«Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ» του φαντάσματος του εμφύλιου

- Ναι, η ελευθερία της σκέψης, και η ελευθερία της έκφρασης, αποτελούν δικαίωμα κατοχυρωμένο και απόλυτο.  Με αυτό το κατακτημένο δικαίωμα  είδαμε στην «μικρή μας πόλη», την «ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ» του φαντάσματος του εμφύλιου. Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά, αλλά το θέλει και η «πρώτη φορά Αριστερά, κι΄ας μιλάει χωρίς σταματεμό και απύλωτα για συναίνεση και συνεργασία επικαλούμενη την ομοψυχία του λαού για τα εθνικά θέματα και την αντιμετώπιση  των εθνικών κινδύνων.
- Αλλά αυτό το δαιμόνιο του φαντάσματος του εμφυλίου το θέλει να το χρησιμοποιεί, όποτε θέλει με μονοπωλιακή χρήση και προπαντός με αποκλειστικότητα εκμετάλλευσης.
- Μετά τη γνωστή καλοκαιρινή ετήσια παράσταση του εμφυλίου φαντάσματος στο Σταυράκι, τώρα παρουσιάζεται ενισχυτικά και  με την «αριστερή κουλτούρα» και επί σκηνής, σαν «ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ» με την γκαρνταρόμπα και τα χαϊμαλιά ενός αποκρουστικού φαντάσματος. Δικαίωμα λένε! Ενθύμιο από τον «ηρωϊκό» αγώνα της εποχής του ανταρτοπόλεμου ή συμμοριτοπόλεμου, όπως αδιάκριτα λεγόταν εκείνη η τραγική περίοδος που περάσαμε τότε.
- Αλλά έτσι, κατοπτρικά και αυτόματα ανακλαστικά και πληγωμένα έχουν το ίδιο δικαίωμα  και κάποιοι άλλοι που δοκιμάστηκαν  με πόνο και δάκρυα  για τον θάνατο και την εξαφάνιση προσφιλών τους προσώπων από εκείνη την ανταρσία. Και η «επιστρεφόμενη» έτσι «ηρωϊδα», δούλευε αναρχικά στην ασφάλεια του σαλονιού της, και δεν έβγαινε στα βουνά, να αγωνιστεί, εκεί έστελναν με βίαια στρατολόγηση τα κορίτσια  των χωριών  πολλά από τα οποία χάθηκαν και δεν βρέθηκαν ούτε ίχνη από τα λείψανά τους, για να ανάψουν οι δικοί τους ένα κερί. Και έχουν το δικαίωμα να θυμούνται, και να βλέπουν σε αυτή την «ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ», επί σκηνής,  ένα φάντασμα του εμφύλιου να επιστρέφει επί σκηνής.
- Ασύνετη και προκλητική αυτή η «ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ» σε μια περίοδο μιας κρίσης που θυμίζει και ένα άλλο τραγικό γεγονός, εκείνης της εποχής που γινόταν  η δίκη εκείνη. Γιατί η δίκη γινόταν  μέσα σε μια ατμόσφαιρα πολέμου,  με καταστροφές, θύματα  και μια φυγή των κατοίκων των χωριών προς τα Γιάννενα, τα οποία γέμισαν  από πρόσφυγες, που έμειναν ιστορικά, και απογραφικά ως ανταρτόπληκτοι» ή «συμμοριόπληκτοι».
