Ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ και το ελληνοχριστιανικό έργο του...

- Όπως το σκιαγραφεί ο ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ, εκπρόσωπος Αποφοίτων Ιεροδιδασκαλείου Βελλάς

 

Τη ζωή και το έργο του από Ιωαννίνων Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Σεραφείμ σκιαγράφησε επιγραμματικά ο γνωστός Σχολάρχης των Εκπαιδευτηρίων «Γείτονα» και εκπρόσωπος του Πανελληνίου Συνδέσμου Αποφοίτων Ιεροδιδασκαλείου Βελλάς Ελευθέριος Γείτονας, κατά την καθιερωμένη ετήσια επιμνημόσυνη δέηση που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών. Μεταξύ άλλων ο κ. Γείτονας ανέφερε: «...πιστεύω

βαθιά ότι η Ελληνοχριστιανική αγωγή, «διαπλάθει τον Έλληνα χριστιανό πολίτη, με γνώσεις, ήθος και δεξιότητες, με ισχυρό εθνικό και χριστιανικό φρόνημα».
Μ’ αυτό το ισχυρό εθνικό και χριστιανικό φρόνημα είχε σφυρηλατηθεί και πυρωθεί ο Βησσαρίων Τίκας, ο οποίος γεννήθηκε στο χωριό Αρτεσιανό Καρδίτσας, στις 2 Αυγούστου του 1913, σ’ ένα αρχοντικό αγροτικό σπίτι, με πατριαρχική δομή και προσήλωση στην Ελληνορθόδοξη παράδοση.
Σε νεαρή ηλικία έχασε τη μητέρα του η οποία καταγόταν από το Κατσικά Ιωαννίνων και από το γένος Κωνσταντίνου Σόλια. Ο θάνατος της μητέρας του τον λύπησε βαθιά. Τις πρώτες βαθμίδες της παιδείας του εγεύθη στο Αρτεσιανό και στην πόλη της Καρδίτσας. Ύστερα από επιτυχείς εισιτήριες εξετάσεις εφοίτησε για ένα χρόνο στο τετρατάξιο Γυμνάσιο Καρδίτσας και μετά διέκοψε. Στο Γυμνάσιο, διακρίνονταν για τη ζωηρότητά του, αλλά και την εξυπνάδα του. Παρέμεινε στο Αρτεσιανό δυόμιση χρόνια. Εκκλησιάζονταν τακτικά και έψελνε. Μάλιστα επήρε στην Καρδίτσα μαθήματα Βυζαντινής Μουσικής, από τον δάσκαλο Χρήστο Παύλου, που ήταν τυφλός. Αργότερα εφοίτησε σε Ιερατικές Σχολές (Άρτας και Κορίνθου) και ως φοιτητής της θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών στην οποία εισήχθη το 1936, εμαθήτευσε στη Σχολή του Σίμωνα Καρά.

Στην ιερωσύνη...
Όντας δευτεροετής φοιτητής, τον Μάϊο του 1938, εκάρη μοναχός στην Ιερά Μονή Πεντέλης από τον τότε καθηγούμενό της Αρχιμανδρίτη Χρυσόστομο Δασκαλάκη. Την επομένη της κουράς του, εχειροτονήθη διάκονος, από τον τότε μητροπολίτη Κορινθίας Δαμασκηνό, και διεκόνησε διαδοχικά εις τους ναούς της Αγίας Τριάδας Νέου Ηρακλείου και Αγίου Λουκά Πατησίων στην Αθήνα.
Το 1942 χειροτονείται Πρεσβύτερος από τον Αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό εις τον Άγιο Παντελεήμονα Αχαρνών.
Στη σημείο αυτό, αξίζει να αναφέρουμε ότι, όταν κηρύχτηκε ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος, ο Σεραφείμ επήγε εις την Μονήν Φανερωμένης στη Σαλαμίνα, όπου βρισκόταν εξόριστος από τη δικτατορία του Μεταξά, ο Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός, για να ζητήσει την ευλογία του και να φύγει για το μέτωπο. Εκείνος τον απέτρεψε λέγοντάς του: «έρχονται δύσκολα χρόνια και η παραμονή σου στην ενορία σου θα είναι απαραίτητη για το ποίμνιό σου».

