Η ηγεσία απέχει πολύ σήμερα από την ηθική!

Στα μαθήματα που παίρναμε, κάθε εβδομάδα, στο Μορφωτικό Σύλλογο «Αθήναιον», υπό την εμπνευσμένη καθοδήγηση του μεγάλου παιδαγωγού και τελευταίου -μετά το Δελμούζο, το Γληνό και τον Τριανταφυλλίδη- μεταρρυθμιστή της Παιδείας, Ευάγγελου Παπανούτσου, οφείλω αρκετές από τις εμπειρίες και πνευματικές κατακτήσεις της φοιτητικής μου ζωής.
Ένα από αυτά ήταν αφιερωμένο στο θέμα της κάθε μορφής ηγεσίας: της πολιτικής, της πνευματικής και της εκκλησιαστικής. Εκπρόσωποι και των τριών μορφών στο Στρογγυλό Τραπέζι. Καταλυτικές για την κατανόηση της ουσίας του θέματος οι εισαγωγικές και συμπερασματικές σκέψεις του Παπανούτσου:
Η ηγεσία, τόνισε, είναι μορφή παιδαγωγίας, συγγενής έννοια, φυσική και αναγκαία απόληξη κάθε γνήσιας ηθικής ενέργειας. Πρόσθεσε όμως ότι η ηγεσία όπως ασκείται σήμερα στον κόσμο, απέχει πολύ από την Ηθική. Αυτό όμως είναι το προσωπείο της ηγεσίας, όχι το αληθινό πρόσωπό της. Ο αληθινός ηγέτης, όταν με αυτά που λέει και προπαντός με αυτά που κάνει, εμποδίζει να φθείρονται οι υγιείς δυνάμεις του τόπου και ανοίγει το δρόμο στους ανθρώπους για να καλυτερέψουν και να ανυψώσουν τη ζωή τους, αυτό ακριβώς κάνει: παιδαγωγεί.
Και ολοκλήρωσε λέγοντας πως δε μιλάμε για τα πράγματα όπως έχουν, μιλούμε για τα πράγματα όπως πρέπει να έχουν, σκοπεύοντας υψηλά, υπερνικώντας και υπερβαίνοντας την ατέλεια για να κάνουμε «άνθρωπο» τον άνθρωπο.
Διατηρώ από τότε ζωντανές αρκετές από αυτές τις σκέψεις μέσα μου και τις ξαναζωντανεύω, όταν η γύρω πραγματικότητα με τα περιστατικά της το επιβάλλει. Ένα τέτοιο περιστατικό -πρόσφατο- ήταν η ανάγνωση της επιστολής του Μητροπολίτη Ιωαννίνων, σχετική με τα λεγόμενα Αγαθοεργά Καταστήματα στα οποία προεδρεύει. Το περιεχόμενό της -ως προς τα έργα και τις ημέρες τους, με την τραγική κατάληξή τους, όπως ο ίδιος ο Μητροπολίτης την διεκτραγωδεί στην επιστολή του- ήταν σε μερικούς από μας γνωστά. Επί δεκαετίες ολόκληρες τώρα παρακολουθούμε την ανεξέλεγκτη δράση τους και έχουμε συγκεντρώσει αδιάσειστα στοιχεία πάνω στα οποία στηρίξαμε το μακροχρόνιο αγώνα για την εξάλειψη αυτού του απαράδεκτου σε μια στοιχειωδώς ευνομούμενη Πολιτεία καθεστώτος -μοναδικού σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Τα ίδια, με μικρές παραλλαγές, διαβάζαμε και στις απόρρητες επιστολές του προκατόχου του, τις οποίες έστελνε στα διάφορα Θεσμικά Όργανα και αυτά μας τις κοινοποιούσαν, γιατί ήξεραν, από έγκυρη ενημέρωση, ότι αυτά που έγραφε δεν είχαν καμιά σχέση με την πραγματικότητα.
Προσκρούαμε όμως δυστυχώς στην καθαρά αντιδημοκρατική και αντιηθική συμπεριφορά της πολιτικής ηγεσίας που έδειχνε και στο θέμα αυτό, όχι το αληθινό πρόσωπό της -για να θυμηθούμε λίγο και τον Παπανούτσο με τον οποίο ξεκινήσαμε- αλλά το προσωπείο της.
Εκείνο λοιπόν που μας ξένισε διαβάζοντας την επιστολή του σημερινού Μητροπολίτη ήταν το ύφος της. Ένα ύφος που δεν προσιδιάζει με το ύφος ενός εκκλησιαστικού ηγέτη που απευθύνεται στους εκπροσώπους του Λαού των Ιωαννίνων, τις περιουσίες του οποίου μάλιστα διοικεί και διαχειρίζεται αντισυνταγματικά και παράνομα, εντελώς αντίθετα με τις ιερές και συνταγματικά κατοχυρωμένες βουλήσεις των Ευεργετών μας, διατυπωμένες ξεκάθαρα στις διαθήκες τους.