- Αυτή η  μαζική μετακίνηση γινόταν κατά την περίοδο που διεξαγόταν  αυτή η δίκη της Πρίντζου (από 24-7-1948), ενώ από το 1947 είχαν αρχίσει να συρρέουν στην πόλη χιλιάδες ανταρτόπληκτοι, και οι κάτοικοι των Ιωαννίνων ζούσαν στιγμές αγωνίας για τις εξελίξεις των επιχειρήσεων. Στις 9 Ιουνίου 1948 οι «αγωνιστές σύντροφοι» ανατίναξαν την δεξαμενή της Κρύας κάτι που προοιώνιζε δεινά για την πόλη και τους κατοίκους.
- Η δίκη γινόταν δημόσια και την παρακολουθούσε όποιος ήθελε και οι κατηγορούμενοι είχαν όλα τα δικαιώματα της δικονομίας. Και το κυριότερο διατηρήθηκαν και σώθηκαν αρχειακά τα πρακτικά της δίκης, που διαβάζονται σε πολλές εκδόσεις.
- Την ίδια περίοδο, εκεί επάνω στη Μουργκάνα, μια μάνα που έδιωξε τα παιδιά της, από το πεδίο των συγκρούσεων, για να τα γλυτώσει από το παιδομάζωμα, καταδικάστηκε και εκτελέστηκε χωρίς δίκη και χωρίς πρακτικά. Είναι η τραγική ΕΛΕΝΗ που φωνάζοντας «παιδιά μου» δέχθηκε τα φονικά βόλια που θέριζαν το σώμα της στις πλαγιές της Μουργκάνας.
- Και η εποχή της Πρίντζου, ήταν μια  τραγική εποχή, όπως όλος ο τρίτος Γύρος της Αριστεράς, που έφερε τόσες καταστροφές και προκάλεσε τόσα θύματα, και δεν είναι θετικό να προβάλλεται αυτή η «ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ» σαν τέχνη.
- Η ΛΗΘΗ είναι το ψυχοφάρμακο της ιστορίας, για μια αποφόρτιση  από το μίσος και τον διχασμό, και ιδιαίτερα αυτή την περίοδο, που γύρω μας σιγοκαίνε  κάποιες εστίες  κινδύνων και απειλών. Η ανάσυρση, και μάλιστα σαν τέχνη δεν είναι σοφία αλλά επικίνδυνη πανουργία και ταξική και τοξική συνδρομή   στην επιστροφή εμφυλιακού  φαντάσματος.
- Ούτε εξαγνίζεται η «αντίσταση»,  με τέτοιες επιστροφές, γιατί ο αντίλογος έχει και μεγαλύτερο κατάλογο θυμάτων. Το λένε και πολλοί συναγωνιστές με μια άλλη όμοια σημειολογία που την ονομάζουν ενδοσκοπικά «συντροφικά μαχαιρώματα», ή  «συνάντηση στα γουναράδικα» ή ο εμβληματικός τίτλος  βιβλίου αριστερού «γιατί με σκοτώνεις σύντροφε»  κ.ά.
- Η ΜΝΗΜΟΣΥΝΗ της άλλης πλευράς έχει το δικό της καντήλι. Έτσι για θύμηση μιας άλλης «ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ»
Η φωνή της μάνας
Ω  ω  ω  μάνααα!
Αντήχησαν τα ρουμάνια
Κι έτρεξε η ηχώ στη λακιά
Ω  ω  ω Γιώργοοοο
 εδώ είμαι σ΄ ακούω,
αν μ΄ακούς φύγε, κρύψου
σε κυνηγούν να σε πιάσουν.
Κι  εκείνος δεν ξανακούστηκε
Άκουσε τη φωνή της μάνας.
Κι η κοιλάδα εσιώπησε
Κι  η ρεματιά βουβάθηκε

Ο θάνατος του αδερφού
Σε πήραν μια νύχτα του Μαρτιού
ανθρωποι του μίσους και του φθόνου
αχτένιστο στο φως του φεγγαριού
στα μάτια σου τα δάκρυα του πόνου
και το φεγγάρι σε συντρόφευε αδελφέ
ως πέρα που χάθηκ΄ η σκιά σου
έκλαιγαν γονείς, αδέλφια και πλαγιές
Μηνά! Φωνάζανε τρελά.
Μηνά, το ονομά σου.
- Και οι περιπλανήσεις συνεχίζονται  με λογισμό, σε τόπους, στο χρόνο, στη σκέψη…

ο μέτοικος