Έχει γίνει... εφιάλτης η «Συμφωνία των Πρεσπών»!

Έκπληξη δοκίμασα όταν σε τοπικό κανάλι πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, καθόλα σοβαρός και συγκροτημένος, τον άκουσα να δηλώνει ότι «δύο είναι τα θεμελιακά κατορθώματα» του ΣΥΡΙΖΑ. Ένα «η Συμφωνία των Πρεσπών» και δεύτερο «η έξοδος από τα Μνημόνια»! Αναρωτήθηκα μήπως οι πολιτικοί είναι φτιαγμένοι από άλλα υλικά και γι’ αυτό βλέπουν τον κόσμο με διαφορετικό μάτι από το δικό μας.
Αυτό δεν ισχύει. Είναι και οι πολιτικοί άνθρωποι φυσιολογικοί, με τα χαρίσματα και τις αδυναμίες που χαρακτηρίζουν όλους εμάς. Η μόνη διαφορά τους βρίσκεται στο γεγονός ότι συχνά από την κομματική τους ιδιότητα και από ιδεοληψίες οδηγούνται σε υπερβολές και σε άστοχες παραδοχές. Είναι φανερό ότι η σκοπιμότητα και η ιδιοτέλεια δεν πορεύονται στο δρόμο της λογικής και της αλήθειας.
Αναγκάστηκα για πρώτη φορά να σχολιάσω άποψη τοπικού βουλευτή, γιατί η «Συμφωνία των Πρεσπών» δίχασε τους Έλληνες και προκάλεσε σοβαρές αμφιβολίες στο αν οι πρώην κυβερνητικοί ήθελαν να υπηρετήσουν τα εθνικά μας δίκαια στη βάση της ιστορικής μας κληρονομιάς. Δυστυχώς για τον κ. Τσίπρα πολύ γρήγορα αποκαλύφτηκε γιατί έβαλε την υπογραφή του σε ένα κείμενο που αμφισβητεί τα δικαιώματα της Ελλάδας και ενισχύει τα παράλογα του εθνικισμού των Σκοπίων.
Να θυμούμαστε ότι τότε η Ευρώπη και οι Αμερικάνοι ζητούσαν επίμονα από τον Τσίπρα να υπογράψει για να ξεκινήσουν οι ενταξιακές διαδικασίες των Σκοπίων στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και ως δόλωμα προς την ελληνική κυβέρνηση υπόσχονταν ασφάλεια και σταθερότητα στην περιοχή, με το κερασάκι της τούρτας να προσφέρεται το Nobel στους δύο πρωθυπουργούς!
Οπωσδήποτε ο ρόλος του Κοτζιά, Υπουργού τότε των Εξωτερικών, ήταν συμαντικός, αφού αυτός ως ιδεολογικός κληρονόμος του Ζαχαριάδη και ενταγμένος στο πνεύμα του Εμφυλίου Πολέμου δεν μπορούσε να ξεχάσει τις κομματικές θεωρίες και δεσμεύσεις για «αυτόνομη Μακεδονία» και για την «Μακεδονία του Αιγαίου».
Και τώρα η Συμφωνία των Πρεσπών ύστερα από το veto του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για μη έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων των Σκοπίων, βρίσκεται στον αέρα με αβέβαιη προοπτική. Από αυτή την εξέλιξη κερδισμένοι βγαίνουν οι Αμερικάνοι και το ΝΑΤΟ (άρα και η Τουρκία), αφού τα Σκόπια έγιναν κανονικό και μόνιμο μέλος.
Η λογική του καθενός λέει ότι αυτός ήταν και ο κύριος στόχος των «Συμμάχων» για να φράξουν το δρόμο της Ρωσίας. Ο μόνος που δεν ήθελε να το αντιληφθεί ήταν ο Τσίπρας και η παρέα του, γι’ αυτό έδωσαν στον Τραμπ «γη και ύδωρ». Ίσως να τους είχαν τάξει άλλα δώρα, όπως παραμονή στην εξουσία, βοήθεια οικονομική, κ.α.
Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής για την Ελλάδα είναι να είναι υποχρεωμένη σήμερα να ζητάει την εφαρμογή της Συμφωνίας και τα Σκόπια να παραμένουν στυλωμένα στα ίδια στερεότυπα και μάλιστα να απειλούν την Ελλάδα με τα αλυτρωτικά τους σχέδια και την παραχάραξη της ιστορίας μας. Και όμως, παρά τις οδυνηρές εξελίξεις στο ευρωπαϊκό περιβάλλον, η προηγούμενη κυβέρνηση επιμένει ακόμα στο «μεγάλο κατόρθωμα».
Εκτιμώ πως ο κάθε πολιτικός νοιάζεται πρώτα και κύρια είτε για την επανεκλογή του είτε για την υστεροφημία του. Γι’ αυτό και το βάρος της ευθύνης στη διαχείριση σοβαρών εθνικών ζητημάτων βρίσκεται στα χέρια της εκάστοτε κυβέρνησης και στην κρίση του συνόλου των συμπολιτών.
Άρα ο κ. Μητσοτάκης βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα σοβαρότατο εθνικό πρόβλημα και οφείλει να διαμορφώσει ολοκληρωμένο πλαίσιο δράσεων ώστε η Ελλάδα να αποφύγει τα χειρότερα. Η ένταξη των Σκοπίων στην Ε.Ε. είναι μονόδρομος, όπως και η τροποποίηση βασικών όρων της «Συμφωνίας των Πρεσπών». Βεβαίως ο μεγάλος κίνδυνος, απρόβλεπτος και υπαρκτός, είναι ο Τραμπ, ο οποίος γελοιοποιεί την ταυτότητα ενός μεγάλου ηγέτη και απειλεί με τις πρακτικές του την ειρήνη, τις συμμαχίες και τα διεθνή δίκαια.
ΧΑΡΗΣ ΛΕΟΝΤΑΡΗΣ