Η χώρα ξανά στην αφετηρία των προβλημάτων της!..

Ας σταματήσουν επιτέλους οι κορώνες περί ανεξαρτησίας και εθνικής κυριαρχίας, γιατί όταν χρωστάς, ζεις με δανεικά και δεν μπορείς ν’ αντιμετωπίσεις μόνος σου τα προβλήματά σου λίγο ή πολύ, τα χάνεις και τα δύο. Καυχησιολογίες και λεονταρισμοί χρησιμότερο θα ήταν ν’ αποφεύγονται, γιατί οδηγούν σε αυταπάτες απροσδιορίστων συνεπειών, όταν, μάλιστα, αφίστανται της πραγματικότητος. Ας έλθουμε όμως στο μονόδρομο βάδισμα στην περιφέρεια του κύκλου...
1) 2010. Μνημόνιο Ι, στη συνέχεια Μνημόνιο ΙΙ, Μνημόνιο ΙΙΙ και το 2018, καμουφλαρισμένο Μνημόνιο IV με ουρές από τα προηγούμενα και δεσμεύσεις μέχρι το 2022 και το 2060. Αυστηρή εποπτεία ανά τρίμηνο με απαραίτητη την έγκριση των δανειστών σε κύρια θέματα.
2) 2010. Μεταρρυθμίσεις: Η «Τρόικα» και μετέπειτα «οι θεσμοί...» μας υπέδειξαν την εφαρμογή βασικών μεταρρυθμίσεων στη διοίκηση, στα δημοσιονομικά, στη δικαιοσύνη, στο φορολογικό σύστημα, στις ιδιωτικοποιήσεις, στο κτηματολόγιο, στο τραπεζικό κ.ά.. 2018. Καμία από τις ανωτέρω μεταρρυθμίσεις δεν ολοκληρώθηκε. Γράψε «αφετηρία».
3) 2010. Δημόσιο χρέος: Αντί να μειωθεί αυξήθηκε και, δυστυχώς, ακόμα και σήμερα, 2018, βαίνει αυξανόμενο, δηλαδή σε χειρότερη κατάσταση της αφετηρίας.
4) Εθνικό Πρόγραμμα Οικονομικής Ανάπτυξης (ΕΠΟΑ): Από το 2010 έως σήμερα 2018, όλοι μιλούν για ένα ΕΠΟΑ, αλλά κανένα κόμμα δεν παρουσίασε μία ολοκληρωμένη πρόταση που να καλύπτει όλους τους οικονομικούς και κοινωνικούς τομείς σε εθνικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο με συγκεκριμένους στόχους, ενέργειες και δράσεις, βάσει ενός ρεαλιστικού μέσο-βραχυ-μακρυπροθέσμου προγράμματος με τεκμηριωμένες αναλύσεις «κόστους-οφέλους». Παραμείναμε στάσιμοι παρατηρητές από το 2010. Μήπως είναι «τρανό» δείγμα ανικανότητός των;
5) Εθνικός πλούτος, παραγωγή, επιχειρηματικότητα, ανταγωνιστικότητα: Από το 2010 μέχρι σήμερα 2018, καμία σημαντική πρόοδος αξία μνείας. Ας μας αναφέρει ο κ. Πρωθυπουργός αν, έστω και μία κοινωνική παροχή απ’ αυτές που εξήγγειλε, προέρχεται από αύξηση του εθνικού μας πλούτου. Άρα, τρώμε τις σάρκες μας μέχρις αποκαλύψεως και των οστέων μας... κι ο μονόδρομος μας έφερε ξανά στην αφετηρία με δυσμενέστερους όρους επανεκκίνησης.