Στην Εθνική Αντίσταση...
Έτσι με το που έφτασαν οι κατακτητές ο Αρχιμανδρίτης Σεραφείμ είχε τη μέριμνα των «συσσιτίων» και φρόντιζε τους άπορους και ανήμπορους της ενορίας του. Όμως ο Αρχιμανδρίτης Σεραφείμ, όσο έβλεπε να φουντώνει η Αντίσταση, τόσο μια φωνή επουράνια τον ωθούσε να διακονήσει την εκκλησία με τη συμμετοχή του στην Εθνική Αντίσταση. Με την αποφασιστικότητα, την τόλμη, τη γενναιότητα και τη φιλοπατρία που τον διέκρινε, το Σεπτέμβριο του 1943, αφού μυήθηκε στον ΕΔΕΣ και ορκίστηκε, έφτασε μέσω Πατρών στο Κρυονέρι, μετά στο Αγρίνιο και από εκεί κατευθύνθηκε στο Στρατηγείο του ΕΔΕΣ, στον οικισμό του Βουλγαρελίου Άρτας, στους Σκιαδάδες.
Αξίζει να επισημάνω, ότι ήταν ο μόνος κληρικός που αντιπροσώπευε επισήμως την Ελληνορθόδοξον Εκκλησίαν εις την ένοπλον Εθνικήν Αντίστασιν. Στον αγώνα αυτό διακινδύνευσε πολλές φορές, γι’ αυτό και «ετιμήθη δια του χρυσού αριστείου ανδρείας, πολεμικού σταυρού και μεταλλίου εξαιρετικών πράξεων». Σε μια από τις πολλές και επικίνδυνες αποστολές του κινδύνευσε να απαγχονισθεί από τους Γερμανούς στην Άρτα. Όμως έγινε το θαύμα. Κατάφερε να δραπετεύσει από τα χέρια των Γερμανών, να φτάσει στην Αθήνα και να κρύβεται για πολλές ημέρες σε διαφορετικά σπίτια. Οι Γερμανοί δεν κατάφεραν να τον πιάσουν. Και όχι μόνο αυτό. Τα μυστικά έγγραφα που μετέφερε την ημέρα της σύλληψής του έφτασαν κανονικά στον προορισμό τους.

Μητροπολίτης Άρτας...
Το 1949 στις 6 Σεπτεμβρίου, ενώ ήταν β’ γραμματέας στην Ιερά Σύνοδο, εξελέγη σε ηλικία 36 ετών από την Ιερά Σύνοδο, με Πρόεδρο τον από Ιωαννίνων Σπυρίδωνα Βλάχο Μητροπολίτης Άρτας. Ο χώρος δεν μου επιτρέπει να αναφερθώ στις πράξεις, ενέργειες και διοργανώσεις που έγιναν τόσο στην Ιερά Μητρόπολη Άρτας, όσο και στην Ιερά Μητρόπολη Ιωαννίνων και στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών. Πράξεις και ενέργειες που ανέδειξαν τον Μακαριστό Σεραφείμ σε οργοτόμο και φυτευτή των λειτουργικών συστημάτων αλλά και σε πηγή έμπνευσης και οραματισμού του ανθρώπινου δυναμικού της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Στη Μητρόπολη Ιωαννίνων...
Στις 11 Μαρτίου 1958 η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, επί Αρχιεπισκόπου Αθηνών Θεοκλήτου μετέθεσε τον Σεραφείμ, στη Μητρόπολη Ιωαννίνων.
Στις 12.1.1974 η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, τον από Άρτας και Ιωαννίνων Σεραφείμ, τον ανέδειξε Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης της Ελλάδος.
Εάν ο χώρος το επέτρεπε θα απαριθμούσα και θα περιέγραφα την ιερωτάτην και θεϊκήν του προσφοράν τόσο εις την ιεράν Μητρόπολιν Ιωαννίνων και ειδικότερα εις το Ιεροδιδασκαλείο Βελλάς και εις ημας τους τροφίμους του, όσο και εις την Αρχιεπισκοπή Αθηνών και Πάσης της Ελλάδος.
Η ύψιστη πνευματική του προσφορά είναι η υποστήριξη του νεοσύστατου Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και η παραχώρηση των 1800 στρεμμάτων της Ιεράς Μονής Δουρούτης για την εγκατάσταση της Πανεπιστημιούπολης Ιωαννίνων. Κάθε φορά που επισκέπτομαι τον πανέμορφο αυτό χώρο, αναζητώ μια αναφορά, μια προτομή του Μακαριστού Σεραφείμ. Και δεν υπάρχει!..
Γι’ αυτό προτείνω στο Σύλλογο των Πτυχιούχων του Ιεροδιδασκαλείου Βελλάς και στους απανταχού Καρδιτσιώτες να ενεργήσουμε έτσι, ώστε να τακτοποιηθεί η μεγάλη αυτή παράλειψη».