Ο Joker κι οι αστειότητες του πολιτικού μας συστήματος!

Σε μια χώρα που η αστειότητα αποθεώνεται, οι έσχατοι έσονται πρώτοι και η «δικτατορία» του διαδικτύου κάνει κουμάντο και διαμορφώνει ξεκάθαρα συνειδήσεις, βρήκαμε έναν… κλόουν που μας ταιριάζει.
Λες και δεν είχαμε αρκετά και σοβαρά προβλήματα, ξαφνικά δημιουργήσαμε θέμα και με την ταινία Joker. Η χώρα ασχολείται σε βαθμό γελοιότητας για το αν τηρείται ή όχι το «ακατάλληλο» για τη συγκεκριμένη ταινία, τη στιγμή που στο εσωτερικό της χώρας αλλά και έξω από τα σύνορα της, στην γειτονιά της, συμβαίνουν πολύ σημαντικά πράγματα!
Επιστροφή στη δεκαετία του 50, δεκαεξάρηδες στα αστυνομικά τμήματα και ένα σωρό υπερβολές για έναν νόμο του 1937 που καμία κυβέρνηση ως τώρα δεν τόλμησε να προσαρμόσει στα σημερινά δεδομένα. Δηλαδή, στα δεδομένα μιας εποχής που ανοίγεις την οθόνη του υπολογιστή ή του κινητού και μπορείς να δεις ότι θέλεις ακόμη και αυτά που δεν φαντάζεσαι.
Το ανησυχητικό είναι ότι ασχολούμαστε με τον Joker την ώρα που η Τουρκία έχει ξεκινήσει έναν πόλεμο και η χώρα απειλείται με μεταναστευτική κρίση διαστάσεων. Τα Σκόπια αποσταθεροποιούνται πολιτικά και μετά από τόσες ταλαιπωρίες και διεθνείς εξευτελισμούς ακόμη αρνούμαστε να αντικρίσουμε την πραγματικότητα και να αποφασίσουμε γιατί η χώρα χρεοκόπησε. Βέβαια, για τις εξωτερικές απειλές το ζήτημα λύθηκε. Στέλνει συνεχώς μηνύματα με τις ομιλίες του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Άραγε θα έπρεπε να συζητάμε για το Brexit, τις επιπτώσεις του ή ακόμη και για την αδυναμία της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αντιδράσει σε μείζονα θέματα;
Θέλετε επειδή ευθύνονται τα σύνδρομα που δημιούργησε η περίοδος της μεταπολίτευσης; Θέλετε επειδή ευθύνονται τα χρόνια της «αθώας» πασοκοκρατίας που καλλιέργησαν νοοτροπίες όπου επιτρεπόταν ένα «δωράκι» αλλά όχι και να σηκώσεις το ταμείο; Όποια και να είναι η αιτία η χώρα έχει χάσει την ικανότητα να ξεχωρίζει το σημαντικό από το ασήμαντο.
Με όλη αυτήν την βαβούρα πάντως για την ταινία Joker και την παρέμβαση της αστυνομίας, τίποτε δεν γίνεται ξεκάθαρο. Όχι για τα περιστατικά καθαυτά, αλλά και για το τι ισχύει στο δίκαιο. Υπάρχει νόμος; Ισχύει; Επιβάλλεται; Και με ποιον τρόπο; Μήπως οι πινακίδες «Ακατάλληλο για ανηλίκους κάτω των 18» είναι εικαστικά στοιχεία στις προθήκες των κινηματογράφων; Μπορεί η χώρα να αποφασίζει και να ενεργεί με κριτήριο την κοινή λογική, να αξιολογεί προτεραιότητες και να εφαρμόζει πολιτικές βάσει ενός σχεδιασμού; Νομίζω πως περισσότερα είναι τα όχι στα συγκεκριμένα ερωτήματα παρά τα ναι!