Με ύφος λοιπόν αυταρχικό -πέρα για πέρα σκοταδιστικό- υποτιμητικό για τον παραλήπτη της επιστολής που είναι ο Δήμος Ιωαννιτών και για το Γιαννιώτικο Λαό τον οποίο αυτός εκπροσωπεί, διατυπώνει απόψεις καινοφανείς και ανορθόδοξες, παρόμοιες με αυτές του προκατόχου του, που δείχνουν ότι τίποτε δε διδάχτηκε από τα σφάλματά του και τις «κακουργηματικές πράξεις» του -με κορύφωμα τη σύναψη των δανείων- με τις οποίες οδήγησε τις περιουσίες των Ευεργετών μας στη χρεοκοπία.
Και επειδή, κατά τους αρχαίους «εξ όνυχος τον λέοντα», ένα μόνο σημείο της επιστολής του Μητροπολίτη είναι αρκετό για το σημερινό μας σημείωμα, να μας επιτρέψει να κατανοήσουμε το ύφος από το οποίο διαπνέεται η επιστολή του και τα έωλα επιχειρήματα τα οποία χρησιμοποιεί για να υποστηρίξει -και σε ορισμένα σημεία να εκθειάσει- ένα καθεστώς το οποίο, όπως ο ίδιος διεκτραγωδεί, έχει οδηγήσει ό,τι μέχρι σήμερα διαχειρίστηκε σε χρεοκοπία.
«Τα Αγαθοεργά Καταστήματα -γράφει ο Μητροπολίτης- ουδεμία σχέση έχουν με τα κληροδοτήματα του Δήμου Ιωαννιτών και δεν έχουν υποχρέωση να παρέχουν πληροφορίες για την οικονομική και την εν γένει κατάσταση αυτών, παρά μόνο στα αρμόδια κρατικά όργανα».
Κάνει πως αγνοεί ο Μητροπολίτης ότι το Κληροδότημα Ν. Ζωσιμά και οι Σχολικές Περιουσίες της πόλης που προέρχονται από Κληροδοτήματα ανήκουν με βάση τις διαθήκες, το Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό στην πόλη των Ιωαννίνων, έχουν άμεση σχέση με το Δήμο και τα Αγαθοεργά, έχουν υποχρέωση να ενημερώνουν και να δίνουν λόγο στο Γιαννιώτικο Λαό, τον οποίο εκπροσωπεί ο Δήμος.
Επικαλείται επίσης τα αρμόδια κρατικά όργανα. Μπορεί να μας πει αν στα όργανα αυτά έχει υποβληθεί, από το 1926 μέχρι σήμερα, ένας προϋπολογισμός των Αγαθοεργών, αν έχει ελεγχθεί και αν έχει εγκριθεί από αυτά; Υπήρχε περίπτωση να συμβεί κάτι τέτοιο και να είχε εγκρίνει τα δάνεια του προκατόχου του που έγιναν με εγγύηση των μετοχών και των μερισμάτων του Κληροδοτήματος Ν. Ζωσιμά, που προορίζονταν για άλλους σκοπούς κατοχυρωμένους από τη διαθήκη και το Σύνταγμα; Αγνοεί ότι αυτά και άλλα παρόμοια οδήγησαν την περιουσία του Κληροδοτήματος στην εξαφάνιση, όπως ο ίδιος ο Μητροπολίτης τη διεκτραγωδεί στην επιστολή του;
Πού τα είδε λοιπόν αυτά τα αρμόδια κρατικά όργανα τα οποία, όπως γράφει, είναι πρόθυμος να ενημερώσει, και πώς ανακάλυψε ότι υπάρχει, σε ό,τι αφορά τη λειτουργία των Αγαθοεργών, Κράτος; Πού είναι αυτό το Κράτος και «τα αρμόδια όργανά» του για να απευθυνθούμε κι εμείς, ως πολίτες του, και να απαριθμήσουμε, με αδιάσειστα στοιχεία, τα κατά συρροήν ανομήματα των Αγαθοεργών.
Διάβαζα τέτοια πρωτάκουστα στην επιστολή του Μητροπολίτη και θυμήθηκα τη φράση με την οποία ο εκπρόσωπος της εκκλησιαστικής ηγεσίας έκλεισε την εισήγησή του στο «Αθήναιον», λέγοντας ότι: Πράγματι ο ηγέτης είναι παιδαγωγός και η ευθύνη είναι βαριά για μας τους εκκλησιαστικούς ηγέτες που δεν είμαστε απλώς παιδαγωγοί, αλλά «Παιδαγωγοί εις Χριστόν». Όμως θα χρειαστεί να επανέλθουμε…

ΣΠΥΡΟΣ ΕΡΓΟΛΑΒΟΣ