6) Εμπορικό ισοζύγιο αρνητικό: Ήταν ελλειματικό το 2010 και παραμένει ελλειματικό και σήμερα, 2018. Πού πάμε; Θα φάμε το «Μαξιλάρι» που είναι για ώρα έσχατης ανάγκης για τις δόσεις του δημοσίου χρέους; Ανεμάρτιστοι και ανεύθυνοι κυβερνητικοί παράγοντες διαλαλούν ότι, χάρις σ’ αυτό, είμαστε αυτάρκεις για τα επόμενα δύο έτη και τίποτα δεν μας βιάζει να βγούμε για δανεισμό στις διεθνείς αγορές, ενώ διατυμπάνιζαν στις 21 Αυγούστου ότι μετά τη «λεβέντικη» έξοδο από τα μνημόνια και την επιστροφή στην «κανονικότητα» οι διεθνείς αγορές θα μας δάνειζαν εύκολα. Δυστυχώς όμως τα ελληνικά spreads αγγίζουν τα 4,8% καθιστώντας τα αντιοικονομικά. Ευχή όλων είναι να μην μετανοιώσουμε που αρνηθήκαμε το ευρωπαϊκό εγγυητικό μαξιλάρι.
7) Ιδιωτικοποιήσεις: Το 2014 κατέληξε ο δημόσιος διαγωνισμός για το Ελληνικό. Σήμερα, 2018, ακόμα δεν άρχισε η υλοποίηση του έργου που θα έδιδε σήμερα τουλάχιστον 15.000 θέσεις εργασίας, αν είναι 70.000, όπως ισχυρίζονται, σε πλήρη ανάπτυξη του έργου. Πότε ο δασάρχης, πότε ο αρχαιολόγος καλύπτουν την ιδεοληπτική αντίληψη των κυβερνώντων έναντι των ιδιωτικοποιήσεων. Ούτε αυτά που βρήκαν δρομολογημένα δεν προωθούν, πολλώ μάλλον, να δρομολογήσουν νέα. Μάταιη αναμονή με εμφανή κωλυσιέργεια.
8) Προσέλκυση επενδύσεων: Από το 2010 μέχρι σήμερα 2018 καμία άξια μνείας νέα σοβαρή επένδυση δεν έγινε πλην της COSCO που, αρχικά, πολέμησε και ο κ. Γ. Παπανδρέου με την φανφαρωνική κάθοδό του στον Πειραιά και υψωμένη τη γροθιά του. Οι Σκουριές επαληθεύουν και επιβεβαιώνουν την αρνητική πολιτική βούληση της Κυβέρνησης. Η αναξιοπιστία, η μη δημιουργία κλίματος πολιτικής σταθερότητος (ίδε συνταγματικές μεταρρυθμίσεις του ΣΥΡΙΖΑ, υπονόμευση της επόμενης Κυβέρνησης, εκκλησιαστική ρήξη, απλή αναλογική), η μη ύπαρξη σαφούς και διαρκούς φορολογικού συστήματος, η αργοπορία της δικαιοσύνης επίλυσης των διαφορών και ο μη σαφής προσδιορισμός χρήσεων γης, δεν συνιστούν θετικούς παράγοντες προσέλκυσης επενδύσεων.
9) Δημογραφικό πρόβλημα: 2010, γεννήσεις περισσότερες των θανάτων. 2018, θάνατοι περισσότεροι των γεννήσεων. Αν προστεθούν και οι συνεχείς μεταναστεύοντες νέοι μας, ανερχόμενοι σήμερα περί τις 450.000, μετανάστευση - πληγή για το μέλλον του Έθνους, που σταθερά εξελίσσεται σε Έθνος γερόντων με θλιβερές μελλοντικές προβλέψεις, αφού δεν δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας. Το δήθεν αναπτυξιακό πρόγραμμα με «κοινωνικό» πρόσωπο που συνεχώς εξαγγέλλει ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει ζητούμενο... Το «δει δε χρημάτων και άνευ τούτων ουδέν έστι γένεσθαι των δεόντων» είναι άγνωστο για τους κυβερνώντες. Έτσι, οι συνθήκες επανεκκίνησης του 2018 έγιναν χειρότερες της αφετηρίας του 2010.
10) Το ασφαλιστικό: Ποιός εχέφρων αμφισβητεί ότι το 2018, το ασφαλιστικό βαίνει επί τα χείρω ελλείψει εισροών στα ταμεία λόγω της υψηλής ανεργίας; Αν συνεχισθεί αυτό το αρνητικό επενδυτικό κλίμα, θα φθάσουμε όλοι, σύντομα, σε συντάξεις πείνας.
11) Το τραπεζικό και το χρηματιστηριακό: Το Χρηματιστήριο σε διαρκή ύφεση και οι τράπεζες ψυχορραγούν υπό την πίεση των κόκκινων δανείων παρά τις δύο κεφαλαιοποιήσεις. Σύμφωνα με αποτιμήσεις ειδικών αγοράζονται όλες έναντι πέντε δις ευρώ όσο δηλαδή μία μεγάλη αλυσίδα Super Market τροφίμων. Καμία οικονομία δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς σταθερό τραπεζικό σύστημα. Η οικονομική μας ανάπτυξη με ή χωρίς «κοινωνικό πρόσωπο» είναι επί ξύλου κρεμάμενη. Γρηγορείτε, ω ραθυμούντες...
12) Αγοραστική δύναμη: Από το 2011 μέχρι και σήμερα το 2018 η αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών μειούται συνεχώς. Το πάγωμα ή μάλλον η μείωση μισθών και συντάξεων αφ’ ενός και η αύξηση του κόστους των αγαθών αφ’ ετέρου σε συνδυασμό με τον πληθωρισμό, οδηγούν, καθημερινά, χθεσινούς νοικοκυραίους στα συσσίτια της κ. Θεανώς και της εκκλησίας. Αλήθεια, αν η εκκλησία σταματούσε τα συσσίτια, ποιος μπορεί να εκτιμήσει τις συνέπειες;
13) Διαπλοκή, διαφθορά, λαθρεμπόριο: Μεγάλα λόγια, μικρά στην πράξη. Και τότε και καθ’ όλη τη διάρκεια της οκταετίας, αλλά και σήμερα τα αποτελέσματα είναι πενιχρά. Δυστυχώς αποδεικνύεται ότι οι πληγές αυτές είναι ανίατες στη χώρα μας. Η ισχύς τους είναι διαχρονική και το ελληνικό δαιμόνιο εφευρίσκει μύρια κόλπα για να αποφεύγει τη δαγκάνα της δικαιοσύνης, παρά τις όποιες προσπάθειες της Πολιτείας. Η εφαρμογή νέων, προηγμένων τεχνολογιών ελέγχων είναι, εκ των πραγμάτων επιβεβλημένη.
14) «Εδώ Πολυτεχνείο», «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία» 1973. Το 2018, πάλι επεκράτησε το ίδιο σλόγκαν που σημαίνει ότι και σήμερα για εκατομμύρια των Ελλήνων λείπουν και το ψωμί (ίδε συσσίτια) και η Παιδεία (ίδε Πανεπιστήμια...) και η πραγματική ελευθερία, αφού, με περισσή αδιαφορία, η εκτελεστική εξουσία καταστρατηγεί το Σύνταγμα και, προκλητικά, αγνοεί τις αποφάσεις των Ανωτάτων Δικαστικών Αρχών της χώρας.
Και το «Εδώ Πολυτεχνείο» αντικαταστάθηκε με «Το Εδώ άσυλο-ορμητήριο των πάσης φύσεως αναρχικών, αντεξουσιαστών, τοξικομανών κοινώς μπαχαλάκηδων, που ατιμώρητα καταστρέφουν δημόσια περιουσία, καταστρέφουν κυριολεκτικά ιδιωτικές επιχειρήσεις, καίνε τρόλεϋ και λεωφορεία, φθάνοντας στην έσχατη πρόκληση να επιτίθενται ακόμα και σ’ αυτά τα όργανα της τάξης. Υπάρχει χειρότερο κατάντημα απ’ αυτό;

* * *
Μετά τα εκτεθέντα αβίαστα προκύπτει το συμπέρασμα ότι έπειτα από οκτώ ολόκληρα χρόνια στερήσεων και θυσιών η χώρα βρίσκεται και πάλι στην αφετηρία των προβλημάτων της και οι 300, τρόφιμοι του Πρυτανείου, αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων, δυσαναλόγως των υπηρεσιών τους αμοιβόμενοι.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΡΑΚΑΤΣΟΥΛΗΣ,Ομότ. Καθηγητής Γεωπονικού Παν/μίου Αθηνών