Το «προσφυγικό» απειλή αλλά και ευκαιρία…

Σήμερα ο κάθε Έλληνας, απαλλαγμένος από ιδεοληψίες και διεθνιστικές εμμονές, θεωρεί ότι το προσφυγικό ζήτημα είναι το σοβαρότερο πρόβλημα της χώρας και φοβάται τραγικές συνέπειες στο κοντινό μέλλον. Πρόκειται για μια ρεαλιστική θεώρηση αρκεί να επικεντρωθούμε καθημερινά στην εικονική παράσταση όσων συμβαίνουν στην ελληνική επικράτεια με τον ερχομό των μεταναστών.
Ο ελληνισμός βρίσκεται αντιμέτωπος με μια προβληματική κατάσταση που ήδη έχει πυροδοτήσει επιπτώσεις απειλητικές για τον κρατικό μας ιστό, για την οικονομία και γενικότερα για την πολιτιστική μας ταυτότητα.
Και είναι αλήθεια ότι υπάρχει σοβαρή ευθύνη για τα γενόμενα στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, η οποία στο βωμό μιας αριστερίστικης ιδεοληψίας άνοιξε τα σύνορα χωρίς να προετοιμαστεί για τη διαχείριση του προβλήματος. Έτσι εξηγείται η επιμονή των ξένων να περάσουν τα σύνορά της και να προσδοκάνε από την ελληνική κυβέρνηση την εξυπηρέτησή τους.
Και τώρα βρισκόμαστε σ’ ένα οριακό σημείο αντοχής, αφού οι μετανάστες κοιτάζουν προς την Ελλάδα και ο Ερντογάν εκμεταλλεύεται την όλη κατάσταση για να εκβιάσει και την Ελλάδα και την Ευρώπη.
Θεωρώ, λοιπόν, σκόπιμο να υπενθυμίσω στους αναγνώστες ότι αυτό το πρόβλημα δεν το δοκιμάζει για πρώτη φορά ο ελληνισμός ως λαός και ως κράτος. Από τον 10ο αι. π.Χ. αναστατώνεται ο ελλαδικός χώρος με την «Κάθοδο των Δωριέων» και αναγκάζονται τα ελληνικά φύλα, Ίωνες και Αιολείς, να μετακινηθούν προς τα νησιά του Αιγαίου και την Ιωνία (Μ. Ασία). Επίσης και στα χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας σλαβικά φύλα κατά τον 7ο αι. εισβάλλουν από τα βόρεια, άλλοτε ειρηνικά και άλλοτε με τη βία και εγκαθίστανται σε πολλές περιοχές του ελλαδικού χώρου. Ανάλογες καταστάσεις για τους Έλληνες θα γίνουν και στην περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με την είσοδο Αλβανικών πληθυσμών και άλλων.
Και να μην ξεχνάμε τη δίωξη των Ελλήνων από τη Μ. Ασία το ’22 και την ένταξή τους στην Ελλάδα, με δυσκολίες πολλές και μακρόχρονες.
Άρα ως Έλληνες έχουμε μεγάλη εμπειρία από ανάλογες καταστάσεις και οφείλουμε να αντιμετωπίζουμε το τωρινό πρόβλημα με ρεαλισμό, με ψυχραιμία και προπαντός με ορθές και αναγκαίες πολιτικές αποφάσεις.
Βεβαίως η συνολική αντιμετώπιση δε βρίσκεται στα χέρια της Ελλάδας. Οι ισχυροί της γης έχουν τη μεγάλη ευθύνη, αφού αυτοί ως ένα βαθμό δεν αντέδρασαν στη γένεση του προβλήματος και αυτοί είναι που ανέχονται την εξέλιξη, γιατί έτσι εξυπηρετούνται τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα. Αλλά δε μπορεί η Ελλάδα να μοιρολογεί και να αναθεματίζει τους ξένους.
Εκτιμώ ότι ως μέλος της διεθνούς κοινότητας και με σεβασμό στους διεθνείς κανόνες οφείλει να συνεργάζεται και να απαιτεί τη λύση του προβλήματος. Ίσως μπορεί και να εκβιάζει τους συμμάχους για στήριξη των ελληνικών θέσεων σε μεγάλα ζητήματα που έχει σήμερα η χώρα. Τέτοια προβλήματα είναι η εκμετάλλευση του Αιγαίου, ο καθορισμός της ΑΟΖ, η λύση του Κυπριακού και ο σεβασμός των δικαιωμάτων της μειονότητας στην Β. Ήπειρο.
Γενικότερα να δείξει η Ελλάδα παντού ότι δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια και αντοχές στην επιδείνωση των μεταναστευτικών προκλήσεων. Ο ελληνικός πολιτισμός και η ιστορία μας δείχνουν ότι ο ελληνισμός δεν παραδίδει τα κλειδιά της χώρας και ξέρει να δίνει λύσεις σε δυνάμεις που απειλούν την ταυτότητά του (ιστορική, πολιτισμική, χριστιανική…).
Φαίνεται ότι η νέα κυβέρνηση έχει αντιληφθεί το εύρος του προβλήματος και επιχειρεί με συγκεκριμένα μέτρα να αναχαιτίσει το κύμα των εισροών και να επιβάλει κανόνες για την χορήγηση ασύλου και τον επαναπατρισμό των μεταναστών. Η επιτυχία αυτής της πολιτικής στόχευσης θα εξαρτηθεί και από τη διαχείριση των σχέσεων της χώρας με την Ευρ. Ένωση, καθώς και με τους Αμερικανούς. Βεβαίως η συνεργασία αυτή δεν έχει ως προϋπόθεση την υποχώρηση της Ελλάδας σε κάθε απαίτηση των ξένων.
Όσο για τους πολίτες, απαιτείται μια συμπεριφορά που απορρέει από τις πολιτιστικές μας και ιστορικές καταβολές έτσι ώστε και να κρατήσουμε το ανθρωπιστικό μας στοιχείο, αλλά και να αντισταθούμε στην παραπέρα υποχώρηση σε ζητήματα εθνικά και κοινωνικά που ακολουθούν την πίεση από το μεταναστευτικό ζήτημα.
ΧΑΡΗΣ ΛΕΟΝΤΑΡΗΣ