλέπει ο καθένας. Αλλά την κατάσταση ανομίας και παρανομίας που υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ την κληροδότησε στη σημερινή κυβέρνηση.
Συμπερασματικά, πιστεύω ότι δεν πρέπει να παραξενευόμαστε από το γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας επιστρέφει στις προ της πρωθυπουργίας του συνήθειες, σαν τον μυλωνά που δεν το ’χε με την βασιλεία και γύρευε αλεύρια! Προφανώς καταπιεζόταν ως πρωθυπουργός!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΛΕΣ