Απαξίωση του καταναλωτή ή εγωισμός του επαγγελματία;

  Toυ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΧΡΗΣΤΟΓΟΥΛΑ

Άλλη μια «Μαύρη Παρασκευή» τελείωσε. Άλλη μια μέρα με «γενναίες» εκπτώσεις πάει. Και οι καταστηματάρχες κάθονται μπροστά στην ταμειακή τους μηχανή και κοιτούν απορημένοι το «Ζήτα» τους. Κάποιοι ίσως χαίρονται (πολυκαταστήματα), κάποιοι απλά κουνούν το κεφάλι και κάποιοι σκέφτονται το «λουκέτο». 

Πάμε τώρα στην άλλη όχθη, αυτή του πελάτη. Του απαξιωμένου πελάτη που ο κάθε καταστηματάρχης «νομίζει» ότι μπορεί να κοροϊδέψει. Πάει εκείνος ο καιρός που έβλεπα την μάνα μου να σκίζει ένα χαρτί από τα τετράδιά μου για να γράψει κάποιες τιμές προϊόντων που θα προσπαθούσε να αγοράσει σαν έρχονταν π.χ. ημέρες γιορτινές.
Σήμερα όλοι σηκώνουν την μηχανή καταγραφής των εικόνων [που δεν λείπει από την τσάντα κανενός ακόμη και της μάνας μου (77χρονών)] όπως κινητό, τάμπλετ, φωτογραφική τσέπης κλπ. και αποτυπώνει την εικόνα των τιμών, περιμένοντας τις ημέρες εκείνες που θα μπορέσει να συγκρίνει... κάποιες μέρες «εκπτώσεων» ή χειρότερα κάποιες «μαύρες Παρασκευές» που τελικά αποδεικνύονται μαύρες για τους καταστηματάρχες.
Κυκλοφόρησαν μέρες πριν, έντυπα με εξωφρενικά χαμηλές τιμές στα προϊόντα από διάφορα καταστήματα (και ναι, κράτησα πολλά από αυτά) και είδα τριψήφια νούμερα να προσφέρονται ως διψήφια (εξαιρούνται τα δεκαδικά). Τώρα σαν καταναλωτής περιμένω τα νέα έντυπα με τιμές των προϊόντων να δω αν επέστρεψαν στις αρχικές τριψήφιες τιμές τους! Αν εκείνο το δράπανο γνωστής εταιρίας που κοιτούσα μέρες πριν και μάζευα τα 50 ευρώ να το πάρω μέσα στην «Μαύρη Παρασκευή» κόστιζε 89,90 ευρώ και αν το αγόραζα με την «Μαύρη» έκπτωση θα το έπαιρνα πάνω από 50 ευρώ.
Επιστρέφω στους καταστηματάρχες και τους λέω: Ακούμε για εκπτώσεις τον Φεβρουάριο όλο τον μήνα που συνήθως ξεκινούν μέσα Γενάρη και φτάνουν αρχές Μάρτη συνοδευόμενες από «μεγάλες» εκπτώσεις και φτάνουν σε «τρέξτε πριν εξαντληθούν». Παρόμοιο σκηνικό στις εκπτώσεις του Αυγούστου που ξεκινούν μέσα Ιουλίου και πιάνουν και λίγο Σεπτέμβριο. Βάζουμε μέσα και κάποιες «κατά – Μαυρες Παρασκευές», βγάζουμε τις Κυριακές που είναι κλειστά τα μαγαζιά και πόσες μέρες μένουν για κανονική αγορά με πραγματικές τιμές;
Θέλω (όπως όλοι μας) να βοηθήσω την τοπική αγορά αλλά πρέπει και αυτή να προσπαθήσει να με «τραβήξει» με τον τρόπο της. Τα Ιωάννινα είναι μικρή πόλη (κουκιά μετρημένα, που λένε οι παλιοί) και όμως απαξιώνουν τους κατοίκους της οι ίδιοι επαγγελματίες της πόλης.
Κάποτε ακουγόταν ότι η ακρίβεια είναι θέμα του αποκλεισμού μας από τα μεγάλα αστικά κέντρα λόγω δρόμου και τα «μεταφορικά» αύξαναν τις τιμές. Σήμερα που οι αποστάσεις μειώθηκαν γιατί οι τιμές είναι ανοδικές; Η Οδός Ανεξαρτησίας , ο κατεξοχήν δρόμος της αγοράς γιατί έσβησε; Πόσα καταστήματα έχει ολόκληρος ο δρόμος; Διακόσια – διακόσια πενήντα; Και σε πόσους «ιδιοκτήτες» ανήκουν αυτά τα διακόσια (και) καταστήματα; Είχαμε αγορά και επαγγελματίες που θησαύρισαν και καλά έκαναν, σε εποχές με παχιές αγελάδες αλλά σήμερα, επειδή γλυκάθηκαν στο «μέλι», δεν «ρίχνουν» τις τιμές των ενοικίων στα καταστήματά των και μετά λέμε γιατί δεν ανοίγουν μαγαζιά...
Και κλείνω με αυτό. Γιατί τα περίπτερα κλείνουν το ένα μετά το άλλο; Πόσα περίπτερα δουλεύονται από τους Α.μ.Ε.Α ιδιοκτήτες τους; Τι ενοίκιο ζητούν οι εκείνοι για το περίπτερο που δεν αγόρασαν ΠΟΤΕ;

Υ.Γ.: Δεν είμαι κακός αλλά θλίβομαι που βλέπω κάποιους να προσπαθούν και κάποιοι να τους κόβουν τα πόδια.