Το χαρέμι της ΕΡΤ…

Ένα από τα θεμελιώδη στοιχεία της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας είναι ο σεβασμός των αντιθέσεων στο κοινωνικό γίγνεσθαι και η κατοχύρωση της πληροφόρησης ως μέσου αντιμετώπισης των προβλημάτων μιας οργανωμένης και σοβαρής πολιτείας. Αυτός είναι και ο λόγος που τα μέσα μαζικής επικοινωνίας (ΜΜΕ) θεωρούνται «τέταρτη εξουσία» στο σύγχρονο κοινοβουλευτικό σύστημα.
Αλλά το αρνητικό για την ελληνική πολιτική πραγματικότητα είναι που τα κόμματα, όταν καταλαμβάνουν την εξουσία, επειδή θεωρούν αυτή ως δικαίωμά τους και όχι ως καθήκον, πασχίζουν με θεμιτά και αθέμιτα μέσα να ελέγχουν την πληροφόρηση για να μπορούν ευκολότερα να περιορίζουν την κριτική και να αποτρέπουν την αμφισβήτηση της παρουσίας τους από το κοινωνικό σύνολο.
Αυτός, φαντάζομαι, ήταν και ο λόγος που το ελληνικό κράτος έχει μετατρέψει εδώ και χρόνια την ΕΡΤ σε βιλαέτι κομματικό, απόλυτα εξαρτημένο και υποταγμένο στην εκάστοτε κυβέρνηση. Μόνο σε θεωρητικό επίπεδο η κάθε κυβέρνηση διαλαλεί ότι η ΕΡΤ παρέχει πληροφόρηση αληθινή, αντικειμενική και πολυφωνική. Δηλαδή η υποκρισία και η σκοπιμότητα σε όλο το μεγαλείο τους. Ίσως ένα κόμμα, όταν γίνεται κυβερνητικό, να φοράει άλλα γυαλιά και νάχει πρόβλημα βαρυκοΐας.
Βεβαίως σε περιόδους πολιτικής ανωμαλίας, όπως σε μια κατάσταση εμφυλίου πολέμου ή δικτατορίας, κατανοούμε την κατάχρηση και την εκμετάλλευση της κρατικής τηλεόρασης με σκοπό την παραπληροφόρηση και τον αποπροσανατολισμό του κόσμου. Αλλά σε περιόδους κανονικής λειτουργίας της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, όπως σήμερα, ο τρόπος λειτουργίας της κρατικής τηλεόρασης προκαλεί σοβαρό προβληματισμό και βαθειά ανησυχία σε κάθε δημοκράτη και σκεφτόμενο πολίτη.
Σήμερα η ΕΡΤ παρουσιάζεται σαν να είναι εγκατεστημένη σε σεράι σουλτάνου και λειτουργεί με κανόνες χαρεμιού. Θέλω μ’ αυτόν τον εκφραστικό – συνεκδοχικό τρόπο να επισημάνω την απόλυτη υποταγή των δημοσιογράφων στο κυβερνητικό κόμμα και στις εντολές του.
Είναι, πράγματι, να λυπάται κάποιος τους δημοσιογράφους της ΕΡΤ που με θεατρινισμό ή και με αγωνία, υποκριτική και παραπλανητική, να ιδρώνουν για να πείσουν τους θεατές ότι όλα πάνε μια χαρά και να έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στον «τιμονιέρη»! Γι’ αυτό και το μαύρο μετατρέπεται σε άσπρο, ενώ οι κακές ειδήσεις παραμένουν πίσω από την κουρτίνα.
Κατανοούμε την προσφορά τους και πολλές φορές νιώθουμε οίκτο γι’ αυτούς, καθώς δεν μπορούν να κρύψουν την αγωνία τους είτε για δουλειά είτε για τη διατήρηση της πλούσιας ανταμοιβής τους. Όλα στον βωμό της προσωπικής εξυπηρέτησης και του λεγομένου βολέματος.
Είναι, λοιπόν, δυνατόν να συναντήσεις Έλληνα που να μην αντιλαμβάνεται την κατάντια της ΕΡΤ, την παραπληροφόρηση και την παραμόρφωση της πραγματικότητας; Άξιος ο μισθός τους και δικαιολογημένος ο κομματικός οίστρος. Χιλιάδες συμβασιούχοι, οι περισσότεροι όχι δημοσιογράφοι, στα γραφεία της ΕΡΤ με μοναδικό προσόν στο βιογραφικό τους την κομματική ταμπέλα ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ.
Οι της ΕΡΤ, εκτελώντας κατά τρόπο δουλικό εντολές, ξεπέρασαν κάθε όριο δεοντολογίας, αφού χαρακτήρισαν ακόμη και τον Μητσοτάκη «θεωρητικό του φασισμού», ενώ στα κόμματα της Αντιπολίτευσης προσφέρουν «από υποχρέωση» λίγα δευτερόλεπτα για δημόσιο λόγο. Αντίθετα χαιρόμαστε συνεχώς, στους δέκτες της ΕΡΤ την Παπακώστα, τον Αντώναρο και τον Ραγκούση! Και μια ακόμη πρωτοτυπία: Τα κυβερνητικά στελέχη παρουσιάζονται μόνα τους στις «συζητήσεις» ώστε να γίνεται μονόλογος και να προστατεύεται η Κυβέρνηση από κριτική ή αντίλογο.
Συμπέρασμα: Για την ΕΡΤ μια είναι η αλήθεια, ό,τι σκέφτεται και πράττει η Κυβέρνηση. Κάθε διαφορετική άποψη θεωρείται αντιλαϊκή και επικίνδυνη. Μήπως αυτή η πρακτική της ΕΡΤ θυμίζει άλλες εποχές και άλλα πολιτικά συστήματα;
Παρά ταύτα, οι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ ξεχνάνε ότι οι κυβερνήσεις αλλάζουν και ότι οι πολίτες πληρώνουν τον μισθό τους. Επιτέλους ας σταματήσει αυτός ο ευτελισμός της κρατικής τηλεόρασης.
ΧΑΡΗΣ ΛΕΟΝΤΑΡΗΣ